If I show you then I know you won't tell what I said [&Cyber]

Met een grote sprong belandde de Bloodclanpoes op de haas, die ze vanaf ver al had gespot. Snel beet ze het nekje van het dier door, en zijn hard kloppende hart hield er gauw mee op. Ze pakte het konijn op en droeg hem met haarzelf mee, ook al wist ze niet waar ze heen liep. Haar rode ogen flitsen even van links naar rechts, waarna ze met gebogen kop weer verder liep. Haar rechteroor, waar een opvallend gat in zat, bewoog onbehaaglijk naar achter. Ze wist niet waar ze was, maar iets hier voelde niet goed. Toen schoot haar kop omhoog. Het was stil. Geen fluitende vogels, geen ritselende blaadjes van prooidieren. Opeens klonk er een schot, en krijsende vogels schoten omhoog, nog een schot, een vogel viel naar beneden. Met haar bruine haren hoog opgezet, schoot Zira naar de dichtstbijzijnde beschutting die ze kon vinden, een soort schuur dat er oud en verlaten uitzag. Toen ze binnen was, liet ze het konijn vallen en hijgde ze hard uit. Toch kwam ze snel tot de ontdekking dat ze hier niet alleen was, en toen ze om zich heen keek zag ze een paar felgroene ogen naar haar kijken.

&Cyber

Zijn witte poten zakten diep in de modder, traag kwam hij vooruit met beide ogen op een dikke muis gericht. Een muis, één van de eerste die wel doorvoed was in dagen of zelfs weken tijd. Dat konden zowel hij als zijn hongerige kits wel gebruiken. Het was stil, buiten het zenuwachtig geluid van de domme kaaseter na dan.

Toen Cyber een krakend geluid achter zich hoorde en voelde hoe de lucht niet meer één geheel vormde maar doorkliefd was door een gestreepte iets wat..rossige? poes. Het was donker hier, en haar gezelschap was hem niet echt goed gevallen. Al was dit een stinkende schuur van een stel rechtlopers met een stel domme vlooienbalen van een honden en enkele boerderijkatten die hun eigen kont niet eens konden krabben...dit was nog steeds Zijn territorium. En dat wicht hier werd hier niet toegelaten!

"Lions will not be tollerated by the wolf!" Schreeuwde de zwart-witte kater luid terwijl hij zich met uitgeslagen nagels op de poes wierp. Lion, yes.. deze poes had er wel iets weg van als je goed keek..die ogen die de hel weerspiegelend weglatend dan..bloodclan. Defenitief Bloodclan. Gadver, stinkende kraaienkarkassen.

Met samengeknepen ogen keek ze omhoog, proberend de kat te bekijken die bij de ogen hoorden, maar ze zag niks meer dan schaduw. Vast een zwarte kat. "Lions will not be tollerated by the wolf!" Krijste hij toen en zonder waarschuwing sprong hij naar haar toe. Hij was zwart-wit, en zeker niet de kleinste. Zelf was ze niet heel groot, maar wel gespierd, iets wat haar sterk in het voordeel deed bij de meeste tegenstanders. Snel dook Zira weg, maar erg op haar gemak was ze niet. Er was iets... Anders aan deze kater dan andere katers die ze ontmoet had, en het was totaal niet positief. Met haar haren recht overeind blies ze naar de kater. Ze liep langzaam naar hem toe, met haar nagels inmiddels uitgeklapt schraapte ze over de vloer. Ze snoof de lucht op en zoals ze al vermoed had was deze kat een rogue. Toch rook ze nog iets anders, diep weggestopt onder de geur van rogue. Het deed haar denken aan thuis, aan haar ouders. Maar niet aan de Thunderclan. "Wie zijn je ouders?" Miauwde ze laag en haar rode ogen keken argwanend naar de ander. Als haar vermoedens klopte, haar broer.

