[Sharing Tongues, clanevent] When the dawn sets

"Ja, dat gaat prima samen," verkondigde ze trots. Ze had niet echt door dat hij haar plaagde. Toen sprak hij langzaam, woord voor woord een antwoord uit. Wacht, kitteneter? Echo snapte pas dat het een grap was toen ze vast werd gegrepen, en ze piepte speels toen hij haar vast had gepakt. "Niet Panda of mij opeten. Wij zijn cool, want wij zijn zwart met wit," sprak ze vervolgens. Ja, haar zusje had dezelfde vacht als zij, en zwart met wit was nou eenmaal cool. Dat bewees de leider van Shadowclan natuurlijk wel. "Dezelfde vacht als Shrewstar," besloot ze triomfantelijk.

Met een rechte rug en een koele blik in zijn amberen ogen liep de zwarte tortie door de den richting de uitgang. Hij trok zich niets aan van regels en was een snelle leerling, al had hij nog geen woord gezegd; wat niet betekende dat hij het niet kon. Blackkit had gewoon nog geen enkele nood gehad om iets te zeggen, tegen één van die onnozele katten. Hij was nog niet oud maar besefte nu al dat een slim iemand moeilijk te vinden was, en dat hij misschien wel zo iemand kon zijn. Hij liep op een groepje af waar ook zijn moeder bij zat en plantte zijn kont in de grond naast hen. Het kon hem absoluut niets schelen dat hij eigenlijk de nursery nog niet uit mocht, en het kon hem absoluut niets schelen dat zijn moeder hem waarschijnlijk meteen terug naar binnen zou brengen. Met een verveelde interesse in zijn ogen bestudeerde hij de andere katten op de open plek. Waar anderen misschien zeer nieuwsgierig en enthousiast zouden zijn als ze op zijn plaats waren, vond hij het allemaal maar neits. Het was gewoon het saaie, dagelijkse leven.

Tag; Otterflight &co

De kater luisterde even naar de poes toen die meldde dat ze niet opgegeten moest worden, en zodra hij de reden hoorde barstte Tall in lachen uit. Serieus? Dat moest hij zijn moeder echt eens vertellen, 'hey mam, ik mag geen kittens eten want ze hebben dezelfde vacht als jij'. Hij knikte echter 'ernstig' naar de poes, en zette speels een stap terug. "Nou oke dan Milady," Antwoordde hij haar, "Maar dan blijf ik eeuwig honger houden," Bij die woorden keek hij even gemaakt 'sad' ook al zat er nog steeds een vrolijke blik in zijn ogen.
Tag: Echokit

Tevreden liep een zwart-witte kater het kamp binnen. Hij was vanochtend extra vroeg het kamp uit gegaan voor een rustgevende wandeling. Het had hem hoed gedaan en lekker ontspannen. Maar nu had hij wel honger dus had de kater besloten terug te keren. Hij was een beetje verbaasd toen hij allemaal katten bij elkaar zag zitten maar trok al snel de conclusie dat het gewoon sharing tongues was. Snel liep de kater verder zodat hij de uitgang van het kamp niet meer blokkeerde, je wist maar nooit wanneer iemand het kamp uit wou of juist terug kwam van een vroege wandeling of jacht. Rustig begaf de kater zich richting de prooistapel. Toen hij eraan kwam keek hij even naar wat er tussen zat. Hij zag een paar magere muizen en hier en daar een mager konijn. Natuurlijk waren er ook al wat molligere dieren tussen maar de kater besloot die te laten liggen voor de elders, queens en gewonden. Snel pakte de kater een een bruin, mager konijn uit de hoop om vervolgens ermee richting de rand van het kamp te lopen. Hij wist dat dit eigenlijk een moment was om te socialiseren maar om eerlijk te zijn kende hij niet echt veel katten, hij was nogal antisociaal geweest de laatste tijd en het zou wel een tijdje duren tot hij veel vrienden heeft. Misschien zou hij wat later bij iemand gaan zitten, eerst wou hij even ontbijten. Rustig zette Sharpsoul zich neer aan de zijkant van het kamp en begon hij rustig van het konijn te eten

