At Sunset, it will return

De zon ging onder in het westen en een stuk buiten het bos stond een kater, donkere vacht, rode ogen, ijzige blik en een sterk gebouwd postuur. Terwijl de zon onder ging liep de kater door de lange schaduwen van de plek. Eindelijk was hij terug bij het bos waar alles begon, bij het woud waar Dreathfang's nachtmerrie's ontstonden. De plaats van verraad, angst, leed en vervlogen dromen. De plaats waar de hoop vervloog, waar een eenzame kitten hulpeloos uit weggevlucht was na drie dagen gevangen te zitten onder leed en pijn. De plaats waar zijn enige familie hem had veraden en achtergelaten. Het enige wat hij zich nog herrinnerde was de pijn, de angst en enkele woorden. Scythe, Duskflower, Shadow, vlucht, clan en vaarwel. De woorden die de gebeurtenissen bleven herhalen en als een marteling door Dreathfang heen gingen elke dag, elke nacht, elk uur en elk seconde. Alleen wat is het leven, enkel een schouwspel op het toneel dat iedereen betreed en verlaat. De lucht kleurde rood en kreeg donkere trekken. De schaduwen rezen en de wind blies de geur van het woud naar Dreathfang. Manen eenzaamheid, manen hulpeloos, manen van leed en angst. Kijkend naar de witte maan die hem eens in de zoveel tijd uitlachtte, de wereld was niet veilig, de enige manier om te overleven was te leven in een tempo. Zijn tempo. De enige manier om te winnen was te vechten en moorden. Zijn moorden. De enige manier op geluk in het leven. Zijn wraak. (engels) Redemption, Damnation, it was al the same in the bloody colloured eyes of an killer. In the eyes of an renegade soul, life was just something temporary and to live longer, you had to make others live shorter. In the eyes of Dreathfang, the only redemption was murder, the only damnation was peace and the only cursed words where 'i love you' love is weak, friendship is suffering and brothership an curse. To survive, to kill, to live, to let die. Everything is the same, but also so different. in the eyes of Dreathfang. Only one thing was sure, don't try to stop him. He won't listen when he doesn't wan to, he wouldn't spare an single live. Kitten, apprentice,warrior,elder,queen. No one had to try to stop him. He won't kill directly, he won't murder without reason, but don't walk in his way, because that would be your last mistake. (ending engels) Dreathfang liep door de schaduwen en betrad na enkele meters het bos. De zon was bijna onder en nu was het tijd voor de nacht. Waar hij zal loeren, waar hij zal zoeken, waar hij zal vechten, wraak is geen keuze, het is een privilege dat je moest aannemen. In de duisternis hoorde Dreathfang een geluid en rook de geur van een naderende vreemdeling. In het niets was Dreathfang verdwenen en zat enkele takken boven de grond en keek naar beneden. Hij hoorde de pootstappen, rook de geur en kon de ademhaling zowat voelen. Er was nog iemand hier.

(Iedereen mag posten, waarschuwing... kittens gelieve niet te posten indien ze geen onnodige verwonding willen krijgen)

Night keek naar boven. De lucht, langzaam kleurde het van blauw naar oranje, rood, paars, donkerblauw, en toen... zwart. Langzaam kwamen de sterren aan de hemel. Night bleef de hele tijd naar de lucht kijken. Ze werd er altijd stil van, van de zonsondergang. En als StarClan aan de lucht verscheen, en de maan hoog in de lucht stond, dan voelde ze zich altijd vredig. De dag was vol met dingen. Wereldse dingen. Overleven. Jagen. Vechten. Maar de nacht had iets magisch. Ze vond het heerlijk om rond deze tijd door het bos te lopen. Rustig liep Night onder de bomen door, en snoof de frisse nachtlucht op. Opeens rook ze een andere geur. In het midden van een stap, met haar poot nog half in de lucht, rook ze nog een keer, het puntje van haar staart ging nieuwsgierig heen en weer. Het rook als een andere kat... Voorzichtig liep ze verder, zonder ook maar een geluid te maken.
Toen zag ze een kater staan. Rode ogen schenen door de duisternis. Even dacht ze na of het wel een goed idee was om zichzelf te laten zien. Haar nieuwsgierigheid won het en ze stapte uit de bosjes. Ze ging zitten, en keek de kater aan, zonder ook maar iets te zeggen.

