∆ BloodClan ceremonie 03/2015

Plukken vacht waren uit zijn gitzwarte vacht getrokken en verschillende verse wonden liepen over zijn lijf. Eigenlijk zag hij er gewoonweg niet uit, maar met zijn trots was niets mis. Die was alleen maar gegroeid sinds hij Lítill had verslagen, dat was nou een dag geleden en hij moest nodig orde op zaken gaan stellen. Hij vond dat de andere kater de boel had laten verstoffen, de Elite moest nodig weer eens wakker geschud worden. Het was hem daarom ook alleen maar mooi uitgekomen toen Lítill zo dom was geweest om in een vossentrap te lopen en hij hem met niet al te veel moeite kon verslaan. Tuurlijk het was een pittig gevecht geweest, want ondanks zijn zere poot was Lítill een geduchte tegenstander. Wat hem daarnaast ook goed was uitgekomen was dat de andere kater zich zo geschaamd had en weg was gegaan, dus hoefde je alleen maar één en één bij elkaar op te tellen om te bedenken dat hij de macht zou grijpen. Het was de eerste keer dat hij boven op het muurtje sprong en hun kamp vanaf het muurtje kon bekijken. Hij ging zitten met een harde en sadistische blik in zijn groengele ogen terwijl er een kalm grimasje rond zijn lippen lag. Zijn hele houding duldde geen tegenspraak terwijl hij een harde miauw over het kamp liet galmen. De hondentand van het leiderschap bungelde in het midden van zijn hals en hij wachtte af totdat de katten zich voor hem hadden verzameld. Toen iedereen zich verzameld had stond hij op en verscheen er een grijnsje rond zijn lippen. “Allereerst wil ik even wat zaken op orde stellen.” Hij keek de BloodClan katten één voor één aan, waarbij hij niemand vergat. Iedereen moest zijn blik gekruist hebben voordat hij verder ging. “Voor degene die het nog niet meegekregen hebben Lítill is afgetreden, omdat hij het gevecht met mij niet kon winnen. Die zwakkeling is meteen met zijn staart tussen zijn poten weggerend.” Hij snoof even en ijsbeerde een keer over de muur. “De Elite wordt steeds minder gezien als gevaarlijk en daar moeten wij nodig wat aan gaan doen. Mededogen wordt niet meer geaccepteerd.” Hij stopte weer met ijsberen en ging zitten. “Draco.” Hij staarde de witte kater even aan, voordat hij verder ging. “Jij hebt je trainingen afgerond door een Kittypet te vermoorden en je mag je vanaf nu member noemen van de BloodClan.” Zijn oren schoten plots in zijn nek terwijl hij even zijn tanden over elkaar knarste. "Er staat een moeilijke tijd voor de boeg. Niet alleen met de badgers die het opeens nodig lijken te vinden om het kamp binnen te denderen, maar ook om ons respect terug te winnen.” Opnieuw keek hij de katten één voor één aan. “Onze Young One’s moeten daarom hard getraind worden totdat ze er bij neervallen. Ik heb besloten om alle nieuwe Young One’s twee mentors te geven. Laat zien dat jullie het waard zijn om voor te vechten.” Zijn blik bleef hangen bij de drie kittens en hij wenkte ze met zijn staart naar voren. “Lucifer, Lecter en Seven kom naar voren.” Gebood hij. “Lucifer jij krijgt Draco en Zira als mentors. Lecter jij krijgt Hellhound en Brat als mentors en Seven jij krijgt Irresistible en Velirane als mentors. Dit blijft zo totdat jullie jezelf bewezen hebben als member.” Hij ging weer zitten terwijl hij wat ongeduldig met zijn staart op het muurtje begon te tikken. “Het kan me niet schelen hoe jullie het doen als het maar goed gebeurt. Hup hup aan de gang." Zonder op antwoord te wachten sprong hij van de muur en sjouwde terug naar zijn schuur. Ze moesten zijn woorden maar even goed gaan overdenken, hij ging het niet herhalen. Zijn herhaling zou een doorgebeten keel betekenen.

De witte kater grijnsde terwijl hij naar voren liep. Hij wist wat er vandaag ging gebeuren. Draco had al zijn taken succesvol afgerond en het was nu tijd om Member te worden. Niet langer trainingen maar zelf apprentice's helpen. Maar in tegenstelling van het misbaksel dat zijn mentor was geweest zou hij nog jong en fit zijn. Hij keek even naar de andere maar zag Stone nergens, dat kwam later wel. Hij rekte zich uit en poetste nog snel zijn vacht. Hij was nu helemaal klaar voor de ceremonie. Het was alleen niet Lítill die op het muurtje stond maar Claw, prima. Hij had hun vorige leider toch altijd al afgekeurd. Zo klein... Hij lachtte toen Claw vertelde hoe hij aan de macht was gekomen. 'Het is niet alsof het moeilijk is om Lítill te verslaan' miauwde hij tegen de dichtsbijzijnde kat. “De Elite wordt steeds minder gezien als gevaarlijk en daar moeten wij nodig wat aan gaan doen. Mededogen wordt niet meer geaccepteerd.” Hij knikte instemmend en klapte automatisch zijn nagels uit. Daar ging hij wel wat aan doen als hij member was. Dan zouden die kittypets weer eens leren waar de Elite toe in staat was. Hij bewoog met zijn oren toen zijn naam genoemd werd. Hij was de enige van alle katten in het kamp, dat bewees wel hoe slecht het er voor lag. De witte kater keek de leider recht in de ogen toen deze verder sprak. “Jij hebt je trainingen afgerond door een Kittypet te vermoorden en je mag je vanaf nu member noemen van de BloodClan.” Trots keek hij in het rond naar alle katten die hij kende. Raza moest hij nog een keer bedanken, Spider was er niet meer, Stone zou al zijn fantastische verhalen te horen krijgen over het zijn van een Member en wel... de rest kreeg ook nog wel bedankjes en zo. Bij het stuk over dassen vernauwde Draco zijn ogen. Die mormels leken overal te zitten en begonnen een serieus probleem te vormen. Drie namen werden genoemd waaronder Lecter. Hij herinderde zich de muis maar al te goed. Dat mocht onder geen enkele omstandigheid zijn leerling worden als Claw geen dode muizen wou. Gelukkig werd hij meteen genoemd om Lucifer te trainen. Hij wierp een blik vol medelijden naar Hellhound en Brat en liep toen naar zijn eigen leerling. Zira was daar ook al en hij knikte haar toe. Ze hadden elkaar al vaker ontmoet dus dit moest niet zo'n ramp worden. 'Je bent daar morgen kleintje, of we slepen je hoogstpersoonlijk uit je nest.' Hij had besloten precies het tegenovergestelde van Spider te worden. 'Zira' hij wende zich tot de poes. 'Misschien kan een van ons jagen met hem en daarna de ander vechten?' Hij wachtte op haar mening, tenslotte was ze ouder.