Can you climb a tree?

Krachtig zette de tuxedo apprentice haar klauw wat hoger in de boom. Dit deed ze ook met haar andere klauw waarna ze zich er aan optrok. Nog een klein stukje voor ze bij de eerste tak zou zijn. De Owltree was een behoorlijk hoge boom, en dus ook een zware klim. Dawnpaw was echter vastberaden om op haar minst tot de eerste tak te komen. Het leek er ook op dat het zou gaan lukken. Nog een keer trok ze zich op totdat ze op de tak stond. Vanaf daar boven kon ze een eind vanuit de bomen kijken. Onder haar zag ze een witte kat lopen, een apprentice. Al redelijk snel herkende ze de kattin. "Heya Moonpaw!"

{Eerste post voor Moonpaw}

Moonpaw verveelde zich. Jagen lukte niet en ze had al in geen tijden meer getraind. Wat zou ze kunnen doen? Ze liep lusteloos door het territorium, hopend dat ze Dawnpaw tegen zou komen. Overdag had ze Dawnpaw, 's nachts had ze de maan. Goed in evenwicht. Als ze Dawnpaw tenminste tegenkwam. Als ze tenminste bij haar in de buurt wilde zijn.
'Heya, Moonpaw!' Moonpaw maakte een sprongetje van schrik. Was dat de beste kat van het universum? Of was het gewoon een hersenspinsel. De stem had van boven geklonken, dus keek ze omhoog. En inderdaad, daar zat de knapste kat die ze ooit had gezien. Haar hart sloeg drie slagen over. Gewoon doen. Gewoon doen. Zij begon met praten, ze mag je wel. 'Hii Dawnpaw!' riep ze terug. Ze voelde hoe het bloed naar haar kop steeg. 'Zit het lekker daar?' Oké, dat was het meest domme wat ze ooit kon zeggen. Sukkel. Zo gaat ze je nooit mogen. De apprentice twijfelde of ze ook de boom in zou gaan. Na een paar seconden besloot ze dat ze alleen naar boven zou komen als ze uit werd genodigd.

Het witte vlekje leek te schrikken waarna er toch een paar blauwe ogen omhoog werden gericht. Mooi Moonpaw had haar in ieder geval gezien. 'Hii Dawnpaw!' Antwoordde de witte kattin van onder aan de boom. 'Zit het lekker daar?' Vroeg Moonpaw vervolgens doelend op dat Dawnpaw boven in de boom zat. "Ja je ziet hier echt heel veel, kom ook naar boven het is geweldig!" Riep de zwart witte kattin terug naar beneden. Nogmaals liet ze haar cyaan blauwe ogen over het gebied glijden. Het was echt mooi vanuit hier, al was het wel niet al te makkelijk om helemaal boven te komen. Ze had zichzelf inmiddels voor genomen dat ze tot de top zou klimmen als ze warrior was.

'Ja, je ziet hier echt heel veel. Kom ook naar boven, het is geweldig!' riep de zwart-witte poes naar beneden. Moonpaws hart maakte een sprongetje. Zo snel ze kon klauwde ze zich vast in de boom waar de meest geweldige kat in zat. Ze was zo druk bezig, dat ze niet merkte dat er nog een andere apprentice aan kwam. Toen ze al een paar staartlengtes van de grond was, kreeg ze het door. 'Hee guys. Hoe gaat ie?' Moonpaw schrok zo erg dat ze naar beneden viel. Met een plof landde ze op de harde bosgrond. 'Dank je,' mompelde ze zacht. Dank je voor het verpesten van een geweldig moment met Dawnpaw én voor het me laten vallen. Energiek sprong ze weer op haar poten en schudde haar vacht uit. 'Hey!' riep ze. Haar tactiek was om aardig te zijn tegen alle katten die ze tegen kwam, zodat Dawnpaw haar zou zien als ''de superaardige poes die ook nog eens heel zorgzaam, knap en liefhebbend is''. Waarschijnlijk zou dat nooit gebeuren, maar Moonpaw kon allicht hopen. 'Laten we een boomfeestje houden,' grapte ze, waarna ze weer begon aan de klim.

Moonpaw begon in de boom te klimmen. Ondertussen kwam er nog een witte kattin aangelopen, een apprentice. De kat kwam haar vaag bekend voor, al wist ze niet heel zeker wie het was. "Hee guys. Hoe gaat ie?" Zei de tweede witte apprentice vrolijk. Dawnpaw viel het op hoe de kattin in de boom er van schrok en naar beneden val. Meteen zette de zwart witte apprentice zich schrap, alsof ze zelf de klap zou krijgen. 'Hey!' Zei Moonpaw vrolijk nadat ze weer energiek opgesprongen was. Gelukkig, er was niets ergs gebeurd. "Heya, jij bent Littlepaw toch?" Riep Dawnpaw vanuit de tak naar de tweede witte apprentice. Haar staart zwaaide vrolijk op en neer. Littlepaw leek haar ook wel een aardige kat, nog gezelliger dus. 'Laten we een boomfeestje houden,' stelde Moonpaw als een grapje voor waarna ze weer in de boom begon te klimmen. "Ja! Little kom ook naar boven," spoorde Dawnpaw de kattin die nog op de grond stond aan. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