Dreathfang's ogen glommen gevaarlijk en hij sprong uit de boom en liep richting de poes en ging voor haar stil staan. Zijn ogen stonden duister en gemeen. Hij keek de poes aan die was gaan zitten en hij snoof. Hij rook de geur van haar goed en snoof nogmaals. "Jij bent geen bekende, ik zoek een kat met als voorstuk Scythe. Zijn nieuwe naam is mij onbekend. Als je hem kent, zeg het dan nu, als je hem kent en het stil houd dan mag je rotten en mag je familie voor mijn part langzaam doodgaan." Zei Dreathfang koud en zijn uitdrukking veranderde niet. IJzig koud als de snijdende noorder wind in bladkaal. Zijn ogen gevuld met duisternis en haat waren gericht op de poes die vlak voor hem zat. Dreathfang na geen moeite om lang te wachten want na enkele seconden liep hij langs haar en cirkelde om haar heen. "Zeg het gewoon, jij hebt vast niks te aan hem levend noch dood. Ik wel, als je hem kent zeg het dan. Ik waarschuw 1 keer, als je het niet zegt en het toch wist dan slacht ik je af. Als je het wel verteld dan zie je me nooit meer, als je geluk hebt." Zei Dreathfang, zijn toon was ijskoud maar rustig. De woorden waren over zijn lippen gegaan alsof het fluisteren was maar het klonk dreigender en angstaanjagender. Zijn mond zweeg en vormde een grijns, enkele scherpe tanden waren zichtbaar. Als je goed keek kon je een lichte donkerrode kleur rond zijn mond zien, hij had namelijk net goed gegeten. Eigenlijk die ochtend, wat kon jonge vos toch lekker smaken. Zijn adem rook er nog steeds naar, de smerige geur van vos. Het waren jonkies dus nog te eten.

"Jij bent geen bekende, ik zoek een kat met als voorstuk Scythe. Zijn nieuwe naam is mij onbekend. Als je hem kent, zeg het dan nu, als je hem kent en het stil houd dan mag je rotten en mag je familie voor mijn part langzaam doodgaan." Zei de zwarte kater terwijl hij Night ijzig aankeek. Vervolgens stond hij op en begon hij om haar heen te lopen. Night zei niks en bleef recht vooruit kijken, maar haar oren bewoog naar achter en naar voor. Wat was dit voor kat? "Zeg het gewoon, jij hebt vast niks te aan hem levend noch dood. Ik wel, als je hem kent zeg het dan. Ik waarschuw één keer, als je het niet zegt en het toch wist dan slacht ik je af. Als je het wel verteld dan zie je me nooit meer, als je geluk hebt." De zwarte kater was weer in Night's gezichtsbeeld verschenen. Rustig dacht ze over zijn woorden na. En maar een woord kwam op in haar gedachten. Madness! Haar ogen werden voor een harteklop groot toen ze daaraan dacht, maar snel had ze haar gewone gezichtsuitdrukking weer terug. "Scythe zeg je? Ik kan je niet met zekerheid vertellen wie dat is... maar wel in welke Clan die niet is. ThunderClan. Ik was daar vroeger een krijger van. Dus daar zul je niks te zoeken hebben. Scythe is ook geen naam die een ThunderClan kat zou krijgen. Het is veel te duister... meer als... ShadowClan. Misschien kun je daar is kijken?"

