New llife handed by the Flame of love (kittenbirth)

De afgelopen tijd had haar buik al pijn gedaan maar nu begon het toch echt te krampen. Ze trilde en sloot haar ogen diep ademhalend. Ze had dit gevoel eerder gehad maar niet verwacht dat het zo snel terug zou komen. Haar kittens zouden geboren worden. Eindelijk zouden ze komen. Het liet haar glimlachen en ze likte over haar buik hopend dat ze ze naar buiten kon werken en al gauw kwam de eerste. Hijgend liet ze haar hoofd vallen voor ze de kitten schoonlikte en zacht glimlachte. Hoewel ze het kleintje niet kon zien waren zijn piepjes duidelijk te horen. "Your calls sound like the cries of an wolf.." Mompelde ze langzaam en likte het kleintje schoon. "Wolfkit." Fluisterde ze liefdevol. Ze sloot haar ogen toen Wolf begon te drinken en al gouw maakte ze opnieuw een pijnlijk geluid terwijl de volgende kit geboren werd en maakte ook deze schoon en glimlachte warm. "Smokekit, welcome to this world m little dear." Fluisterde ze zachtjes en kneep haar ogen even samen. Haar twee kittens. Ze had twee kittens maar ze voelde al snel genoeg dat ze nog niet klaar was en liet haar kopje opnieuw hijgend vallen en al snel was de derde kitten geboren. Ze glimlachte zachtjes en likte haar vachtje schoon. "Brookkit, you'll be named after the water that runs through our territory and gives us the power we need." Fluisterde ze zachtjes en kreunde haar ogen sluitend terwijl de vierde kitten geboren werd en ze duwde de andere drie even dichter tegen haar aan en likte de jongste droog. "Thunderkit.. After the thunder that saved my life and made it possible for me to have you all now." Fluisterde ze glilmachtend en knikte tevreden. Even leek het alsof ze helemaal klaar was maar zodra ze nog een laatse keer de pijn voelde perste ze zichzelf er doorheen en begon de kitten schoon te likken. Echter was deze kitten veel harder dan alle andere.. "What.." Ze likte over haar borstje en haar hart leek even stil te staan merkend dat die van de kitten niet klopte. "Nee! Iemand help!"

-volgorde kittens aangegeven, wie er in wil komen is vrij om te komen

Alles rondom de bruin-witte kitten was behaaglijk warm. En donker. Wel, hij besefte nog niet wat duisternis was, aangezien hij nog nooit de kans had gehad om licht te aanschouwen. Hij had geen besef van tijd, en leefde nog in het idee dat er nooit een ijnde zou komen aan de warmte waar hij zich nu in bevond. Soms botste hij tegen een van de anderen, vroeger gebeurde het amper, nu de ruimte steeds kleiner en kleiner leek te worden, werd hij zich steeds meer en meer bewust van de anderen. Oppeens ging er een schok door de rumte. Alles leek kleiner en kleiner te worden. Juist op het moment waarop de bruin witte kitten dacht dat hij op het piunt stond om verpletterd te worden, voelde hij een zachte wind over zijn neusje strijken. Er was weer genoeg ruimte, maar het was zo koud... Een luid en langdurig gepiep ontsnapte aan zijn lippen. Hij hoorde hier niet. Hij wilde terug naar de warme ruimte, waar het ook was. "Your calls sound like the cries of an wolf..", langzaam werd het kleintje stil. Het klonk zo geruststellend. "Wolfkit.", de jonge kater begroef zijn voorpoten en snuit in de warme, dikke vacht van zijn moeder en begon te drinken.

Voordat het opgerolde grijze bolletje doorhad dat er iets te gebeuren stond, werd hij al naar buiten gedrukt, de warmte uit. In plaats van donker kreeg hij licht terug en dat liet hem schrikken. Het katertje begon te piepen en ging haastig opzoek naar de warmte, hij wilde er niet uit! Al gauw vond hij een warme plek, anders dan de eerste, maar warm genoeg. De vacht van zijn moeder lag over hem heen en dat maakte hem rustig. Nu al zou hij deze geur voor altijd onthouden en zich rustig voelen als zij er bij was. Het grijze bolletje had nog geen weet van de betekenis moeder of broertjes en zusjes, maar hij voelde al zeker een band. Naast hem was er ook iemand aan het drinken, dat trok zijn nieuwsgierigheid en hij probeerde zijn oogjes te openen. Tevergeefs, ze waren ook zo zwaar. "Smokekit, welcome to this world m little dear." Zijn ademen werd rustiger en hij kroop dichter naar de stem toe. Hoe koud deze plek ook niet was, hij zou het wel aan kunnen, zolang zijn moeder bij hem was. Met een kleine piepje zoekend naar warmte begon ook hij gulzig te drinken.