{Butterstar} Not my fault

Geïrriteerd zwiepte de poes met haar staart toen ze het kamp in liep. Ze wist niet precies wat het was, maar het voorval tussen haar en Leopardsong had ervoor gezorgd dat er iets in haar was veranderd. Ze had gelijk gehad over het feit dat je niet in een andere territorium mag jagen zonder de toestemming van je leader, maar waarom reageerde de warrior dan zo spottend? Ze had haar toch alleen maar verwezen naar de warrior code, de code die elke warrior normaal moest kennen?! Ze wist wel dat Butterstar nog uitdrukkelijk gezegd had om geen binnenclanse ruzies meer te hebben, toch niet openlijk op andere territoria, maar toch had ze haar oproep op dat moment totaal aan de kant geschoven. Even wenkte ze zenuwachtig met haar oortjes, waarna ze kort opkeek toen ze een bekende geur rook. Silvergale? Niet veel later zag ze dat Butterstar op de rots sprong en vervolgens de clan bijeen riep. Butterstar moest weten over de overtreding van Leopardsong. Haar eigen houding zou ze dan wel achterwege houden, dat was niet belangrijk. Haar blik ging naar Silvergale, die onder aan de rots zat, vlak bij de den van de leader. Even hield ze haar kopje schuin bij de woorden van de leader. Kittens van een niet-Riverclanner? De wereld werd gewoon gek, alle katten in de clan leken niet meer goed wijs te zijn. "Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning." Ze richtte haar blik strak op de twee kittens die iets verder zaten. Doordat ze hun blik zo gefocust hielden op Silver, wist ze dat ze van de warrior waren. Hoe durfde ze zelfs zoiets te doen?! "Maar je kittens dragen Riverclan bloed in hun aderen, ik ben bereid hen in Riverclan op te nemen en op te voeden als volwaardige Riverclan Warriors mits.. jij het hier mee eens bent natuurlijk." Volwaardige Riverclan Warriors zouden ze nooit worden. Ze wist dat halfbloedjes het vele moeilijker hadden om geaccepteerd te worden.

Leopardkit sloeg Fallen net naar haar oren toen de twee katten weer naar buiten liepen. Nieuwsgierig keek hij naar zijn moeder. Wat was er gebeurd? "Laat elke kat die zijn eigen prooi kan vangen zich verzamelen." Hij liep naar zijn moeder en keek met vragende oogjes naar boven. "Vele manen lang ben je weg geweest Silvergale. Je heb jouw plicht als Warrior compleet genegeerd en buiten de clan geleefd. Vervolgens kom je terug met kittens en lieg je tegen mij over hun afkomst." Leopard dook angstig ineen bij de koude stem van de poes. "Iedereen weet welke straf er staat voor het verlaten van je clan en zeker in de moeilijkste tijd van het jaar. Maar ik ben bereid een besluit te maken die het beste voor jouw kittens kan betekenen." Hij keek op naar Silvergale. "Mama..." Hij werd onderbroken door de poes. "Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning." Zijn blik werd vragend. "Je zal het kamp moeten verlaten en nooit meer terug moeten keren, je hebt tot moonhigh om het territorium te verlaten." "W-w..." "Maar je kittens dragen riverclan bloed in hun aderen, ik ben bereid hen in Riverclan op te nemen en op te voeden als volwaardige Riverclan Warriors mits.. jij het hier mee eens bent natuurlijk." Zijn kleine hartje hamerde in zijn borstkas. "Wat gebeurt er mama? Waarom moet jij weg?", snikte hij. Hij was nooit echt dapper geweest en dat werd nu zeker niet gestimuleerd. Hij drukte zijn kopje in haar vacht. "Waarom mag ik hier blijven en jij niet?"

♥ Go to sleep!

