{Ganzenopdracht} I used to be white you know.. [Open]

_{Terwijl de sneeuwitte poes op een verhoging stond tilde de wind haar dikke vacht op. Het was dan wel kouder maar dat deerde de queen niet. Ze genoot er zelfs even van, het deed haar vergeten wat voor nieuws ze op haar hart droeg en welke geheimen aan haar waren toevertrouwd. De wind droeg het allemaal van haar schouders af en liet de poes vrij achter. Terwijl haar helderblauwe ogen over haar omgeving gleden bleven ze hangen op iets lichtelijk glimmends. Haar oren schoten naar voren en haar snuit vertoonde een brede grijns. ''Wauw.'' Mompelde de poes en ze spande haar achterhand aan om zich af te zetten. Sinds ze haar hart aan Highfive had gegeven voelde ze zich soms gewoon net een kitten zo gelukkig dat ze was. Zonder er veel bij na te denken zette de poes zich af en begon op volle snelheid op het glimmende af te rennen, wat ze begon te herkennen als een sten. Maar toch vergat de poes dat ze niet altijd even slim bezig was en ze zou het opnieuw bewijzen Voor ze doorhad wat er gebeurde bleef haar poot ergens achter hangen en dook ze met haar neus eerst naar voren. Dat was zo zeer het probleem niet, maar de spierwitte poes dook op een vieze modderpoel af. Te laat besefte ze dat en kon zich niet meer redden van een duik vol in de poel. Maar alsof dat nog niet erg genoeg was, rolde de poes over haar kop door waardoor ze van top tot teen onder de viezigheid zat. Nog voor ze de grond had geraakt had ze een kreetje geslaakt en bleef even verwilderd liggen in de poel. ''Slim, heel slim.'' Mopperde ze terwijl ze zich langzaam overeind hees en even testte of ze geen wonden of pijn had.}

De jonge warrior was net onderweg naar het dichtere bos om wat te gaan jagen toen ze een vage stem hoorde. Ze kon nog net Snowcristel, één van de queens, onderscheiden tussen de struiken door. Net toen ze iets wilde zeggen dook de oudere warrior naar voren en kwam zonder pardon in een plas modder terecht. Een kleine grijns sierde haar snoetje toen ze het spel aanschouwde. Oudere katten konden evengoed plezier maken. Vreemd dat Lynxfang haar zag als iemand die veranderde, iemand die ouder werd, volwassener. Er was geen bewijs dat je karakter veranderde naarmate je ouder werd, toch? ''Slim, heel slim.'' De zilveren poes sprong naar voren en liep in een boog rond de plas heen. "Wat was je eigenlijk van plan?" Ze kon het niet laten om de glimlach van haar gezicht te houden, al zou ze direct klaarstaan voor iemand die het nodig achtte om geholpen te worden.

_{Zodra ze weer op haar poten stond probeerde ze een groot deel van het vuil uit haar vacht te schudde maar het leek niet te werken. Waarom had ze nou zelf nooit haar hersens erbij als ze dit soort streken uit haalde. Ze keek geschrokken op zodra ze een stem hoorde, waardoor de druppels modder door de lucht vlogen. Even wiebelde, de voormalig, witte poes met haar oren en toverde een brede grijns rond haar snuit. Hoewel ze er iets van baalde dat iemand deze actie had toegeschouwd kon ze er zelf nog wel om lachen. ''Nou, eigenlijk probeerde ik naar een mooie steen in de verte te rennen.'' Antwoordde ze grinnikend en zwiepte even met haar staart. ''Maar mijn poten vergaten even dat ik niet altijd de handigste ben en die modderpoel lag in de weg.'' Vervolgde ze droogjes en stapte elf iets weg van de modderpoel. ''Of er moet iemand zijn geweest die het er niet mee eens was dat ik wit was.'' Mompelde ze even bedenkelijk maar schoot in de lach van die gedachtes.}

''Nou, eigenlijk probeerde ik naar een mooie steen in de verte te rennen.'' De oudere poes antwoordde met een grote glimlach op haar gezicht. Haar gedrag toonde aan dat zelfs in moeilijke tijden, een sprankje plezier niet ver weg lag. ''Maar mijn poten vergaten even dat ik niet altijd de handigste ben en die modderpoel lag in de weg.'' Ze liet haar blik naar de vuile vacht van de Riverclan kat gaan. Ze zou zeker moeite gaan hebben met het eruit halen van de modder. ''Of er moet iemand zijn geweest die het er niet mee eens was dat ik wit was.'' "Prachtig," grijnsde ze op wat de poes zei. "Al zal je straks een verplichte duik moeten nemen om die modder uit je vacht te krijgen." zei ze er nog geamuseerd achter en zette zich even neer. Leafbare lag voor de deur, dus een duik nemen in het water was niet iets wat direct de eerste keus was voor de meeste Riverclan katten. Maar of je zoveel modder met je tong wilde wegkrijgen? Silvercloud zou het direct weten.

_{Haar ogen glansden vrolijk in het bleke zonlicht maar dat was het resultaat van het feit dat ze ook steeds gelukkiger werd in haar leven. Alles begon steeds mooier te lijken en haar leven begon gewoon te bloeien met elke pas die ze zette. Zodra Silvercloud grijnsde kon ze het niet laten om zelf ook even een grijnsje tevoorschijn te toveren. Ze genoot van goed gezelschap en ze werd nu ten minste niet pontificaal uitgelachen om haar actie. Ze moest even knikken zodra haar verteld werd dat ze echt even een duik moest gaan nemen om de modder uit haar vacht te krijgen. ''Ik weet het, en het ergste is het gaat nog wel een moon duren voor mijn vacht weer gewoon wit is in plaats van grauw.'' Antwoordde ze vrolijk en glimlachtte warm. Als ze nu een duik zou nemen was het niet al te slim maar ze zou zich wel kunnen opwarmen aan Highfive, dat vond hij vast niet erg. En zeker niet als ze hem vertelde wat er was gebeurd.}