Jinx volgde met zijn blik een eenzame vogel die de lucht doorkruiste. Hij spendeerde niet veel aandacht aan Loci, al waren zijn oren nog steeds waakzaam op hem gericht. Deze kater mocht zelf beslissen wat hij wilde, weglopen en hem achterlaten of een gesprek aan koppelen. Jinx boeide het niet bijzonder veel, al vond hij deze kater wel interessant. Hij leek bijzondere motieven voor zijn daden te hebben. ’Wil je misschien gaan jagen?’Werden de woorden uit zijn mond gehaald. Jinx grijnsde. "Maar natuurlijk!" Miauwde hij met nog steeds dezelfde grijns op zijn snuit. "Waar wil je heen?"