Tag- alleen

Eeuwig honger. Ze grijnsde even, en dacht toen na over een oplossing. In het nest naast haar lagen twee tomkits die vrij vervelend waren. Hoe heetten ze ookalweer? "Je mag Goosekit en Greenkit wel opeten. Die zijn toch vervelend," sprak ze met een glimlach. Opgelost. Toch? Had 'ie geen honger meer, en zij en Panda hoefden dan niet deel uit te maken van zijn maaltijd. "Wie ben jij eigenlijk?" Dat wist ze eigenlijk niet. Ze wist nu dat zijn staart groot maar onzichtbaar was, en dat hij kittens at, maar dat was maar beperkte info. Eerst maar eens vragen naar zijn naam dan...

Rudekit keek rond met zijn ambere oogjes. Een geeuw ontsnapte uit zijn mondje waardoor een rij witte tandjes zichtbaar werd. Hij wierp zich stilletjes van het nestje en wierp nog een blik op de Queen. Die sliep als een roos. Mooi. Met afgemeten pasjes liep het katertje de zoete nursery uit en liep de frisse lucht in. Een heleboel katten waren aan het samen tongen. Er leken twee ‘groepen’ te zijn. Een hele grote groep en eentje met twee katten die het welja.. over kitteneters leken te hebben. Een eindje verderop zat een zwart-witte kater alleen. Daar moest vast een goede rede voor zijn dus liep hij er in een vrolijke bui naartoe. Sociaal was het ventje niet, maar een kat die zo alleen zat moest vast een beetje als hem zijn. De nog onbekende kater had vast een heleboel vreselijke dingen meegemaakt, net als hij. Of dat dacht het katertje toch. “Hallo, wie bent u?” Vroeg het zwart-witte katertje netjes.

Tag: Sharpsoul

Sharpsoul zat rustig aan een stuk konijn te knabbelen terwijl hij het kamp rondkeek. Hij herkende wel een paar katten, zoals zijn apprentice Foxpaw, of een paar warriors. Eerlijk gezegd voelde de kater zich best wel eenzaam. Maar hij was nou eenmaal niet meer zo sociaal als vroeger. Niet dat hij dat niet wou zijn, het zal hem gewoon weer wat werk kosten. De kater had net zijn hap van konijn doorgeslikt toen hij wat zag bewegen in zijn ooghoek. Even scheurde de kater nog even wat vlees van het konijn af om erop te kauwen om vervolgens te kijken in de richting waar hij iets zag bewegen. Daar wat verderop zag hij een zwart-witte kitten de nursery uitlopen. Sharpsoul had verwacht dat de kitten naar 1 van de twee groepen katten zou lopen, kittens vonden het vaak leuker in grotere groepen, meer aandacht. Maar tot zijn verbazing liep de kitten zijn richting uit. De kater had net het stuk blees toen de kitten met amber kleurige ogen hem bereikte. De kleine kater vroeg baar zijn naam op een beleefde manier, dat vond Sharpsoul wel leuk. "Mijn naam is Sharpsoul, en wat is de uwen?"

tagg, Rudekit

Het zwart-witte katertje luisterde aandachtig hoe de grote kater zich voorstelde. "Mijn naam is Sharpsoul, en wat is de uwen?" Een grijns sierde zijn kittensnoetje, blij dat de kater het spelletje meespeelde door beleefd en koel te antwoorden. Het katertje had het antwoord tevens niet verwacht. Dat maakte toch wel zijn dag. "Ik ben Rudekit." Riep hij vrolijk uit. Hij schraapte even zijn keel. "Aangenaam." Vervolgde hij met een serieuze stem. "Hoe gaat het met u en hoe was uw dag?" Het katertje wist duidelijk niet wat eerst te vragen. Dan maar alles in één zin!

