Training Topic (Lecter Hellhound)

Rustig liep Hellhound richting de plaats waar ze hadden afgesproken. Hoe was Claw er überhaupt op gekomen om een deel van de Young Ones door twee leden te laten trainen. Het leek wel een test, hoe lang de leden het met elkaar zouden uithouden. Echter zou de rosse kater zich niet laten kennen. Hoe vervelend Brat ook mocht zijn, zijn taak was om Lecter te trainen en dat zou hij dan ook doen. Als je over de duivel dacht, zag je haar ook. Brat zat al op de plaats waar ze hadden afgesproken. Ongeveer op een vossenlengte afstand van de kattin ging hij zitten. Beleeft knikte hij even naar haar om Brat te begroetten, niet omdat hij een antwoord terug verwachtte. Nu was het alleen nog wachten op de Young One, Lecter.

Met een rustige ademhaling had de tabby zich in een nest gewurmd en sliep diep, totdat een paar onhandige katten hem wakker maakten. De toren was klein, maar er waren genoeg slaapplekken, toch wisten katten altijd net langs zijn nest te lopen. Ooit zou hij in die verleidelijke staarten bijten als deze in zijn buurt kwamen. Maar goed, zon kleintje als hij kon niet echt veel inbrengen, mocht het op een gevecht uitlopen. Daar had hij zijn mentors voor, die hem zijn lessen zouden geven.
Nu hij toch wakker was gemaakt en het zonlicht hem te fel was om weer in slaap te vallen, kwam hij met een sierlijke beweging overeind en plukte de laatste beetjes vacht tussen zijn vacht vandaan. Hij zou op tijd komen voor zijn eerste training, dat was wel zeker. Integendeel tot zijn wekkers, verliet hij de den stil en naderde de twee, nu wel redelijk, bekende schimmen op de open plek en bleef voor ze staan. Zijn lichtgetinte kijkers bekeken de twee katten. Een kater en een poes. Hellhound en Brat. Ze hadden dezelfde kleur vacht. Zijn oor draaide zich iets, misschien broer en zus? Nee, daar was de irritatie bij de twee te groot voor. Hijzelf had soms ook wel last van zijn siblings, maar die irritatie niet. Misschien was het een kibbelend stel? Of waren het katten met een knipperlichtrelatie? Zijn ogen glinsterden kort. Hm, daar zou hij nog wel achter komen, wie weet kreeg hij daar wel een soort voordeel mee. Beleefd knikte hij naar de oudere katten en keek ze om en om aan, wachtend tot ze iets zouden gaan doen.[/justify]

Zoals verwacht reageerde de kattin totaal niet op zijn groet. Hellhound had er dan ook totaal geen problemen mee om in stilte te wachten op Lecter. Al redelijk snel verscheen het bruine hoopje vacht, voor de twee leden stond hij stil waarna hij hun beleeft begroette. Met het zelfde knikje als hij Brat mee begroette, alleen dan vriendelijker, begroette hij de nieuwe Young One. 'Ten eerste,' begon de kattin waardoor Hellhound een schuine blik op haar wierp. 'Je bent op tijd gekomen das goed van je want ik ben niet iemand die op je gaat wachten ten tweede heb ik besloten om een vandaag je kracht te testen. Gebruik Hellhound maar als boxbal,' vertelde Brat waarna ze met een gemene grijns hem aan keek. Licht schudde hij zijn kop richting de kattin. "Brat hoe onvolwassen kun je zijn. Ik ben hier om Lecter te trainen, niet om met jou te ruziën. Die instelling zou je ook moeten hebben als je goed wil zijn voor je clan. Bovendien wil jíj zijn kracht testen, dat kan dus alleen jíj voelen."

Hij kreeg een compliment en hij deed maar alsof hem dat iets deed. Met zijn kopje trots geheven keek hij naar de poes, die hem vervolgens de instructie gaf zijn andere mentor aan te vallen. Het katertje kwam overeind en keek vervolgens naar de rossige kater, die de taak aannam voor een belediging en begon te ruziën. Lecter zuchtte in zichzelf en deed een paar passen opzij, zo een langere baan creërende en begon toen te rennen. Met een grote sprong belandde hij op Hellhound's rug, maar in plaats van de rossige kater iets aan te doen, sprong hij vanaf die rug richting de poes (zich wel extra hard afzettende) om haar een beuk uit te delen. Niet dat hij met zijn kleine lichaamsgewicht veel aan kon richten, maar misschien loste dit het gekibbel wel op.

'Waar heb je het over Helly? ik dacht ik geef jou ook een leuke opdracht aangezien jij lecter ook heel graag wil trainen dus dacht ik dit is wel een leuke rol voor jouw maar als jij wilt dat lecter mij aan valt dan is dat ook goed,' zei Brat met maar een al te zoet stemmetje. Waar ging dit überhaupt over, wat probeerde ze te doen? Wat het ook was, hem zou ze niet zomaar krijgen. En al helemaal niet met dit soort domme spelletjes. Vervolgens sprong Lecter op hem, om Hellhound als afzetje te gebruiken om naar Brat te springen. Nog voor het katertje Brat had geraakt wist de rosse kater al wat er zou gaan gebeuren. Zijn gedachtes werden al snel werkelijkheid. 'Lecter never attack a cat from behinde if they are in this sitting like this they can bite you in the neck with ease understand?' Vertelde Brat tegen de Young One. "You can use that move if you are quick enough. Scratch their back open and get of it within a second so they don't have enough time to react."

De twee kibbelden nog verder en dat gaf hem de perfecte kans om onopgemerkt weg te sluipen. Hij maakte contact met Hellhound en sprong verder, maar met een piep werd hij in zijn schouder gebeten. Het katertje kwam met een plof op vier poten op de grond en kreeg een preek te verduren. Toch werkten de twee nu wel een soort van samen. "Oké." Zei hij strakjes. "Wat gaan jullie me nog verder leren?"

"Oké. Wat gaan jullie me nog verder leren?" Vroeg Lecter nadat hij aandachtig naar de twee Bloodclanners had geluisterd. Licht schudde Hellhound zijn kop, de Young One wilde te snel gaan. Je moest bij vechten het ene beheersen voor je met het volgende door kon gaan. Anders zou je nooit een fatsoenlijk gevecht kunnen aangaan. Brat liep naar het katertje toe en hield haar kop een klein stukje voor die van Lecter. 'Attack me again,' zei ze vervolgens. Hellhound moest eerlijk zijn, deze keer was hij het met haar eens. Maar ze maakte niet duidelijk waarom hij het nog eens moest doen. "We'll move on if you can do this."

Beide katten leken teleurgesteld in hem te zijn en dit wekte ook enige woede in hem op, maar dit liet hij niet zien in zijn zilveren blik. Toen Brat haar kop, inclusief stinkende adem, bij die van hem hield, keek hij haar eigenwijs terug aan. Wat wilde ze doen dan, hem nu aanvallen? Midden in het bloodclan kamp? Nee. Hij moest het nog een keer doen.
Lecter kwam overeind en cirkelde een paar keer rond de poes, elk detail van haar houding in de gaten houdende. Uiteindelijk nam hij toch een aanloop, deed alsof hij weer op haar rug wilde landen, maar veranderde zijn houding zo, dat hij heel snel kon uithalen, met een klauwloze poot, en weer op de grond zou landen.