Desertpaw keek enthousiast in het rond, op zoek naar iemand waarmee ze zou kunnen praten. Dat bleke echter moeilijker te zijn dan gedacht sinds iedereen al in groepjes zat. Niet dat de kleine poes daar moeite me had, maar ze wou graag eerst met iemand alleen praten dan in een groep. Waarom wist de apprentice niet maar ja. Gelukkig kwam er al vrij snel een nieuwe kat de apprenticeden binnen. Ze zag de glimlach op zijn gezicht en wou direct naar hem toe springen. Dit zou wel ene leuke vriend kunnen worden, toch? Desert hoopte van wel. Maar al snel zag ze een paar katten een beetje rara naar hem kijken. Waarom wist ze niet, en het was niet alsof het veel katten waren maar toch zat het haar niet goed. De kater probeerde alleen maar vriendelijk te zijn. Dus in de plaats van bij een groep te horen sprong ze blij en zelfs een beetje hyper richting de kater die ondertussen al was gaan liggen. "Hay!" miauwde de poes luid, al had ze zelf door dat ze best luid was en vervolgde ze zachter. "Hay, mijn naam is Desertpaw. Wat is jou naam?"