Well... it's been a while... {*Dawnpaw}

_{Ze hoorde zijn plagerige toon, ze hoorde het heel goed. Toch kwamen zijn woorden hard aan. Was ze dan zo lelijk? Lovelypaw wist dat ze niet mooi was, alles behalve. Ze was hele erg mager, je kon haar ribben makkelijk tellen en ze was klein, veel kleiner dan een normale kat van haar leeftijd. En natuurlijk waren haar ogen een lelijke kleur groen, ze waren veel te groen en haar oren waren te klein. Haar poten waren misvormt vond ze en haar staart was te lang. Allemaal onzekerheden vlogen door haar hoofd, toch liet ze dit niet zien. Rustig bleef ze stil staan, met dezelfde grijns op haar gezicht. Toch was die grijns ene klein beetje kleiner geworden. Mara zijn volgende woorden maakte haar weer blij. Hij had het niet zo bedoeld, hij had haar niet aangesproken op haar lelijkheid, of dat hoopte ze ten minste. "I know, i'm just to damn perfect" Was haar comeback. Zo gezegd trots ging ze met haar hoofd omhoog staan en maakte ze een paar poses om haar zin zogezegd duidelijker te maken. Natuurlijk was dit nog altijd speels, ze wist dat ze alles behalve perfect was met haar lelijk uiterlijk en haar stom karakter.}

Zijn woorden leken even hard aan te komen, al was het niet duidelijk te zien. Hij wist het echter doordat de grijns op de snuit van de poes een fractie van een seconde even verkleinde. Dawnpaw wist dat ze het verbergde, en hij had grote spijt van zijn woorden. Hij kende haar immers goed genoeg om te weten hoe onzeker ze over alles van zichzelf was. En zijn woorden gaven haar waarschijnlijk nog een lager beeld van zichzelf, wat hij absoluut niet wilde. Het was ook niet nodig, want de poes was namelijk al prachtig van zichzelf. Al zou hij nooit het lef hebben dat tegen haar te zeggen.
Dat moment van onzekerheid trok echter weer voorbij toen hij vertelde dat hij zijn woorden niet meende. De rode kater was enorm opgelucht; hij had haar een keer aan het huilen gebracht en god wat had dat hem een vervelend gevoel gegeven. "I know, I'm just damn perfect" Dawn grinnikte bij haar woorden, blij dat ze wat zekerder was. Of zich iniedergeval zo voordeed. "Certainly, miss Lovely" zei hij plechtig en hij maakte grappend een buiging.

_{Ze zag de kater voor zich buigen en moest even luidop lachen. Zo een grappen maken met Dawnpaw was nieuw, en ze vond het wel leuk. "Thank you, thank you." Zei de poes in een plechtige stem. "You are not so bad yourself, well except for those ears." Grapte de poes verder. "Would you give me the honor of a walk?" Ging ze even plechtig verder. Het was leuk om zo rond te grappen maar ze was al lang het kamp niet meer uit gegaan en wou nu al te graag haar benen strekken. Dit was natuurlijk altijd leuker met gezelschap, en al zeker Dawnpaw. Ook al zou ze dit nooit luidop zeggen. De kater was leuk gezelschap, wanneer hij niet gemeen was dat is. Als hij gemeen was kon hij wel echt gemeen zijn. Mara daarnaast was hij leuk, zelfs wanneer hij droog was was hij leuk, vooral grappig. De kleine calico vroeg zich af wat voor vrienden ze zouden worden. Tot nu toe leek het erop dat ze best goede vrienden zouden kunnen worden, misschien wel meer? Wanneer die gedachten in de kat haar kop kwam schudde ze het er meteen uit. Waar kwam die gedachte vandaan? Ze vond Dawnpaw niet leuk, niet op die manier..... toch ?}

Toen hij grappend boog moest de poes lachen. Onbewust kwam er een glimlach op zijn snuit. "Thank you, thank you." zei ze met een plechtige stem. Hij grinnikte, bijzonder om te zien hoe snel de twee van mood en situatie veranderden, hij vond het wel leuk. "You are not so bad yourself, well except for those ears."grapte ze terug. "Why thank you!"miauwde hij terug. "Would you give me the honor of a walk?"vervolgde ze nog steeds plechtig. "Why yes, my lady. It would be my pleasure" Zijn nettere kant kwam naar voren, al was het volledig gespeeld. Hij wist wel hoe het moest, alleen zou hij het van nature nooit doen. Hij was nog wel Dawnpaw per slot van rekening.
"Where do you want to go, my lady?"

Lovelypaw kon haar lach amper inhouden bij hun spelletje. Ze vond Dawnpaw echt hilarisch, en al zeker sinds hij nu zo anders deed dan normaal. Niet dat ze wou dat Dawnpaw veranderde. Hij was perfect op de manier dat hij was, ook al kon hij heel erg gemeen zijn, hij was perfect voor haar. Toen hij vroeg waar ze heen wou moest de poes even nadenken. Waar wou ze heen? Ze hield van de sunningrocks mar ze wou niet dat een of andere rivierclanner dit zou verpesten dus dat kon al niet. Misschien de owltree? Nah, daar had ze niet echt zin in. Ze wou ergens mooi heen waar het ook rustig was. Hmmmm.... Ineens schoot een idee de poes binnen. Ze herinnerde zich die keer dat ze samen waren gaan jagen en Dawnpaw in de uitwerpselen van een hond was gevallen. Ze waren toen naar een erg mooi weer geweest. Het was toen, net zoals nu, al wat later in de dag en de zon was al beginnen onder te gaan wat heel mooi op het meer neerkwam. Nog even en de zon zou vandaag ook beginne. Onder te gaan, als ze naar dat meertje gingen zouden ze die mooie weerspiegeling weer kunnen zien. Plus wanneer de zon op het meer weerspiegelde gaf het Dawnpaw een extra vurige kleur in zijn vacht en maakte het hem nog knapper, wat natuurlijk een groot pluspunt was. Yep, daar wou ze naartoe. "Ik zou graag naar dat meer gaan waar we heen zijn geweest tijdens onze jacht samen." Informeerde de poes hem met dezelfde grappende, plechtige stem.

De poes leek haar antwoord niet meteen klaar te hebben. Dat vond hij niet erg, hij wachtte wel, keek haar aan in haar ~~mooie~~ groene ogen. Hij was zelf nooit zo goed met keuzes, in de meeste gevallen, dus was hij blij dat de poes de eer had gekregen. "Ik zou graag naar dat meer gaan waar we heen zijn geweest tijdens onze jacht samen."antwoordde ze uiteindelijk. Dawnpaw glimlachte breed naar haar, blij dat ze die plaats koos. Hij was daar heel veel besmeurd geraakt in honden uitwerpselen en toen had de poes hem gevonden. Iets wat redelijk beschamend was, maar goed. Ze waren toen het meer in gedoken, om schoon te worden. Ja, dat was een prachtige plaats om heen te gaan. Vooral nu, met de zonsondergang. "Je hebt een goede smaak" miauwde hij en begon richting het splasje water te lopen.

einde topic!