"Scythe zeg je? Ik kan je niet met zekerheid vertellen wie dat is... maar wel in welke Clan die niet is. ThunderClan. Ik was daar vroeger een krijger van. Dus daar zul je niks te zoeken hebben. Scythe is ook geen naam die een ThunderClan kat zou krijgen. Het is veel te duister... meer als... ShadowClan. Misschien kun je daar is kijken?" zei de Poes. Dreathfang grijnsde en herrinnerde het als ShadowClan. "Dat zal het zijn, de kater die ik zoek lijkt precies op mij, misschien anders door het verstrijken van de manen maar ik neem aan dat jij hem dan ook niet echt kent. Ik zal daar kijken, als ik wist welke richting het zou zijn." Dreathfang keek sluw naar de poes. Hij grijnsde breed en zijn ogen glommen vals. (engels) Do you lie, you will die, tell you the truth, you will life. Is your answer weak, then you are an tool in his eyes. His wretched brain, his messed mind, his fearsome plans and his brute thoughts. They lead to traitors, murders, killers, slayers and outcasts. He could use an tool, he could use an guide to lead him the way to wrath. If he would walk alone he would kill, if he would walk with another, the other would suffer while Dreathfang enjoys. He would laugh as he sees how hope is slayed, famillies torn and peace pierced.(ending engels) "Jij... Jij laat me zien waar shadowclan is. Doe je dat niet dan zal ik mijn dreigementen belofte's maken, die kom ik namelijk altijd na. Heb geen angst voor wat komen zal want als jouw woorden leugens zijn, zal ik dat zijn wat je zal moeten vrezen. Dan zal ik je weten te vinden en ik zal waarmaken wat ik heb gezegd. Ontsnappen is onmogelijk, ik herken elke geurspoor dat ik ruik. Ik herken elk gezicht dat ik zie." Zei Dreathfang met een grijns die er uit zag alsof hij gek was geworden van macht. Alleen macht had hij niet, wraak, haat, woede, kracht, moord, bloedlust en killerinstinct. Dat waren de dingen die hem dreven en hem zo zouden houden tot de dag zal breken dat hij als enige overeind zou staan.

"Very well," the she-cat mewed at last. "I will bring you to ShadowClan. But don't think that I have the faintest trace of weakness in me. I have no further buisness in ShadowClan. I actually hate all of the forest Clans. I will bring you to their camp."
Dreathfang smiled evil and followed the she-cat, his eyes where filled with wrath, hate and anger. While his smile could be described as the laugh of someone who just got his revenge. "If you bring me there, you will get an reward, i will let you live. If you try to lose me in the forest, i will get an reward. Then i get the chance to make you suffer because of your stupidity." Dreathfang walked next to the she-cat and grinned dark. His teeth... or fangs glinted in the last light of the sun. The darkness was arrived and now the beast was coming home. The clan wouldn't accept Dreathfang, so he would take revenge, fight, slay and he would even kill the kittens of the clan. "Let's make this more friendly, hello victim, my name is Dreathfang and yours?" he asked sarcastic while his claws where outstretched like he did most of the time. His claws where one of his signs, the others where his eyes and the last was his demonic voice and brute words. His mother told him that he had an beautiful voice filled with conviction. Dreathfangs looked in front of them and smelled an scent he knew. His red eyes where his mark, but as far as he knew there was an other cat wearing this mark, Scythethingy... he would get him and make him suffer for his betrayal. The night started quiet like the forest feared, like the forest was afraid, like it was holding his breath and watching what would happen.