Tag: Sharpsoul & Rudekit

Toen ze haar mentor zag lopen schoot Foxpaw naar voren, maar voordat ze er was was er al een kitten, die ze herkende als Rudekit. Ze keek hem van top tot teen aan. Was hij geschikt om met háár mentor te praten? Na een korte tijd kwam ze tot de conclusie van wel, al moest ze er wel bij zijn. Ze miauwde een gedag tegen het groepje waar hij al de hele tijd bij gezeten had en liep op het duo af. Wat leken ze veel op elkaar, zeg! Warenze soms familie? "Hallo,"mengde ze zich in het gesprek, al was het meer tegen Sharpsoul dan Rudekit.

De kater lachte weer toen hem gezegd werd dat hij de twee katertjes van het nest naast haar wel mocht eten, die waren vast en zeker irritant ofzo. Dus likte de kater zijn lippen en deed een super fancy haarflip. "Wijs me ze aan en ik eet ze op," Was zijn antwoord, "Al weet ik natuurlijk niet of ze genoeg zijn," Hierbij keek hij weer naar Echokit, en knipoogde. Zijn naam werd echter gevraagd, dus Tall maakte zijn gezicht weer serieus en gaf zijn borst eens een ferme lik voor hij antwoordde. "Tallshadow is de naam," Antwoordde hij beleefd, en nam toen nog een hap van zijn muis. Niet vergeten te eten.
Tag: Echokit

Ze speurde de omgeving even af, maar ze kon ze niet herkennen. "Ze zijn vast binnen, ik wijs ze later wel aan. En oh, je hebt er vast genoeg aan," Ze glimlachte tevreden. Hoppa, geregeld. Daar ook vanaf. Al zou de kater het vast niet echt doen, daar was ze zich wel van bewust. De grote kater met zijn onzichtbare staart sprak zijn naam uit, waarna Echo wist dat hij Tallshadow heette. "Ik ben Echokit," zei zij daarop. Ze keek hoe de kater een hap van een muis nam en herinnerde zich haar doel om de prooistapel te bereiken zonder gezien te worden. Ohja. Snap. Mislukt.

De kater knikte toen de poes haar naam noemde, en slikte de hap van zijn voedsel door. "Dat weet ik," Luidde zijn antwoord, met een wenkbrauwwiebel want great Starclan zo klonk hij als een stalker. Maar ja, hij hield ervan te weten wie er in zijn clan zat en hoe het met ze ging, vandaar dat hij heel wat katten redelijk kende, natuurlijk lang niet zo goed als dat hij Little en Ace kende, maar goed genoeg.

Vanuit zijn ooghoeken zag het zwart-witte katertje een rossige apprentice op hen aflopen. Hij draaide even zijn hoofdje in de richting. Een heleboel was nieuw voor de kitten in zulke grote wereld. Zo ook deze poes. Wie was ze? "Hallo." Begroette de apprentice het duo, al was het meer tegen Sharpsoul. Door de afstandelijke relatie met zijn vader Blackwing, merkte de kitten meteen dat de apprentice zijn aanwezigheid niet meteen op prijs stelde. Het katertje hield daarom maar zijn mond en staarde kalmpjes naar Sharpsoul.
Tag: Sharpsoul & Foxpaw

De kater kwam terug van de late dag patrouille met twee muizen in zijn bek bungelend. Naast hem liepen nog twee andere warriors die hem volgde naar de prooistapel. Daar legde de patrouille hun vangsten neer, waarna ze vervolgens ieder hun eigen weg gingen. Thrushdive likte zijn lippen en geeuwde. Straks zou hij wel eten, eerst de Queens, kittens en Elders. Zoals Innerghost met haar kittens, zij kon wel wat prooi gebruiken, ook gezien haar omstandigheden. Met een plof ging de knappe, slanke kater zitten waarna hij klitten uit zijn dunne vacht begon te likken, ging vrij makkelijk.