Cyber siste wild naar de poes toen deze besloot dat ze zo glibberig was als een worm om onder hem vandaan te spartelen. Maar hij liet haar gaan, gedeeltelijk ook omdat hij haar niet goed kon houden. Ze was klein, of toch niet van de grootsten, en dat was vaak een vervelend probleem bij een zware grote kater als Cyber die vooral rekende op tegengespartel en gekrab in plaatst van een vluchttechniek. Nog eens liet hij een ontevreden grom horen terwijl hij een stap naar achteren zette en wat door zijn voorpoten boog, zijn ogen hadden de poes nauwlettend in het oog en hij was ten allen tijden voorbereid op een aanval. Maar de poes had een rare vraag voor hem, waar hij in het eerste geval enkel op gromde en de poes in zich opnam. Ze was rossig, had..een halsband? Maar rook in geen geval naar kittypet, laat staan dat ze het gebruikenlijke vetlaagje beschikte. Bloodclan, dat was zeker. Maar haar geur had nog iets raars, het leet hem denken aan iets vaags. Maar Cyber verdrong het en rimpelde zijn neus onaangenaam, want in geen geval liet hij zijn gedachten de macht geven. Hij wist niet wie deze poes was, voor hetzelfde geld was die vertrouwde geur gewoon de ziekelijke geur van een ex-kittypet. Cyber had namenlijk redenlijk wat kittypets in de buurt wonen, dus rook hij de geur meer dan wekenlijks. "In mijn gedachten zijn hun zielen dood, zei verstootten mij dus ik ben hen niets verschuldigst. Mijn vader was Clover." Cyber kon zich dan de naam van zijn moeder niet meer herrineren, hij wist wel hoe ze ongeveer eruitzag. Maar zei was het niet eens waard om aan te denken, zij was degene geweest die hem aan zijn lot overliet. En al wou zijn vader hem en zijn sibs vermoorden, die kater is vermoord en heeft uiteindenlijk hen niets aangedaan. Moest dat wicht over hem nou echt die herinneringen naar boven brengen? "Ga je hier nog lang staan lumellen kittypetLion?" zei hij dreigend en ging vlak voor de poes staan terwijl hij demonstratief een poot op haar hoofd legde.

OCC; pas maar op, Cyb is standvastig. Hij heeft ook nu nog niet geaccepteert dat Lonelydeath zijn broer is, al zal dit sneller bij Zira moeten gaan omdat ze een mooie poes is en Cyb houd van mooie (redenlijk) zelfstandige poezen.

Ook haar tegenstander leek haar op te nemen, terwijl hij haar vraag beantwoordde. "In mijn gedachten zijn hun zielen dood, zei verstootten mij dus ik ben hen niets verschuldigst. Mijn vader was Clover." Haar oortjes gingen rechtovereind staan bij de naam, maar gingen weer naar achteren toen ze deze niet herkende. Hm, het zal wel niks zijn geweest, misschien had hij wel een verleden bij de Thunderclan net als haar. "Ga je hier nog lang staan lumellen kittypetLion?" Met een grinnik voelde Zira zijn poot op haar hoofd vallen en ze zwiepte vervaarlijk met haar staart. De bruine poes vond het grappig dat hij haar kittypet en lion tegelijk noemde, wat een mousebrain. Een leeuw, dat was ze wel. De poes schudde met haar kop, waarbij de poot van de zwart-witte kater van haar kop afviel en haar halsband met tanden eraan rinkelde. "Lion, dangerous yes. Kittypet, weak no." Weer schraapte ze met haar klauwen, haar poten tintelden en haar spieren stonden gespannen. Ze kon niet wachten op een gevecht, al wilde ze ook weer niet vechten.

