Ship to wreck {Open!}

De grijze poes zwiepte haar dikke staart achter zich terwijl ze door het terrein van Thunderclan bewoog. Het was een zonnige Newleaf dag, eentje die ze wel vaker wou zien. Mistpaw deed veel haar eigen dingen, maar lette ook altijd goed op als Jayfeather bezig met kruiden en medicijnen zodat ze kon leren wat hij deed. Het was een norse en niet spraakzame kat, maar daar kon hij zelf misschien ook niks aan doen. Mistpaw begreep dat hij zo wou leven en dat accepteerde ze maar van hem, hij was tenslotte haar mentor, ze kon niet echt anders.
Haar blauwe ogen vielen op een steen, middenin de zon. Ze grijnsde en ging er op zitten, keek uit over het onkruid en de planten die ertussen groeide. Haar oren spitste zich en ze kneep ze tot spleetjes om de zon zo min mogelijk binnen te laten en zich te concentreren. Een muis! Ze wist het zeker toen ze het gras zo zag wiebelen. Ze drukte zich tussen het gras door en voordat ze het wist had ze de muis tussen haar poten liggen. Echter maakte ze hem niet door en rende de muis over haar voet weer weg omdat ze te lang bleef kijken. Wat was er toch mis met haar? Iets doden lukte haar echt niet. Starclan gaf haar een nieuwe kans toen er van haar linkerkant opnieuw geluiden klonken. Ze kroop weer laag en probeerde tussen het gras en de planten door te kijken. Een vogel! Zwart, dus waarschijnlijk een merel. Toen ze dichtbij genoeg was zette ze zich af en ving het beest met wat moeite aangezien de klapperende vleugels in haar gezicht sloegen. Ze beet door in de nek van de vogel en voordat ze het wist ging hij slap en stopte het klapperen. Het bloed droop over de veren en over haar witte vacht. Ze legde hem neer. "Dank u Starclan, voor het geven van deze prooi." prevelde ze zachtjes naar de vogel.

- Dit topic is open voor iedereen!

Spinpaw trippelde tussen het gras heen. Hij bukte zich wanneer een vogel over hem vloog. Spinpaw verschoot van de vogel en wou de vogel terug pakken. Hij sloop poot voor poot naar de vogel die op de grond aan het pikken was. Met een soepele sprong, sprong hij recht op de vogel. De vogel zat tussen zijn poten te spartelen. "Wat ga je nu doen he?" lachte hij naar de vogel. Hij keek rond of niemand hem zag. Spinpaw rook alleen zijn eigen geur en de angstgeur van de vogel. Spinpaw had al genoeg gegeten en liet de vogel weer vrij. Hij zag een mooie steen. Spinpaw sprong gemakkelijk op een steen. Toen hij erop zat zag hij veel. Niet ver van de steen zag hij een poes. Mistpaw. Zij was aan eten. "Hallo Mistpaw." Begon hij vriendelijk tegen haar. Met een lach op zijn gezicht.