New sunrise (geboortetopic)

Vol van alle weeën, weeën die langzaam persweeën werden, liep de zwarte poes met haar ex-partner naar de nursery. Ze kon geen woorden meet uit brengen en de korte wandeling voelde als een volle marathon die gelopen werd door haar. Hijgend drong ze samen met de rode kater de nursery binnen, helemaal warm en bezweet. Ze was nauwelijks bij haar nest aangekomen of ze viel al in haar nest. Hoe konden zo weinig kittens zoveel pijn bezorgen. Ze was ook niet meer de meest jonge Queen, maar ook zeker niet oud. Ze leefde al zeker vier winters nu, haar lichaam was in wijze dus nog gewoon jong. Echter was haar weerstand door alle stress die ze had moeten ondergaan wel slecht geworden. Vooral het verlies van Fallentear had haar weerstand omlaag gebracht. Ze zat nog diep in haar rouwproces. Een kreet verliet haar bek toen het persen begon. Ze was vergeten wat voor pijn dat allemaal wel niet deed.

OOC; De kits mogen zelf de volgorde uitzoeken.
Verder zijn; Leopardgaze, Flamepath en Acefray ook welkom. Anderen eerst ff pb'en.

De kleine kitten wist dat degene die haar droeg heel veel van haar hield, maar ze wist ook dat er iets niet goed was. Het voelde ook niet goed. Alsof ze er nooit had mogen zijn. Maar het was niet zo dat ze het echt goed door had. Haar kleine kitten hersentjes maakte zich daar niet druk om nu, ze was jong en drukte zich rustig rond in haar moeders buik. Ze was best een wilde kitten; bewoog graag. Met haar dichtgeknepen oogjes wurmde ze zich verder door de buik van haar moeder heen, tot ze alles voelde samentrekken en haar weg voelde duwde, naar een plek waar ze niet heen wou. Ze wist dat dit niet goed was, had ze iets fout gedaan? Eerste voelde ze dat een van haar broertjes of zusjes weggleed en toen voelde ze dat ze weer geduwd werd. Ze voelde de kou op haar lichaam, ze was nat en het was koud. Instinctief begon ze te piepen en te andere geluidjes te maken. Ze kroop naar voren, weg van haar moeder, maar dat had zij niet door.

Al nog voordat de poes geboren was voelde ze aan dat er iets mis was: de ruimte waarin ze zich bevond werd groter.. ruimer. Is dit normaal? Klopt dit wel? Het duurde niet lang of ook zij werd zoals haar siblings alle kanten op geduwd. Maar na een tijdje werd het slechts één specifieke richting, de weg naar het leven dat op haar stond te wachten.
Met een zachte plof viel het roodbruine poesje op de grond en begon ze met zachte kreetjes uit te slaken. Hierna sloeg ze in het wildeweg met haar pootjes, om vervolgens een zekere warme geur op te vangen met haar neusje. Instinctief begon ze zich in die zoete geur te bewegen, om zodra ze ergens tegen aanstootte opnieuw te voelen met haar neusje. Algauw voelde ze iets waar ze haar mondje over kon zetten, iets wat ze dan ook deed. Een warme vloeistof betrad haar lichaam en met grote, gulzige slokken dronk ze verder. Eens ze genoeg had, besloot ze om zich tegen de warme vacht van haar moeder op te krullen. Dit was genoeg voor haar eerste avontuur op deze nieuwe wereld, voor nu ging ze terug slapen..

De kater was gaan jagen die dag, maar veel gejaagd had hij niet toen een clangenoot gehaast naar hem toe was gekomen en hem had gezegd dat Innerghost aan het bevallen was. Het waren dan niet zijn kittens, nee het waren duidelijk die van Flamepath, maar hij was toch haar momentele partner en als er iets was waar hij bij wilde zijn dan was het dit wel. Ze had zijn steun nodig en hij vreesde het ergste. De poes had namelijk een harde tijd achter de rug en desondanks dat hij haar val steeds wat had probeerde te verzachten, waren de dingen die ze had meegemaakt niet goed te praten. Eerste de ruzie met Flamepath die eindigde op een breuk tussen de twee, daarna de dood van haar zus, de stress eromheen was misschien nog wel het ergste voor de zwarte kattin. Zo snel als hij kon, maakte hij dat hij naar het kamp ging. Gelukkig had hij de hoge poten van een Windclan kat geërfd, waardoor hij redelijk snel kon rennen. Niet zo snel als een Windclan kat natuurlijk, zijn dikke vacht hinderde dat soms, maar zijn gestroomlijnde lichaam maakte dat ergens ook weer goed. Gehaast kwam hij aan bij het kamp en zonder iemand een blik te gunnen stapte hij de Nursery binnen.

"Innerghost!" Zei hij toen hij de den betrad, een geruststellende blik in zijn ogen. Naast haar lagen drie kittens. Ze waren dus al geboren en alles was goed met haar. Althans, zo leek het. Hij keek naar een van de queens en keek even rond. Was de medicine cat er nog niet? Waar bleef die harige kat? Flamepath negerend stapte hij op de poes af en gaf hij haar een lik over haar hoofd. Hij was immers de partner en desondanks dat Flamepath de vader van de kittens was, voelde hij zich op zijn plaats haar bij te staan bij dit. Hij ging naast haar zitten en keek neer op de kittens. "Ze zijn heel mooi," Glimlachte hij, waarna hij zijn blik even op Flamepath liet vallen. Hij wist niet wat hij voor de kater moest voelen. Haat dat dit zijn kittens waren of vijandigheid dat hij Innerghost zo misschien van hem af kon pakken. Maar hij besloot dat het niet aan hem was om de kater kwaad aan te kijken voor dit, ze konden er immers beiden weinig aan doen. Toen Innerghost zwanger van hem raakten waren ze nog helemaal verliefd op elkaar, helaas voor de rode kater, was Innerghost nu van hem. En hij hield verschrikkelijk veel van haar.