Uch die tanden, oké ze waren eerlijk gezegd best gaaf. Maar wat leken ze onhandig! Ze waren zwaar aan je nek, moesten toch ongemakkenlijk zitten, het gerinkel veraadde je direck, het blijft overal achter haken en dat moet toch stinken! Zo'n stel oude rottende tanden van honden en katten. Jak, ach het stond deze poes gaaf. Dus de kater kon een geamuseerd glimlachje niet onderdrukken. "How how snoesje, je wilt geen opengereten keel oplopen. Je hebt hier geen kans" De sterke kater keek rond zich heen, ze waren nog in de donkere muffe schuur. En hij was flink in het voordeel, de poes stond meer naar binnen terwijl hij met zijn sterk figuur de deur blokkeerde. De poes stond ook nog eens ongemakkenlijk in een hoek van strobalen, maar dat was zacht om in te vallen dus viel het nog mee. Toch, dit was Zijn territorium, Zijn strategieën, Zijn kennis, Zijn voordeel en Zijn regels. Veel kans had dit poesje niet. Cyber schudde met zijn staart en spieren. De vacht en huid op zijn schouders deinde begeerd mee en zijn vele littekens kwamen een fractie van een seconde vrij te liggen om vervolgens weer te verdwijnen onder een dik zwart-wit gordijn. "What are you doing here snoezepoes?" Cyber keek even met een opgetrokken wenkbrauw naar de poes en zei brommend-fluisterend "Je stelt trouwens rare vragen voor een bloodclankatje."

De ander glimlachte kort, en een verwarde uitdrukking verspreidde over haar gezicht. Snel trok ze haar gezicht weer recht, haar pokerface weer aan. "How how snoesje, je wilt geen opengereten keel oplopen. Je hebt hier geen kans" Snel schoten haar rode ogen naar links en naar rechts. Hij had niet echt gelijk, ze woonde zelf ook in een schuur. Tenminste, haar leider, dat telde ook. Toch was ze een tikkeltje nerveus, ze had een bepaald gevoel bij deze schuur wat leek op dood. Opeens schudde de zwart-witte kater en geschrokken siste ze hard. Met een vernederde uitdrukking gingen nu ook haar oortjes naar achteren. Ze maakte een gek van haarzelf! Ze was sterk, en dat ging deze kater dus niet veranderen. Snel klom ze op de hooibalen die achter haar stonden, zodat ze hoger was dan haar. "What are you doing here snoezepoes?" Miauwde haar nieuwe frenemy, en ze haalde haar schouders op. "Schuilen voor tweebenen?" Miauwde ze, en dacht onbehaaglijk terug aan het schot dat ze gehoord had. "Je stelt trouwens rare vragen voor een bloodclankatje." Ze krulde haar lip omhoog in een niet-poesachtige manier en keek de ander verwijtend aan. "Komt door jou" miauwde ze beschuldigend. Daarna bedacht ze dat dit verkeerd over kon komen, en miauwde ze snel: "Door je geur dan, zo aantrekkelijk ben je ook weer niet."

Cyber toverde een brede glimlach tevoorschijn, jaja tuurlijk kwam het door hem. "Nou dankje lion, ik weet zelf wel goed genoeg hoe sexy ik ben" kon hij nog net snel miauwen voordat de poes zich herpakte met de hersencapaciteit die ze heeft als bc, mooie zet. 'Door je geur dan, zo aantrekkelijk ben je ook weer niet' Cyber lachde hierdoor en sloop wat dichter bij de poes. Het leek dreigend, maar aan zijn houding, ontspanne spieren en speelse lach zag je dat het enkel plagend bedoelt was. "Wat je eerst zegt, telt. Niet? Of hoe gaat dat gezegde poesie?" fluisterde hij lach-grijnzend. Plagend sprong hij naar voren, maar niet zo dat hij op de poes zou landen, uit zijn witte bek kwam een ietswat speelse grom.

"Nou dankje lion, ik weet zelf wel goed genoeg hoe sexy ik ben" Hierbij grinnikte de bruine poes en miauwde ze terug dat het alleen maar door zijn geur kwam. De kater kwam dichterbij, maar het was logisch dat het alleen maar spelen was en zo zag het er ook uit. Spelen, dat had ze al een tijd niet meer gedaan. Eigenlijk was dat niet hoe het ging in de Bloodclan maar ze had er geen problemen mee. "Wat je eerst zegt, telt. Niet? Of hoe gaat dat gezegde poesie?" De zwart-witte kater sprong naar voren en Zira sprong naar achteren, zodat hij niet op haar belandde. Ze gromde zachtjes terug en in haar ogen schenen pretlichtjes. "Het is volgens mij wie het het eerste vind mag het houden," miauwde ze terug en ze sloeg met haar poot op zijn kop, maar niet hard.

