Wrong smell, wrong time (Tallshadow)

Hij knikte bij haar antwoord en leek haar vader niet te kennen. Hij haalde zijn schouders langzaam op. "Ik ben hem ongetwijfeld eens tegengekomen, maar een naam komt niet in me op," Antwoorde hij haar voorzichtig. "Undertaker is zijn naam. Mijn moeder heette Silvershine, enkel nadat ze was overleden is hij niet een keer langs geweest om zijn verdriet te tonen. Enkel zei hij wel altijd dat hij zogenaamd van ons hield. " Legde zij langzaam uit. Ze slikte even en kneep haar ogen dicht. Ze was nog steeds lichtelijk boos op hem. "Hij had ook andere liefjes, en toen ik Apprentice was kwam ik er achter dat Ashdrizzle mijn broer was. Hij is de enige familie van mij die niet.. mij liet zitten." Zei ze zachtjes, ze keek naar de grond. Dat verklaarde waarom ze eens in de zoveel tijd niet vrolijk was. "Het is nu manen geleden dat mijn moeder naar Starclan ging. Enkel mis ik haar gigantisch.." Ze slikte haar verdriet snel weg.

Zoals Tall wel verwacht had kwam er een oprecht levensverhaal, de opvattingen van de poes over de jaren heen eigenlijk. Een verhaal over haar vader, en moeder. De kater luisterde naar de poes, en was inmiddels gestopt met glimlachen. Dit was serieus en diende zo behandeld te worden, als een serieuze zaak. "Het is nu manen geleden dat mijn moeder naar Starclan ging. Enkel mis ik haar gigantisch.." Hij slikte eens. "Ik denk dat dat volkomen normaal is," Mauwde hij zacht, na niet al te lange stilte. "En ik denk ook dat je er troost in mag vinden dat ze nu in Starclan is," Nu verscheen er wel een waterige glimlach op zijn gezicht. "Ze is niet dood, slechts verhuist,"

De glimlach van de kater werd van zijn gezicht geveegd. Hij slikte maar sprak al snel. "Ik denk dat dat volkomen normaal is," Mauwde hij zacht, na niet al te lange stilte. "En ik denk ook dat je er troost in mag vinden dat ze nu in Starclan is," Nu verscheen er wel een waterige glimlach op zijn gezicht. "Ze is niet dood, slechts verhuist," ergens wist Icicleshard dat hij gelijk had. "Dankje Tallshadow" Mauwde ze zachtjes, ze kneep haar ogen langzaam dicht. Haar neus duwde ze in de lucht terwijl ze haar vertrouwde houding weer aan nam. Ze stond weer sterk en stevig op haar poten terwijl ze de weg naar het kamp vervolgde. Haar staart zwiepte ze heel even snel en kalm heen en weer.

Sorry kort.

Hij glimlachte even toen de ander in ieder geval een beetje troost leek te vinden in zijn woorden en beschouwde zijn kleine tijdelijke missie dan ook als geslaagd. Natuurlijk zou de poes met problemen blijven zitten maar voor nu was het even verlicht, en dat kon vaak al helpen. Daarom stond hij energiek op, rechtte zijn rug, en volgde de poes verder in de richting van het kamp. De buit die ze meebrachten was goed genoeg om met geheven hoofd binnen te lopen, dus behield Tall zijn statige houding.

Icicleshard zag hoe de statige houding van Tallshadow duidelijker werd zodra ze het kamp naderden, hun hadden dan ook behoorlijk wat prooi meegebracht, iets wat de zilveren kattin tevreden stelde. Ja, met opgeheven hoofd het kamp in lopen was wel iets dat ze verdiend hadden. Haar lichtgele ogen stonden wat rustiger terwijl ze haar weg richting de prooistapel baande. Ze zou straks nog even langs Redkit en Lionkit, twee kittens die ze zo goed als ze kon, extra zorg bood. Ze vond namelijk nog steeds, dat de hele clan verantwoordelijk was voor het zo goed mogelijk opgroeien van jonge kittens. Daarom nam ze haar verantwoordelijkheid maar al te graag. Haar kop hield ze tevreden schuin, terwijl ze een blik wierp op de gestreepte kater. Ze legde haar prooi stil neer. " Nogmaals bedankt Tallshadow." Was het enige wat ze zei, terwijl ze het kamp rustig rondkeek. Het zonnetje scheen nog steeds waterig, iets wat de kattin redelijk opvrolijkte.

De poes leek ietwat opgevrolijkt te zijn en een doel voor ogen te hebben, het was dus ook niet echt nodig nog veel te praten op de terugweg wat hem om eerlijk te zijn niet al teveel dwars zat. Grappig wel, want je had situaties waarin je het idee had te moeten praten, maar dit was het tegenovergestelde. Dat beviel de kater ook wel weer, de rustige stilte. Behalve op het einde toen de poes hem nog eenmaal bedankte, hij glimlachte zijn warme glimlach naar haar voor hij wegsprong. "Don't mention it,"

(Tall topic uit

Onderwerp: Re: Wrong smell, wrong time (Tallshadow)