Two cats, a pitch-black she-cat and a dark tom stalked over the undergrowth of the forest. Night didn't look at the tom, but kept staring straight ahead, as if she were afraid to look over her shoulder. They padded on in silence. Then, the tom started to speak, with an evil grin on his face. "If you bring me there, you will get a reward, I will let you live. If you try to lose me in the forest, I will get a reward. Then I get the chance to make you suffer because of your stupidity." Night's ears flinched for a heartbeat, but it was almost unnoticiable. "Don't worry, rogue, you will have no reason to do such a thing," she mewed coldly. She unsheeted and sheeted her claws as they walked on. The tom didn't answer. "Let's make this more friendly, hello victim," Night's claws ached to fling a claw or two to the tom, so he would shut his 'I'm in charge and you will do whatever I say!' voice for a minute, but she decided that it was better not to. "My name is Dreathfang, and yours?" Night finally looked over her shoulder, her amber eyes meeting the red eyes of the tom. "Dreathfang you say? Nice to meet you. My name is... N." Night wasn't planning to give her real name to such a creep. What if he went back from ShadowClan later on and began asking around the rogues for a rogue named Night? She was surely not safe then. Night looked forward again, and padded forward, slowly approaching ShadowClan territory.

"Dreathfang you say? Nice to meet you. My name is... N." zei de poes. Dreathfang keek haar even aan. "wat is je naam? wees maar niet bang, ik doe je nog niks." Zei Dreathfang en hij liep door. Hij rook enkele bekende geuren en genoot ervan. hij herkende telkens meer geuren die hem wezen op 1 ding. WRAAK. Dreathfang rook de geur van zijn tweelingbroer en bleef stilstaan. "Hij is hier geweest, tis oud maar we zijn de goede kant op. breng me dichterbij. DAN ZAL JE NIKS GEBEUREN." zei Dreathfang en hij keek de poes aan. "Al zo dichtbij wraak... mijn tweelingbroertje zal lijden. Hij zal sterven, ik neem wraak op die smerige laffe verrader. Hij zal weten wat het is wanneer je hart eruit word gerukt... letterlijk en figuurlijk" zei Dreathfang tegen niemand.
(geen inspi -.-)

"What is your name?" Dreathfang asked again. Mad, stubborn, is this tom hiding more? Night thought, a troubled look on her face. She stopped walking and looked over her shoulder. Dreathfang stood still a little farther away. "Don't be afraid, I won't do anything to you... yet," Dreathfang growled and started walking again. Night didn't answer. They padded on in silence, almost reaching the border between ShadowClan terriotory and the domain of rogues. "He has been here. It's stale but we are going the right way. Bring me closer. THEN NOTHING WILL HAPPEN TO YOU!" Night heard from the back. She didn't look at the tom. When they reached the ShadowClan camp, then she could return to BloodClan again. BloodClan... In a way, this tom bringing chaos to ShadowClan could turn out good for BloodClan. With new determanation she got from this thought, she walked on with more confidence. She was doing the right thing for her Clan. Scourge would be proud. "So close to revenge... My little twin brother shall suffer. He will die, I will take revenge on that filthy weak traitor. He will know how it feels to have your heart ripped out of your body... litteraly and figurativly," Night heard Dreathfang murmering to nobody in particular. "Could you be quiet for a minute?" Night hissed. "We are almost reaching the border with ShadowClan. You don't want to be caught by a patrol while yelling psychotic ideas around, do you?" Night started to prowl over the ground. She could see the border now, and she smelled the disgusting scent markers. She didn't see any patrols, but she was still to far away to be sure.

"Could you be quiet for a minute?" Night hissed. "We are almost reaching the border with ShadowClan. You don't want to be caught by a patrol while yelling psychotic ideas around, do you?"
Dreathfang grijnsde "misschien wil ik dat wel, misschien wil ik hun grijpen voordat ik wraak neem, ik wil die hele clan laten boeten voor hun verraad. Ik scheur al lachend hun ingewanden eruit, net als met die jonge vos vanochtend," zei Dreathfang grijnsend en laag grommend. Hij liep zacht langs de poes en snoof de geuren, geen vijandelijke katten in de buurt. Hij sloop snel vooruit en keek haastig om zich heen, toch was dit een beetej gevaarlijk, dit was zijn terrein maar niemand kendde hem en hij klonk en leek als Scythe. Misscien... misschien kon hij zo wraak nemen op de clan.

(flutpost -.-)