Footsteps in the dark

Walnut schrok wakker van de pijn in haar hoofd en keek geeuwend om haar heen. De wind waaide en vielen enkele natte vlokjes naar beneden. Ze rilde bij het denken aan de kou buiten en krulde nog iets steviger op in haar den. Wanneer zou ze nou eens naar de Warrior den mogen, nog nooit had ze daar geslapen terwijl ze wel een van de oudste apprentices hier was. De kattin strekte haar poten uit en kroop iets dichter naar de ingang. Misschien zou ze een fris luchtje moeten scheppen, zou haar vast goed doen. Ze sleepte haar zelf omhoog en zette een stap op de natte koude grond. Meteen had ze er spijt van, maar ze nam een hap lucht en waagde zich de winternacht in. Hoe warmer ze het zo zou hebben in de den hoe sneller ze in slaap zou vallen. Walnut keek om haar heen en zag een andere kater, net voor de warriors den. Met een nieuwsgierig instinct sloop de kattin richting de zwarte kater en ging ze naast hem zitten. Ze herkende hem als Ravenbreeze en begroette hem met een knikje. 'Fijne avond,' miauwde ze met een rilling in haar stem. Ze zou snel terug naar de den moeten.

Ravenbreeze

Een koude windvlaag had hem wakker gemaakt, aangezien hij vlakbij de ingang van de den sliep. Wat chagrijnig was hij opgestaan en klom hij zijn nest uit, terwijl hij voor de ingang ging zitten. Wat zou hij gaan doen? Terug gaan slapen of proberen iets te jagen? Zijn oortje schoot in een richting en hij ving geluid op van lichte pootstappen, en hij keek op. Hij zag een apprentice, Walnutpaw om precies te zijn, op hem aflopen en ze ging naast hem zitten. 'Fijne avond,' miauwde ze en vriendelijk keek hij haar aan. "Bedankt," miauwde hij en hij volgde een sneeuwvlok met zijn bruine ogen. "En, hoe vind je de warriors den?" Vroeg hij zachtjes aan de ander, zodat hij niemand wakker zou maken.

Ze wierp een blik in de warriors den en haalde haar schouders op. 'Hm, het gaat om de katten er in, niet om de den,' miauwde ze met een flauwe grijns terwijl ze haar blik weer op de kater richtte. Nu pas zag ze dat hij jonger was dan ze had gedacht, ongeveer de zelfde leeftijd als haar. Terwijl ze hem bekeek merkte ze eigenlijk niet meer dat ze het koud had, mooi zo. 'Wat doe jij buiten?' miauwde ze net zo stil als de kater gedaan had, ook zij wilde niet de schuld krijgen van het wakker maken van andere. 'Kon je ook niet slapen?' vervolgde de kattin verder op fluistertoon. Ze kon geen andere reden bedenken waarom iemand anders de kou in zou stappen. De wind schudde haar vacht door de war, waar nu ook een paar natte vlokjes zich genesteld hadden.

"Ik werd wakker door de wind, aangezien de jongere warriors aan het begin van de den liggen," Ze grinnikte en bedacht zich dat ze best wel blij mocht zijn met de positie die ze nu had in de den. Ze lag lekker achteraan maar niet te ver zodat je je niet meer kon bewegen. Ook had ze genoeg ruimte en kon ze als ze wil gewoon wijd uit liggen. 'Vroeg of laat liggen wij ook warm achter in de den,' miauwde de poes terwijl ze nog een blik achter uit wierp om naar de slapende katten achter haar te kijken. 'Al die grote warriors zijn bijna vertederend nu,'Ging ze verder terwijl er een grijns ontstond op har bruine snoetje.