Hello young one, be welcome! (+ *Lionkit)

Icicleshard liep langzaam met haar dansende en vlotte stap richting de Nursery, haar taken als Warrior had ze gecombineerd met het zorgen voor een pleegkitten. Met rustige blik keek ze rond in de den, waar kittens sliepen en speelden, en waar Queens aanwezig waren. Haar gele ogen gleden langs de kitten in een nest, die wat afgelegen en alleen lag. Met voorzichtige passen liep ze er op af. Redkit was ergens buiten aan het spelen, en vermaakte zich redelijk goed. Haar kop zakte voorzichtig terwijl ze naast de kitten ging zitten. "Hallo daar," Mauwde ze vriendelijk, haar bezorgde blik was zichtbaar enkel verborg ze die snel. Ze had die kitten al erg vaak zonder Queen gezien, enkel zorgde een paar Queens dat de kitten eten kreeg, maar verder. Aandacht en opvoeding was er weinig. Haar kop hield ze even schuin terwijl ze een snelle lik over haar borstkas gaf. Ze hield er van kittens hier en daar meer aandacht te geven, zolang ze tijd had voor jagen voor de clan. Haar warrior taken voerde ze naast het zorgen voor haar kitten uit. Ze zag ze als echte familie niet als een gewone clangenoot. Haar staart zwiepte ze om haar voorpoten heen terwijl ze rustig bleef zitten, wachtend op reactie van de kitten die ze vaker alleen had gezien.

(OOC: Lionkit first)

_{Observeren, dat is iets waar ze goed in was. Natuurlijk kon ze ook andere dingen maar observeren was 1 van de dingen die ze constant deed, net zo als ademen eigenlijk. Normaal zou je denken dat een kitten's aandacht van het ene naar het andere ding ging, en je zou al helemaal niet verwachten dat een kitten op elk detail lette. Echter dat was iets dat de kleine poes wel deed. Terwijl andere kittens speelde, piepten of aan het praten waren met anderen zat zij alleen. Niet dat Lionkit daar spijt van had, of er moeite mee had. Nee, ze vond het zelfs leuk. Lionkit vond het leuk om dingen te zien dat andere kittens, veel queens zelfs niet zien. Zoals dat kleine barstje in de muur dat ervoor zorgde dat er nog meer frisse lucht kwam. Het was niet groot genoeg om doorheen te gaan, maar Lionkit wist dat met de tijd het steeds groter zou worden als niemand het opvulde. Of er was die grote vlek op de muur die amper te zien was omdat de kleur bijna hetzelfde was als de rest van de muur. Het deed de kitten goed om zo een kleine details te zien.

Een bekende geur bereikte de kleine poes haar neus. Het was de geur van Icicleshard, een warrior die hier best vaak langs kwam. Toch reageerde de kleine kitten niet op de extra kat in de nursery. Waarom zou ze? Het was een onbekende kat, iemand die hier kwam om te helpen. Tot de verbazing van de kleine poes werd de geur echter sterker, zo sterk dat ze zelfs zonder haar oren te gebruiken en te kijken wist dat de poes naast haar was. Pas toen de warrior was gaan zitten en tegen haar sprak draaide de poes haar hoofd in de richting van Icicleshard. Lionkit had heus wel de bezorgdheid in de warrior haar gezicht gezien net voordat het verdween. Ze wist dat de poes een antwoord verwachtte, of een ander teken van verwelkoming. Echter kwam dit niet, al dat de kitten deed was de warrior aankijken met haar blauwe ogen.}

De enige reactie dat ze kreeg van de kitten was een blik met haar blauwe kijkers. Haar kop hield ze even schuin voordat ze ging liggen, zonder een woord te zeggen tegen de kitten. Nee, als de kitten niet sprak, zou ze dat ook niet doen. Haar ogen gleden langs de wanden van de Nursery en haar oren bewogen even bij de geluiden van spelende kitten en pratende Queens. Ze luisterde niet echt naar de gesprekken die er gevoerd werden en keek rustig en vriendelijk naar de kitten. "Lionkit?" Vroeg ze zachtjes, enkel de naam was bekend in de Nursery, daarbij ook het feit dat de kitten was verlaten door haar moeder nog voordat de ogen geopend waren. Icicleshard had ook nooit echt twee ouders gehad, haar vader had niet zo veel met zijn kittens gehad, en had nooit echt onthouden wie hun moeder was. Hij was zelfs niet naar haar toe gekomen op het moment dat haar moeder was overleden. Haar lichtgele ogen keken de kitten nog eens aan, ze wachtte rustig af voordat ze haar eigen poot ging wassen, ze had de tijd.

