Tell him that the sun rises in his eyes..

Ze leek het een goed idee te vinden en ja Tall was wel een beetje trots dat hij de poes weer vrolijk had gekregen. Het moest lastig zijn als de clan je niet mocht, maar hij liet vrienden niet zomaar vallen. Vandaar dat hij lachte en knikte, inderdaad, de zon was niet iets wat wachtte op een publiek, dat had het de vorige dagen ook niet gedaan, of wel? Misschien wel, misschien was er altijd wel iemand die keek naar de ondergaande zon, alleen of samen. Dat maakte het ook wel zo speciaal. "Let's go dan!" Riep hij vrolijk uit, en schoot weg, dan maar even een sprintje, no way dat hij het nu zou gaan missen, veel te mooi spektakel daarvoor.

sinclaw

I cannot stop this
sickness taking over

Met een brede bijna kinderlijke grijns sprong ze op en schoot achter Tall aan. De wind gleed door haar half lange vacht en genietend sloot ze haar ogen. Dit was het leven dat ze altijd had willen leven. Vrolijk bij katten van wie ze hielt. Ver weg van haar verleden of de toekomst van haar of haar zoon. Nee ze was nu vrij om te leven en die vrijheid nam ze ook. Haar vacht raakte die van hem aan waardoor ze het even warm kreeg en ze glimlachte naar hem. Zo dichtbij en toch zo ver weg.. Als hij alleen maar haar woorden begreep..

It takes control and drags me into nowhere