So, let's talk [+Sparrowfeather}

Everstar liep het kamp uit zonder acht te slaan op de blikken van haar clangenoten. Een eind buiten het kamp hield ze stil en draaide zich om naar de medicine cat. "Dus, Sparrowfeather, wat is dit bericht dat niemand anders mag horen?" vroeg ze, een beetje ongeduldig. Ze probeerde zich te bedenken wat het kon zijn. Hij was toch geen getuige geweest van de moord? Nee, dat zou hij wel meteen gezegd hebben. Zou StarClaner iets mee te maken hebben? Of zou hij simpelweg met een verhaal aankomen over hoe zeer hij Lionroar vertrouwde en niet geloofde dat hij tot zoiets in staat zou zijn, enzovoort, enzovoort? Maar hij moest wel echt iets te melden hebben, vanwaar anders deze geheimzinnigheid? Lang zou ze er niet over hoeven nadenken, want als het goed was zou ze het nu horen.

De kater had de hele weg niks gezegd, evenals Everstar. Zijn gedachten waren ver afgedwaald en zijn hersens pijnigde zich terwijl hij bedacht hoe hij dit nieuws moest gaan brengen aan haar, het was immers niet niks wat hij te vertellen had. "Dus, Sparrowfeather, wat is dit bericht dat niemand anders mag horen?" vroeg de rode kattin vervolgens op een wat ongeduldige toon. De kater liet zich neerzakken en keek eventjes kort rond, nog altijd twijfelend hoe hij zou beginnen. Maar een plotselinge vloed van moed overspoelde hem weer en hij keek zijn leader aan. "Een paar nachten geleden kwam Oceankit naar mijn den toe. Ze vertelde me dat ze nachtmerries had over haar oudere broer, Whitelion." De kater hield eventjes kort stil en keek naar zijn leader. "Ze vertelde dat het kwam door iets dat eerder voorgevallen was tussen hen. Oceankit had Whitelion zien huilen, was naar hem toegegaan en vervolgens reageerde hij nogal een beetje.. snauwerig." De kater keek de rode kattin nog altijd aan, geen enkele emotie over zijn gezicht heen trekkend nu. "Hij heeft haar een haal gegeven waardoor ze nu zit met pijn in haar flank. Ik ben er nog niet achter wat het precies is, en of het ernstig is of niet." Hij was bang dat Everstar niet zou snappen wat hij wilde zeggen, dus keek hij haar aan terwijl hij probeerde haar reactie te pijlen. "Ik vertrouw hem niet, Everstar."

De twee katten gingen in het gras zitten. De medicine cat wijfelde even, maar opende toen zijn mond. "Een paar nachten geleden kwam Oceankit naar mijn den toe. Ze vertelde me dat ze nachtmerries had over haar oudere broer, Whitelion", begon hij. "Ze vertelde dat het kwam door iets dat eerder voorgevallen was tussen hen. Oceankit had Whitelion zien huilen, was naar hem toegegaan en vervolgens reageerde hij nogal een beetje.. snauwerig. Hij heeft haar een haal gegeven waardoor ze nu zit met pijn in haar flank. Ik ben er nog niet achter wat het precies is, en of het ernstig is of niet." Everstar keek hem zonder iets te zeggen aan, haar gezicht neutraal. "Ik vertrouw hem niet, Everstar", besloot Sparrowfeather zijn verhaal. "Was er iemand bij, behalve Whitelion en Oceankit?" vroeg ze. Ze begreep intussen wel dat ze niet alles zomaar kon geloven, zelfs niet van katten van wie ze nooit zou verwachten dat ze tegen haar zouden liegen. Whitelion die huilde? Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het zal vast om Icyrose geweest zijn. Die vervloekte poes, al kan ik haar onmogelijk de schuld geven. Zij heeft nooit iets misdaan, maar ik weet zeker dat haar dood dit alles heeft veroorzaakt. Tawnylights dood, Lionroars poging zijn grote rivaal ervoor op te laten draaien. Het is allemaal om háár geweest.

Het ritselen van bladeren en zware pootstappen is te horen. Één van de dassen is in de buurt, maar heeft je nog niet geroken of gezien.

Have fun and protect your medicine cat, if that's needed

"Was er iemand bij, behalve Whitelion en Oceankit?" vroeg de rode kattin voor hem vervolgens. De kater knikte een keertje met zijn hoofd. "Oceankit vertelde mij dat Howlpaw getuige was van het voorval," zei hij en knipperde een keer kort met zijn amberkleurige ogen. De kater haalde een keertje diep adem. "Ik denk gewoon dat het verstandig is om met Whitelion te praten," vervolgde hij zijn eerdere verhaal. "Warriors die kittens in gevaar brengen kunnen we nu zeker niet gebruiken." Hij hoopte dat Everstar het zou begrijpen. De kater wilde niet dat de elders den straks uitpuilde met jonge, verminkte zielen. Net zoals hijzelf.
De oren van de redelijk grote kater schoten omhoog bij het horen van zware pootstappen en het geritsel van gras en bladeren. Hij opende zijn mond om te een geur op te vangen, en hierbij sprong hij vrijwel meteen overeind, iet wat moeizaam vanwege zijn poot misschien. "Das." Zijn blik flitste vervaarlijk naar Everstar. Dichtbij.

"Oceankit vertelde mij dat Howlpaw getuige was van het voorval," antwoordde Sparrowfeather. "Ik denk gewoon dat het verstandig is om met Whitelion te praten. Warriors die kittens in gevaar brengen kunnen we nu zeker niet gebruiken." "Ik zal met hem praten", zei Everstar. Ze vond het voorval echter klinken als iets eenmaligs, een uithaal in een slechte bui, niet als expres kittens in gevaar brengen. Eerder zouden Sparrowfeathers woorden Everstar wantrouwen weer doen hebben oplaaien, maar Whitelion was wel de kat die een verrader had ontmaskerd. Was dat niet het bewijs van zijn loyaliteit? Opeens hoorde ze iets, zware pootstappen. Ze spitste haar oren. Ja, er kwam geritsel uit het hoge gras. Toen rook ze hem ook, de zware, aardeachtige geur van een das. "Das", zei Sparrowfeather op datzelfde moment. Aangezien het beest nog niet op hen af was gestormd, nam Everstar aan dat ze nog niet gezien waren. "Ga terug naar het kamp en stuur twee warriors die goed kunnen vechten hierheen", zei ze op gedempte toon. Zelf was ze van plan zo lang mogelijk ongezien te blijven voor de das, tenzij hij Sparrowfeather op zou merken.

Onderwerp: Re: So, let's talk [+Sparrowfeather}