De poes die naast haar was komen zitten zei niets. Waarop wist Lionkit niet, misschien acht de peos dat als lionkit niets zei zij ook nies zou zeggen? Lionkit wist het niet. Het irriteerde de poes een beetje dat een onbekende naast haar was kopen liggen maar niets zei, wat moest ze? Echter liet de kitten niets van haar irritatie zien, haar gezicht bleef neutraal. Even keek de kitten weg, observerend naar wat er op haar heen gebeurde. Niet veel moest ze zeggen, het was best saai om eerlijk te zijn. Het was vandaag een at mooiere dag waardoor alle kittens oud genoeg op te lopen buiten aan het spelen waren wat alleen de jongere kittens achterliet, en de meeste waren aan het slapen. De queens waren ook aan het slapen of ze waren een gesprek aan het voeren met een andere queen, 1 van de twee. Lionkit luisterde niet echt naar de gesprekken al hoorde ze af en toe een kittens naam. Pas toen icicleshard haar naam zei keek de kitten weer met haar blauwe ogen naar de poes. Rustig knikte de kitten, bevestigen dat dat haar naam ws en dat ze naar de poes luisterde. Dat was al dat de poes deed. Als de warrior een grotere reactie had verwacht zoals woorden zou ze nog lang moeten wachten, lionkit was namelijk niet van plan om snel te beginnen te praten.

De kitten leek haar grotendeels te negeren, wat ergens diep in de kattin een bezorgdheid aanwakkerde. Toch deed ze haar best een masker op te zetten. Ze volgde de kittens blik zo nu en dan naar de muren en katten in de Nursery. Twee Queens waren aan het praten over hun kittens, over veel anders konden ze dan ook niet praten, er gebeurde als het goed was weinig. Haar gele ogen gleden weer terug naar de kitten die knikte zodat ze wist dat ze de naam goed deed. Ze wist dat de kitten waarschijnlijk niet wist wat ze met haar aan moest. Anderzijds had Icicleshard precies hetzelfde, ze gunde kittens alles, enkel wist ze dat deze kitten, nu liever op zichzelf leek te zijn. "Wil je een verhaal horen?" Vroeg ze vriendelijk aan de kitten, misschien was een verhaal wel de weg om de kitten haar te laten accepteren in Lionkit's omgeving. Haar ogen stonden vriendelijk en een oprechte vrolijkheid stond er in. Ze zou nooit echt heel spannende verhalen vertellen aan jonge kittens, wel aan de wat oudere, want die keken er al naar uit om apprentice te worden. Glimlachend bewoog ze haar oortjes, geen echte reactie verwachtende.

Lionkit zag de bezorgde blik op de poes haar gezicht ondanks dat ze het duidelijk probeerde te verbergen. Echter deed de kleine poes niets om de bezorgdheid weg te laten gaan, waarom zou ze? Ze kende deze kat niet eens. En katten die je niet kent zijn niet te vertrouwen, bijna niemand is te vertrouwen ze vertalen je toch. Met een verveelde blik keek de kleine kitten de nursery rond. Er was nergens iets te doen, nergens een excuus op weg te gaan. Hopelijk moest deze poes snel weg. Spijtig genoeg bleek het tegenovergestelde waar te zijn toen de poes vroeg of ze een verhaaltje wou horen. Wat moest deze poes van haar? Toen lionkit haar blik weer op de warrior richtte was het duidelijk te zien dat de warrior niet echt een reactie verwachtte. Of nou ja duidelijk... Duidelijk voor de kitten. Doordat de poes niet sprak was ze erg goed in het lezen van gezichten. Ze zag hoe er een bezorgde glinster in de poes haar ogen stond of hoe dat haar oren iets te veel op de kitten waren gefocust. Even haalde de kitten haar schouders op als antwoord. Echter besloot ze daarna toch nog even een klein knikje te geven, misschien als ze meewerkte zou de poes sneller weggaan? Het was niet dat de poes een hekel had aan gezelschap, ze vertrouwde anderen gewoon niet. Zonder een emotie in haar gezicht bleef de kleine poes naar de warrior kijken, wachtend op het verhaal.

De kitten keek redelijk verveeld rond, terwijl Icicleshard wachtte op een kleine reactie. De schouders werden opgehaald en toen ineens knikte de kitten. Geen emotie was zichtbaar op het gezicht van de kitten. Icicleshard ging goed zitten. "Vroeger heel veel manen geleden, was er een leider: Snowstar genaamd. Hij was de leider van Riverclan. Alleen had de Riverclan leider een probleem, hij had een kitten in een andere clan. De Shadowclan. Natuurlijk wist niemand in de Riverclan van zijn clanverraad, enkel wist de Shadowclanleider dat wel. Hij besloot er iets tegen te doen en pakte Snowstars kitten op, om te laten zien dat Snowstar een dochter had in de Shadowclan." Een klein glimlachje zat op het gezicht van Icicleshard, ze wachtte af of ze verder moest vertellen en zwiepte haar staart om haar voorpoten heen. Haar kop hield ze kalm schuin. Ze was niet de beste verhalenverteller enkel vond ze het wel leuk te doen. Haar ogen sloot ze even nadenkend over de afloop van het verhaal. "Natuurlijk probeerde Snowstar zichzelf te beschermen en maakt de Shadowclan uit voor leugenaars. Hij had te veel te verliezen in zijn eigen clan..."

Onderwerp: Re: Hello young one, be welcome! (+ *Lionkit)