The problem is you think you have time

De grijze warrior kwam het kamp in met de twee kittens aan haar zijden en de kattin op haar rug. Haar blik gleed het kamp rond en ze zag hoe enkele katten verbaasd hun kopje draaide. "Birdgaze(NCP) is gestorven door dassen." Miauwde ze triest, het was het eerste sterfgeval door de dassen. Ze legde de kattin voorzichtig neer en bekeek haar. Ze zou nu samen met de kittens een nachtwake houden. Met zachte oogjes bekeek ze de kittens, ze had het besloten. Ze zou voor hen zorgen. "Ik neem de zorg van Birdgaze's kittens op mij. Als zij dat natuurlijk ook goed vinden." Miauwde ze er zachtjes achteraan. Iemand zou voor de kleintjes moeten zorgen en dan had ze het liefste dat zij dat deed.

+ Voor de duidelijkheid Birdgaze is geen echte kattin, dit moest voor onze verhaallijn ^^

Vermoeid van alle emoties liep hij het kamp binnen. Hij bleef dicht bij de kattin en zijn zusje. Niet goed wetende wat hij van de andere katten moest verwachten. Ze keken hen allemaal verbaasd aan. Shadekit durfde niet terug te kijken. Hij bleef naar beneden staren. "Birdgaze(NCP) is gestorven door dassen." Vertelde de poes het nieuws aan de andere. Waarna ze hun moeder voorzichtig naast hen neer legde. Shadekit keek naar het lichaam. Het liefst had hij dat er van af gebleven werd. De kattin die al die tijd al zo goed voor hen gezorgd had keek hen aan. "Ik neem de zorg van Birdgaze's kittens op mij. Als zij dat natuurlijk ook goed vinden." Miauwde ze. Shadekit dacht na. Op zich had ze goed voor hen gezorgd. En ze leek wel te vertrouwen. Meer dan alle andere , die hij immers nog niet kende. Dit was geen verkeerd aanbod. En wat de andere konden bieden wist hij niet. Er was dus eigenlijk maar weinig keus. Shadekit keek de grijze kattin even recht in de ogen aan. Vervolgens knikte hij langzaam. "Dank u." Mompelde hij zachtjes.

Ze stapten het kamp binnen en Shiverkit zag hoe alle blikken op hen gericht waren. Ze durfde ze niet aan te keken en drukte zich tegen haar broertje aan. Ze was vermoeid door het lange wandelen en was zo gebroken van emoties dat ze geen idee meer had hoe ze op alles moest reageren. Het ene moment was ze nog gezellig aan het wandelen met haar moeder en broer, en nu stond ze met haar broer een vreemde warrior die hun had gered. En het allerergste, voor haar lag haar moeder besmeurd met bloed en levenloos. "Birdgaze is gestorven door dassen."deelde de warrior mee. Shiver voelde een andere traan over haar wang rollen, het was nu officieel. Hun moeder was bij Starclan. "Ik neem de zorg van Birdgaze's kittens op mij. Als zij dat natuurlijk ook goed vinden."De woorden van de warrior verraste haar ietwat, ze moest dan ook even nadenken voordat ze antwoord gaf. "Dank u."stemde haar broer in. Ook Shiverkit knikte dat ze het goed vond. Deze poes was op het moment samen met haar broer het enige waar ze zich aan vast kon houden. "Wat is u, ik bedoel, jou naam?"vroeg ze zachtjes aan de poes.

