Mighty heart

Sinds ze de taak op zich had gekregen om bij jongere katten de warrior-code terug op te frissen, hield ze de apprentices en jonge warriors steeds beter in de gaten. Ook vandaag zette ze die taak verder. Toen enkele katten het op zich hadden genomen om te jagen, liep ze direct achter hen aan. Tussen door moest ze zich nog altijd bezig houden met de typische warrior taken, dat had Butterstar haar duidelijk nog eens gezegd. Maar niemand zei haar dat je beide dingen niet tegelijkertijd kon doen. Ze had net een eekhoorn gevonden toen een bekende, Riverclan geur haar tegemoet kwam. De geur kwam niet van hun territorium af, maar kwam uit de richting van het Thunderclan territory. Haar oortjes zakten direct in haar nek. Dat was al de zoveelste kat die de grens overstak. Silver zag nog net een bruine vacht tussen de struiken verdwijnen, die zich op Thunderclan territory bevonden. Snapten ze nu niet dat je enkel met de toestemming van je eigen leader op andere territoria mocht komen?! Ze twijfelde geen moment om achter de jonge poes aan te gaan. Straks kwam ze nog één of andere patrouille tegen, wat dan? Wat er ook gebeurde, dit moest ze gaan melden bij Butterstar, ongeluk of niet. Net toen Leopard de muis gevangen hadden, verscheen de poes uit de struiken. "Leopard!" gromde ze direct. "Als warrior moet je weten wat je wel en niet mag," vervolgde ze. "Een kat mag enkel jagen op andere territoria als haar leader dit uitdrukkelijk gezegd heeft." Ze richtte haar kopje op. Ze apprentices van tegenwoordig kregen niet meer de uitgebreide lessen die zij in de tijd kregen. De oudere poes liet haar blik even over het territorium van Thunderclan gaan. "Je weet trouwens goed dat de band tussen Thunder-en Riverclan niet al te best is." Ze keek de poes afwachtend aan, wachtend op een uitvlucht of een duidelijke verklaring. Haar oren waren opzij geschoven en hielden alle geluiden om haar heen in de gaten.

Silvercloud's houding veranderde niet toen de poes haar haar antwoord zowat toe spuugde. "We need prey, Silvercloud," Even haalde ze haar wenkbrauw op toen de poes dat zei, alsof de poes alles leek te weten. "Dan moet je daarmee eerst naar Butterstar," beantwoorde ze rustig en richtte haar oortjes nu naar voren. Als ze dacht dat ze onder de indruk was van haar houding, had ze het helemaal mis. Ze was een warrior, dat was waar, maar een warrior hoorde te weten wat juist en onjuist was. "Ik was gewoon bij de Sunningrocks en deze dikke muis hield me al de hele middag bezig. Ik claim de prooi die voor RiverClan bedoeld was, niks meer en niks minder." Het puntje van haar staart zwiepte zachtjes heen en weer bij haar uitleg. "En dan loop je zomaar het territory van van Thunderclan in? Ik dacht dat een warrior als jij wel beter wist," mompelde ze. "Butterstar gaat hier niet blij mee zijn." ze kneep haar oogjes wat tot spleetjes en keek haar iets wat dreigend aan. Ze nam haar taak serieus, misschien wel iets te serieus, maar alleen zo leerde men wat de regels waren.

De poes draaide even met haar oogjes toen de poes een spottende opmerking gaf. "En wacht, de volgende keer als ik een prooi zie zal ik dus moeten zeggen dat deze eventjes moet wachten en ren ik naar Butterstar toe om toestemming te vragen om het te vangen." De poging om zichzelf spottend tegenover haar te uiten kwam niet bepaald hard bij haar over. Ze was wel meer gewend dan enkele spottende opmerkingen van een kat die amper nog een apprenetice was. "Sorry hoor, maar warriors zoals jij kunnen we niet gebruiken. Als een clan daar alleen maar uit bestond zouden binnen een paar weken alle kittens afgestorven zijn." De volgende opmerking liet de warrior koken. In heel haar leven was er nog nooit een kat geweest die haar zo had aangesproken, laat staan dat ze beledigd werd. Haar staart zwiepte geërgerd heen en weer toen er nog een Thunderclankat bij kwam staan. Dat was nu iets wat ze wilde vermijden, maar op dit moment ging haar aandacht helemaal niet naar de kater. Ze duwde de woorden van Butterstar nu ook helemaal op de achtergrond. Ze kon zich toch niet zomaar laten doen? Ze had zich de afgelopen tijd al zo laten doen doordat ze zich zo perfect aan alle regels hield. Ze richtte een woedende blik op de Thunderclanner en haalde even dreigend haar lip naar hem op. "Shut up, flea-brain," hapte ze de kater toe en richtte zich direct terug op de jonge warrior voor haar. "Hoe durf jij jezelf zelfs een warrior noemen!" Haar nagels duwde ze af en aan in de grond. Op dit moment kon ze de poes echt wel in de haren springen. Deze kant van zichzelf probeerde ze meestal achter te houden, gewoon omdat ze wist dat het anders niet goed zou komen. Zowel voor haar niet, als de kat die tegenover haar stond.