'Ja! Little, kom ook naar boven,' riep Dawnpaw. Moonpaw werd overspoeld met verdriet. Ze wist ergens wel dat Littlepaw ook mee zou komen, maar ze had gehoopt dat Dawnpaw dat niet aan zou sporen. Maar ja, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, toch? Moeizaam zette de witte poes poot voor poot in de boomschors en trok zichzelf op. Ergens halverwege ging ze even op een tak zitten om uit te rusten. Na een paar seconden ging ze weer verder. En daar was Dawnpaw. Dawnpaw, de meest geweldige kat uit het universum. Terwijl ze zich op de tak hees, keek ze haar aan. Een zucht ontsnapte uit haar bek. Ze wilde dat dit moment voor altijd bleef duren. Natuurlijk zonder Littlepaw. De kleine pretverpester. Moonpaw nestelde zich naast haar liefde en ging dicht tegen haar aan zitten. Niet té dicht, natuurlijk. Niet zo creepy-dicht. Gewoon, normaal.

Dawnpaw, Dawnpaw, Dawnpaw... Ging zij niet veel met Forest om? De kleine apprentice keek jaloers naar boven. Die Dawnpaw wilde vast haar Forest afpakken! Maar nee, dat mocht niet gebeuren! Dat kon niet. Forest was van haar, alleen van haar! Met moeite perste ze haar mond weer in een glimlach. Ze moest voorkomen dat Forestpaw en Dawnpaw nog met elkaar zouden omgaan. Maar hoe? 'Hey!' Littlepaw draaide haar kopje in de richting van Moonpaw. Ze kende elkaar niet zo goed, maar misschien dat dat nog zou komen. "Ja! Little kom ook naar boven," Sprak Dawnpaw enthousiast als reactie op Moonpaw die had voorgesteld een boomfeestje te houden. De witte apprentice knikte en zette haar nagels in de boom waarna ze zich soepel omhoog trok naar de eerste tak. Zo ging het door totdat ze hijgend tegenover de twee andere apprentices ging zitten. Ze wierp even een kwade blik op Dawnpaw, maar deze verdween al snel weer, zodat het haast ongemerkt was. "Hoe gaat het met jullie?"

Al snel kwam Moonpaw op de eerste tak aan en begon Littlepaw te klimmen. Nieuwsgierig naar hoe de twee katten klommen keek de apprentice toe. Ze zag niets nieuws dat ze kon gebruiken aan technieken, jammer. Binnen de kortste keren zat de ene witte apprentice naast haar op de tak en de ander tegenover de twee. Vrolijk keek Dawnpaw een beetje in het rond naar wat er allemaal te zien was. "Hoe gaat het met jullie?" Vroeg Littlepaw vervolgens aan de andere twee apprentices. "Met mij gaat het prima en met jou?" Antwoordde de zwart witte kattin vriendelijk waarna ze wachtte tot de andere twee ook antwoord hadden gegeven. "Little wie is jouw mentor?" Vroeg ze nieuwsgierig aan de apprentice tegenover haar en Moonpaw. Ze was altijd nieuwsgierig naar wie de mentoren van welke katten waren en wat ze al hadden gedaan in de trainingen.

Moonpaw keek toe hoe Littlepaw naar boven klom. Onbewust zuchtte ze, waarna ze tegen Dawnpaw toe schuifelde om ruimte voor de klimmende kat te maken. 'Hoe gaat het met jullie?' vroeg Littlepaw toen ze op een tak tegenover hen kwam zitten. Eigenlijk zou de witte poes weer terug kunnen gaan zitten, maar ze zat zo wel goed, lekker dicht tegen Dawnpaw aan. 'Met mij gaat het prima, en met jou?' reageerde die. Dat wil ik niet weten. De witte kattin besloot niet op de vraag van de pretverpester te reageren. Er was een korte stilte, waarna de zwarte apprentice vroeg wie Littlepaws mentor was.
Alsof er een soort zender vanuit Dawnpaw zond dat alle katten van de Clan naar deze boom moesten komen. Littlepaw was al genoeg, maar nee, Forestpaw moest er ook weer zo nodig bijkomen! Moonpaw zag hem stilletjes naar boven klimmen en speels tegen Littlepaw aan duwen, waarna hij 'Boe!' riep. Een glimlach volgde. 'Hallo dames.' Moonpaw rolde met haar ogen. 'Hallo Forest,' reageerde ze. 'En wat brengt jou hier, naar deze specifieke boom?' Misschien was er wel echt zoiets als een zender.

OOC: Sorry voor de laatheid ^.^