De harde blik van de poes vertelde haar waar ze voor vreesde. Echter verwachtte ze haar volgende zet niet. Silver keek vragend naar de poes toen die aanstalten maakte om de den uit te lopen. Echter kwam het gauw in haar op wat de poes van plan was. Het leek wel alsof ze aan de grond genageld stond toen de poes het welbekende begin van een ceremonie liet luidden. Echter was dit niet zomaar een ceremonie. Silver waagde zich buiten de den waar ze op de terecht gewezen plaats ging staan. Onderaan de grote rots waar de leider haar duidelijk kon toespreken. Met gebogen kop staarde de poes naar haar poten. Beschaamd. Een klein glimlachje kwam op haar snuit zodra de twee kittens Fallen en Leopardkit aan haar poten kwamen staan. 'Vele manen lang ben je weg geweest Silvergale. Je heb jouw plicht als Warrior compleet genegeerd en buiten de clan geleefd. Vervolgens kom je terug met kittens en lieg je tegen mij over hun afkomst.' De woorden sneden als messen door haar hart (voor zover ze er één had ;p). Toch wist ze dat het ergste nog moest komen. Het vonnis die haar voorgoed zou scheiden van haar kittens. 'Iedereen weet welke straf er staat voor het verlaten van je clan en zeker in de moeilijkste tijd van het jaar. Maar ik ben bereid een besluit te maken die het beste voor jouw kittens kan betekenen.' De poes wierp een droeve blik op de twee kittens. Voordat het vonnis gesteld zou worden boog ze zich voorover naar Fallenkit zonder haar aandacht van haa leider te verliezen. "Luister Fallen. Ik wil dat je je broertjes over een jaar hierover inlicht. Jij weet wat er gebeurd. Vertel je broers bij hun warrior ceremonie het hele verhaal. En onthoudt dat ik van jullie houdt. Zielsveel. Vergeet niet wie je familie zijn." Ze drukte voorzichtig haar kopje tegen die van de tabby point en richte zich toen weer tot Butterstar. 'Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning.' De poes keek verbitterd op. Een traan rolde langs haar wangen waarna ze knikte naar de leider. 'Je zal het kamp moeten verlaten en nooit meer terug moeten keren, je hebt tot moonhigh om het territorium te verlaten.' De poes knikte nogmaals. Dit was het. Voor nu, voor altijd. Ze richte zich verbitterd tot Butterstar. De woorden van de poes lieten haar geen seconde nadenken. Ze had dit allang zien aankomen. De pijn om haar kittens los te laten. Om hen nooit meer te mogen zien. Dit was het moment. Hadden ze al die tijd hierheen gelopen, om elkaar nooit meer te zien? Of werd ze verbannen, samen met haar kits? De poes schudde haar kop...

"Ik reken op je woord, Butterbell" Ze richtte zich weer tot Fallen. "Onthoudt wat ik je gezegd heb." Nog voordat iemand haar kon tegenhouden verdween ze in de menigte, voorgoed het kamp uit.

My prince ♥

De flame point zette een heel verhaal op tegenover alle katten van de clan, die voor het grootste deel geïnteresseerd luisterde. Waar het bij neer kwam was dat Silvergale de clan moest verlaten en nooit meer terug zou mogen komen. Zij en haar broertjes daar in tegen mochten blijven als hun moeder dat ook goed vond. "Luister Fallen. Ik wil dat je je broertjes over een jaar hierover inlicht. Jij weet wat er gebeurd. Vertel je broers bij hun warrior ceremonie het hele verhaal. En onthoudt dat ik van jullie houdt. Zielsveel. Vergeet niet wie je familie zijn." Had haar moeder nog voor het oordeel verteld terwijl ze haar kop tegen die van Fallenkit drukte. "Always mom," antwoordde de kitten rustig. Dat zou het doel van haar komende leven worden. Dit was een moment dat voor altijd in haar geheugen gegriefd stond. Leopardkit leek het allemaal niet goed te snappen, over Funkit kon ze niet veel zeggen. "Ik reken op je woord, Butterbell." Zei hun moeder tegen de kattin die blijkbaar vanaf nu de leader van de drie kittens zou zijn. "Onthoudt wat ik je gezegd heb." Zei de grijze kattin vervolgens tegen haar, meteen knikte Fallenkit waarna haar moeder het kamp uit liep. Even boorde de lynx point kitten haar klauwtjes de grond in terwijl ze diep adem haalde. Okay vanaf nu zou ze het zonder haar moeder moeten doen. Met een zelfverzekerde blik in haar zwarte oogjes wendde ze zich tot haar broertjes. "Jongens vanaf nu zullen jullie Silvergale niet meer zien. Jullie zullen je net als ik moeten aanpassen aan de regels hier." Vertelde ze tegen haar broertjes. Even keek ze in het rond of niet al te veel katten hun in de gaten hielden waarna ze dichter bij de twee ging staan. "Als jullie iets nuttigs horen melden jullie het meteen aan mij, en mijn bevel gaat boven dat van de leader." Vervolgde Fallenkit op fluistertoon. Vervolgens ging ze zitten alsof ze niets had gezegd en keek met een gemaakt nieuwsgierige blik in het rond wat er zou gaan gebeuren.