TAG; Niemand.

Huh, hoe wist hij dat? Had hij contact met haar pleegmoeder, of met Panda? Ze had niet het idee dat ze hem ooit eerder had ontmoet. "Hoe weet je dat? Ken je Panda ofzo?" vroeg ze dus maar, in een kleine gok. Die Silvernight was vast niet trots genoeg op haar om over Echo te praten. Dat begreep ze inmiddels wel. Deze kat had dus vast contact gehad met Panda, want andere familie had ze niet. Niet meer.

Vrolijk en met een mollige duif in haar mond trippelde de tabby het camp binnen. Zonder veel om zich heen te kijken liep ze vastberaden naar de prooistapel. Soepel legde ze haar duifje neer en nam een kleiner muisje voor zichzelf, waarna ze zich omdraaide en het camp rondkeek. overal zaten groepjes katten, maar ze zag wel een bekend iemand alleen zitten. Windpaw liep vrolijk op de tabby af en ging naast hem zitten. Ze legde het muisje voor haar neer en keek hem aan met haar groene oogjes. Hij was klitten uit zijn vacht aan het likken, en het leek makkelijk te gaan, maar hij at niets. "Hallo papa," begroette de groot gebouwde poes Thrushdive, terwijl ze subtiel het muisje dichterbij schoof. "Wil je delen?" Een klein glimlachje sierde haar lippen. Ze was maar een beetje kleiner dan haar vader. "Dan is er meer voor de queens, kittens en elders."

Tag: Thrushdive

Voor de kater nog kon antwoorden trok een bekende stem zijn aandacht. Toch antwoordde de kater nog even voor hij zijn zich naar het nieuwe gezelschap zou keren. Het gaat goed en mijn dag was ook goed." Antwoordde de kater nog steeds erg beleeft. Vervolgens liet Sharpsoul zijn blik van de kleine kitten naar zijn apprentice gaan. "Hallo Foxpaw. Hoe gaat het ermee? Vroeg de kater op een vriendelijke manier. Hij had zijn apprentice nog maar net toegewezen gekregen en de tijd nog niet gehad om haar de eerste training te geven, dit ging hij echter snel veranderen. Morgen is trouwens je eerste training, ik kom je wel halen wanneer we beginnen. Vervolgde de kater richting zijn apprentice

De kater grinnikte toen de ander verbaasd leek toen hij haar naam wist. Natuurlijk kende hij Panda, ook wel eens ontmoet, plus, hij was degene die ze het kamp binnen had gedragen. Niet dat hij ze dat aan hun neus ging hangen, dat was niet iets waarvan hij dacht dat ze het wilden horen, ze wisten nota bene niet eens wie hun echte moeder was! "Het is mijn plicht iedere kat in de clan te kennen," Mauwde hij haar dus uiteindelijk toe, met een glimlach en een zwiep van zijn staart naar haar neus.

Zijn plicht? Echo keek hem wat verbaasd aan. Wow, die moest vast belangrijk zijn. "Dan ben je vast belangrijk... Moet de leader dat ook?" Zij moest immers ook leader worden, dan kon ze nu vast beginnen met namen onthouden, toch? Ze kreeg een zwiep van zijn gigantische staart tegen haar neus, en ze dook aven achteruit. Starclan, wat was 't groot.

De kater glimlachte toen de ander er duidelijk over nadacht alsof hij nu een of andere belangrijke gast was, hate to break it, was hij niet. Niet zo speciaal, sorry. "Jazeker," Antwoordde hij echter op haar vraag, en glimlachte erbij, "Elke kat moet de clan kennen, dit is tenslotte je familie," Of ging dat al te diep? Het inschatten van leeftijden bij kits was hij nog geen expert in, die kleintjes groeiden als kool.