- Sorry voor de late reactie >-<

Hah dit leek er meer op!
Oh shit nee dit is een Bloodclanpoes.
Een achterlijke kittypet.
Een stinkend, half-dode kikkerkauwer.

Ach voor deze ene keer, ze liet hem denken aan familie.
Voor één keer dan.

Cyber liet een wat ingehouden lach zien en wiebelde ietwat grappig met zijn rechterwenkbrauw "Zo madam maar ik heb geleerd dat de sterkste overwint van de zwakste. Jij niet dan miss lion?" mrauwde hij weer op dat speels, plachende toontje. Bam! Een poot op zijn kop, oh nee nu ging deze kittypet te ver hoor ha. Gespeeld boos liet hij een verontwaardigde grom horen "Dat hoort niet mevrouw!" brulde hij, maar het gespeelde ondertoontje kon je weer niet ontwijken in zijn stem. En met een wat uitdagende zwiep van zijn kont tot zijn staart sprong hij met wat ingehouden nagels op de poes.

OCC; Zira laat Cyb aan zijn vroegere sibs denken die hem nooit wouden omdat ze bang voor hem waren, maar daardoor isie plots in een zeer uitzonderlijke speelse/plachende bui overgegaan.

"Zo madam maar ik heb geleerd dat de sterkste overwint van de zwakste. Jij niet dan miss lion?" Miauwde hij, en met een grijns nam Zira dat als teken om is te laten zien hoe sterk ze was. Ze tikte met haar poot op zijn hoofd, al was het niet hard. "Dat hoort niet mevrouw!" Riep de zwart-witte en met een zwiep van zijn staart sprong hij bovenop haar. Maar, daar liet de Bloodclanner het er niet bij. Nee, zeker niet! Ze duwde hem gewoon terug, zodat zij nu bovenop hem stond. "Ik ben Zira, trouwens." Miauwde ze en ze sprong van hem af, om is rond te trippelen in de schuur. "Mooie schuilplaats heb je!" Complimenteerde ze en ze keek met pretlichtjes in haar rode ogen naar de ander.

- Het is grappig want het hoort allebei totaal niet bij hun karakter om... Zó te zijn en het is zo cute <3

"Cyber" stelde hij zich kort -al grijnzend- voor, zou ook haar naam een betekenis hebben? Net zoals die van hem, zijn ouders, familie en eigenlijk zoveel andere katten? Cyber wierp een wat steelse blik op de poes toen deze rondtrippelde in de schuur en hij zich rechttrok, even zijn vacht uitschudde en dan majustueus neerzette. Een complimentje, dat kreeg hij van deze poes. Cyber knikte met dezelfde pretlichtjes in zijn groene ogen "Ja, buiten hef feit dan dat het stinkt naar tweebenen, kittypetkattenpis en naar hond." Hierop keek Cyber even om zich heen om de lucht te ruiken, maar er was geen hondengeur te vinden. Het waren geen echt gevaarlijke honden, wat kleinere boeren honden, niets in vergelijking met de grote bloedbeesten die je ook wel eens kon vinden. Maar man wat konden deze keffers irritant zijn, vooral als ze begonnen blaffen. Maar dat stel kontenlikkers zal wel weggerend zijn voor dat schot wat langer geleden. "Cyber is de naam, Rogue. Maar dat wist je al, jij bent duidenlijk Bloodclan" Herhaalde de brede kater voor een deel.

