Jaaah.... Na een lange vermoeiende week, ben ik eindelijk weer terug om de grootste bom-posten van de WC-geschiedenis te schrijven, hihi
Ik ga jullie mijn verhaal vertellen...
Mijn verhaalNou... Vorige week woensdag werd ik dus opgenomen. Ik heb de hele dag gespendeerd door naar beneden te gaan in het ziekenhuis en af en toe op bed te liggen. Donderdagochtend was het zover. Ik kreeg een pilletje voor rustig te worden en moest in bed blijven liggen. Ik werd afgevoerd en heb met een meisje gepraat die voor haar darmen moest geopereerd worden. We hebben wat gepraat en toen gebeurde het: de operatie!
Iedereen dacht dat ik zeer weinig zou meemaken van het intensive care, maar helaas was dit niet zo. Ik voelde hoe een slang in mijn keel en in mijn neus zat. Ik was erg moe en sliep erg veel. Toen de slang eruit werd gehaald, deed dat zeer pijn, pain like hell. Normaal moest ik twee dagen op het intensive care blijven, maar wonderbaarlijk werd ik binnen de 24 afgevoerd naar de derde verdieping. IK had drie drains in mijn lichaam - buisjes die wondvocht opnemen - eentje voor mijn blaas (anaal dus, op z'n netst gezegd) en twee voor mijn buik.
De eerste ging al vrij snel eruit. Nog geen twee dagen heeft die erin gezeten. Ik kreeg tabletten voor te plassen en uiteindelijk is die plas zo sterk geworden, dat ik gewoon door die sonde heb geplast. Ze hebben die sonde eruit gehaald - wat een raar gevoel gaf! - en toen was ik in slaap gevallen. Ik had die nacht een verschrikkelijke verpleegster. Omdat ik volgens haar veel - maar drie keer - die nacht naar de wc moest, zei ze dat ze dankzij mij meer personeel moesten krijgen. Ik voelde me dankzij die opmerking zo rot, dat ik dat verteld heb aan mijn ouders. Die hebben dat tegen de overige verplegers gezegd. Ik werd die nacht erna wakker en kon nog niet zoveel eten, vrijwel omdat mijn keel erg veel pijn deed. Mijn tweede drain aan mijn buik, die behoorlijk veel pijn deed, mocht er gelukkig uit, maar dat omdat ik erg koppig was geweest. Dankzij die verpleegster had ik zo'n rotgevoel, dat ik zelf uit bed ben geweest en dat wc'tje - die op een stoel was ingesteld - naar me had toegetrokken en zelf geweest was. Hiermee had ik een drain beschadigd. Ze hebben hier voor een luchtfoto gemaakt - in mijn lijf
- en daaruit werd opgemaakt dat de drain eruit mocht. Dus... Als ik niet zo koppig geweest was, had ik misschien langer gelegen dan dat ik nu thuis ben.
De derde drain ging er ook uit. Er zat ook een infuus in mijn nek, een enorme obstakel tijdens het slapen. Ze hebben me een verdovend middeltje gegeven en hebben de drain + het infuus uit mijn nek+buik gehaald. Die nacht kon ik dus zelfstandig naar 't wc gaan. Ik heb zaterdag over moeten geven, dit tot ergenis van mijn familie, die het al meteen een tegenslag vonden. Ik vond mijn krachten zondag algauw terug en heb (toen had ik de drains nog in) gegeten. Ik begon met kleine hapjes, wat leed tot een paar sneetjes brood, maar wat algauw soep en enkele happen ècht eten werd. Vandaag heb ik mijn wilskracht ingezet en heb ik al het eten dat ze me aanboden opgegeten.
En nu... Nu ben ik weer thuis! In vijf dagen - waarvan een professionele dokter zei dat het niet anders kon dan minimaal een week - ben ik weer terug thuis. Iedereen staat ervan te kijken, plus mijzelf. Ik kan het soms nog niet goed geloven. Ik voel me weer heerlijk, maar moet wel rustig aan doen. School zou dus nog zeker twee à drie weken moeten wachten. Maar dat maakt niet uit, want ik ben weer terug!
Gr,
Shadowrose
Onderwerp: I'm Back 
di 10 mei 2011 - 19:16
