{ It will gleem and glow

Het was midden op de dag en toch had de kitten iets gevonden wat zelfs nu nog licht gaf. Niet dat de kitten wist wat licht was, het had nog geen betekenis. Er drong een zacht schijnsel door zijn gesloten oogleden, en soms verdween deze. Maar vandaag had hij iets nieuws. Het was zacht en glad, sommige delen van zijn nieuwigheid kraakte, andere waren stil. En al snel had ook de kleine rosse kitten ontdekt dat als je erin beet je een bittere smaak. Met een vertrokken gezichtje besloot hij dat niet meer te proberen. Hoe de grote bloem in het nest was gekomen was een raadsel, maar de kleine kitten entertainde zich zeker met de grote witte bloem, een van de vroeg bloeiers in het jaar. Net zoals hun nest een van de eerste was in het opkomende new-leaf.

{ Eerste post Leopardgaze

Leopardgaze werkte zich zoals gewoonlijk even naar de Nursery om te kijken hoe het ging met zijn partner en de kittens, die raar genoeg niet van hem waren. Hij behandelde ze echter als die van hem en toen hij de den binnenkwam zag hij hoe een van de drie op een bloem beet. Hij grinnikte zachtjes en hoopte eigenlijk dat het geen gevaarlijke bloem was, maar dat zou het vast niet zijn. "Hallo daar," weerklonk zijn zware stem, terwijl hij zich naar het nest toebracht. Het was de kitten die vernoemd was naar hem - waar hij nog steeds erg trots op was, want desondanks dat de kitten niet van hem was, droeg het wel zijn naam.

Een van de onhandig grote bladeren kietelde aan zijn neus. Na een kleine nies piepte hij eens verontwaardigt. Hierbij vergat hij ook geheel zijn eigen regel vergetend en vijandig terug bijtend in de stengel. Hierdoor werd hij meteen weer gestraft met een vieze smaak en krabbelde hij weer overeind, de bloem nu zijn rug bedekend. Plots galmde een zware stem door de Nursery en de kitten hief zijn kop. Hij was de oudste van het nest en de enige kater, hij zag er bijna zo uit alsof hij hier besef van had. Op reactie van de zware stem piepte hij terwijl hij zijn zijde pelsje op zette en zijn borst naar voren probeerde te duwen. Niet dat hij heel veel indruk maakte met een enorme bloem op zijn rug maar het idee was er zeker.

Hij grinnikte zachtjes toen de kleine zijn vacht opzette en duidelijk liet merken dat hij bereid was om zijn familie te beschermen. Hij zette nog een paar stappen voordat hij bij het nest was, waar hij naast ging zitten en zijn dikke staart voor zijn vacht krulde. Voorzichtig bukte hij zich even, om de bloem van de kitten af te halen en hem weer naast hem neer te leggen. "Je hoeft geen indruk op mij te maken, kleine luipaard." Het was raar om deze kinderen als zijn eigen te behandelen, want ze waren niet die van hem. Toch probeerde hij het, ze waren van Innerghost en hij hield ontzettend veel van haar. Ze zouden niet tussen zijn relatie met haar komen.

Leopardkit worstelde even met de bloem, die zwaar genoeg was om hem naar beneden te drukken. Hij hapte naar de blaadjes terwijl zijn kleine witte pootjes duwde naar de bloemknop. 'Rawr!' piepte hij een kleine kittenbrul alsof de vijand nu zou vluchten. Het klonk nog steeds hoog en schel maar er was een ruwe kant. Verrast dat hij ook andere geluiden kon maken dan zijn simpele piep krabbelde hij weer overeind. Hij werd verlost van de enorme bloem en hoorde een stem. Met een trotse houding probeerde te reageren op deze diepe stem 'Rawr?' piepte hij vragend. Misschien zou de ander nog wat zeggen. Hij wou ook kunnen praten, iedereen kon praten, lopen en kijken. En hij niet, het was oneerlijk en Leopardkit was vastberaden de beste van het nest te worden. Hij was immers de man van het gezin, samen met de kater die nu naast hem zat. De kleine rosse tabby haalde met zijn pootje uit naar de nu kwetsbare bloem. Triomfantelijk uitte hij een hoog piepje.