OCC: echt wel, Zira en hij kunnen nog goede sibs worden misschien <'3

"Cyber" Stelde de kater zich voor, en met een gemeende glimlach keek ze hem aan. "Aangenaam,| miauwde ze met een knikje. Erg vond ze het niet dat ze haar muur van onaardigheid is naar beneden gehaald had, vrienden waren altijd goed, en om eerlijk te zijn was ze best een tijdje eenzaam geweest. De poes complimenteerde hem over zijn schuur, waarop hij antwoordde: "Ja, buiten hef feit dan dat het stinkt naar tweebenen, kittypetkattenpis en naar hond." Zira snoof de lucht in maar ze rook geen hond. "Cyber is de naam, Rogue. Maar dat wist je al, jij bent duidenlijk Bloodclan" De Bloodclanpoes knikte en tilde haar nek op, zodat haar halsband zichtbaar werd. "Duidelijk," miauwde ze met een grijns, voordat ze toevoegde "Maar niet altijd geweest."

Hij keek haar met een licht schuin gehouden hoofd aan, "Waarom werd je dan bc? En wat was je voorheen?" Normaal kon hij het raden, kittypets werden bijna nooit bc..dat waren de achtergelaten en mishandelde exemplaren vooral en dat was te zien. Een rogue werd een kille en afstandenlijke bloodclanner en clankatten werden of de watjes die gekwetst waren in hun clan of zelfs soms de bloeddorstigen die te laf waren om een leven van alleenheid als rogue aan te gaan maar wel slim genoeg waren om zo'n stomme clan te verlaten. Deze poes was voor hem nog een misterie, maar wie weet. Hij wist haar naam al en hij wist dat ze iets van een goede 2 jaar moest zijn aan haar postuur en geur te merken. Hij dacht aan zichzelf, hij was gewoon altijd rogue gebleven. Met twee volbloed rogue ouders zoals hem vertelt is en het feit van territoriale en kille tot meedogenloze eigenschappen zaten in de familie. Van vader op zoon of soms zonen. Maar hij kende, buiten Lonelydeath, niemand meer van zijn Siblings. Had deze poes voor hem ooit familie gehad? Veel bloodclanners stonden erom bekend nooit liefde of familie te hebben gehad, daarom wouden ze niet totaal alleen leven zoals een rogue dat wou. Niet dat Cyber ooit familiale liefde had gekend, maar dat had hem juist zijn karakter gegeven dat hij nodig had om te overleven.

De kater hield zijn hoofd schuin en vroeg toen: "Waarom werd je dan bc? En wat was je voorheen?" Zira keek hem diep in zijn groene ogen aan, en ze bedacht of ze haar geschiedenis zou vertellen. Waarom niet? Schoot het door haar hoofd, maar aan de andere kant dacht ze ook weer Waarom wel. Ze vond het wel leuk om hem in het donker te houden en ze was niet van plan om zomaar haar geschiedenis aan alles en iedere steen die maar wilde luisteren vertellen. "Daarom," zei ze dus lacherig en met een knipoog. Deze kater was voor haar niet al te moeilijk om te doorgronden. Nee, hij was gewoon een rogue en meer niet. Hij had wel een goed stuk grond weten te bemachtigen, waardoor je kon zien dat hij sterk was, wat natuurlijk ook te zien was aan zijn bouw. Zijn groene ogen stonden niet vol met warmte dus was hij een kille kat, al leek hij bij haar niet zijn normale zelf te zijn. Her en der waren er wat littekens te zien wat dus bewees dat hij niet altijd ongeschonden uit de strijd kwam, dus ook niet een onmogelijk sterke kater was en - zou het erop aankomen - zou zij ook nog zeker een kans hebben. Met een tevreden grijnsje keek ze hem aan. Hij was een open boek, waarschijnlijk zonder dat hij het zelf doorhad. Of zij was gewoon te goed in katten lezen.

"Go wat een gedetaileerd antwoord seg" gromde Cyber, met een halve glimlach. Dat grijnsje op haar lippen, deed hem bijna huiveren. Van amusement dan wel te verstaan. Cyber keek van de poes naar de schuur en vervolgens naar buiten. Nog steeds dat rotweer natuurlijk.