Toen ze kamp eenmaal binnen waren voelde hij al snel de vacht van zijn zusje tegen zich aan. Het was duidelijk dat ze bang was. Beschermend bleef hij dicht bij haar lopen. "Birdgaze(NCP) is gestorven door dassen." Vertelde de poes het nieuws aan de andere. Hij een traan over de wang van zijn zusje gaan. "Even vol houden. Ik weet zeker dat ze trots op je is."Fluisterde hij tegen Shiverkit. Het waren nare tijden. Maar ze zouden er hoe dan ook door heen moesten. Ze kon elkaar maar het beste zo veel mogelijk steun geven. "Ik neem de zorg van Birdgaze's kittens op mij. Als zij dat natuurlijk ook goed vinden." Miauwde de kattin er achteraan. Verbaasd keek hij haar aan. Wilde ze dat echt doen? Even dacht hij er over na. Maar kwam op de conclusie dat het nu wel het beste was om het aanbod aan te nemen. Shadekit keek zijn pleegmoeder even aan. Vervolgens knikte hij langzaam. "Dank u." Mompelde hij zachtjes. Het drong allemaal nog niet echt tot hem door. Het leek allemaal maar een hele vreemde droom. Zijn zusje knikte ook. Ze had weinig keuze gehad. "Wat is u, ik bedoel, jou naam?"Vroeg ze aan de kattin. In zijn gedachten grinnikte hij. Shiverkit kon soms grappig over komen. En een glimpje vrolijkheid kon de komende tijd geen kwaad.

De kittens waren haar duidelijk dankbaar voor haar aanbod. Gelukkig. "Wat is u, ik bedoel, jou naam?" Ze grinnikte. "Voor de warriors van de clan is het Eaglerose, maar jullie mogen gerust Eagle of iets zeggen." Als ze wouden mochten ze ook mama zeggen, maar dat zij ze er toch maar niet bij. Daar was het te vroeg voor. Zachtjes duwde ze de kittens richting de nursery. "Ga maar eerst even rusten, straks zul je al je energie nodig hebben om wakker te blijven." Ze wist ook wel dat de kittens nooit de hele nacht zouden kunnen wakker blijven, maar als ze dat graag wouden. Waarom niet?

Shiverkit knikte en dwong zichzelf de naam goed te onthouden. Eaglerose, een mooie naam als je het haar vroeg. Ze wist niet goed wat een Eagle was, maar kon zich vaagje herinneren dat het een enorme vogel was. Deze poes moest wel veel in zich hebben, wilde zo'n naam dragen. Zij daar in tegen, was nog altijd Shiver. Een huivering die over de ruggen van andere trok.
Zoals voordat ze weg gingen werden de 2 kittens richting de nursery gestuurd. Shiverkit mompelde een zacht bedankje en liep dicht tegen haar broer aan en glimlachte flauwtjes naar hem. Ze vond steun in zijn donkerblauwe ogen

Zijn zusje wist het moment toch nog een klein beetje op te beuren. "Voor de warriors van de clan is het Eaglerose, maar jullie mogen gerust Eagle of iets zeggen." Antwoordde hun pleegmoeder op de vraag. Hij zou het op Eagle houden. Mamma , dat ging hem nog te ver. Doordat de kattin tegen hem bleef aan duwen drentelde hij vanzelf richting de nursery. Nieuwsgierig keek Shadekit om zich heen. Werkelijk alles was nieuwe voor hem en hij wist niet zeker of hij dat wel zo aangenaam vond. "Ga maar eerst even rusten, straks zul je al je energie nodig hebben om wakker te blijven."Adviseerde Eagle. Shadkit knikte. En zocht ergens in een hoekje een plaatsje op om te gaan liggen. Het liefst zo onopvallend mogelijk. Shiverkit keek hem aan. Hij wenkte haar er bij te komen liggen. Ze konden inderdaad maar beter gaan rusten. Alle emoties hadden hem zeer vermoeid. En hij verwachte dan ook dat de slaap snel zou komen.

De twee kittens zochten steun bij elkaar en vertederd keek ze toe. Ze bleef niet in de opening van de nursery staan maar ging hen achterna. Snel haalde ze haar tong over hun hoofdjes, "Ik zal eerst wat regelen, gaan jullie maar slapen." Ze draaide zich sierlijk om, er was nog zoveel om te regelen. Vermoeid liep ze de den uit, vanaf nu waren ze haar zorg. Maar ze deed het met plezier.

››Eagle is topic uit

Onderwerp: Re: The problem is you think you have time