it's time

Onderwerp: it's time za 16 apr 2011 - 20:52

Zachtjes opende Blacktail haar ogen , een waterig nieuwbladzonnetje scheen binnen door de ingang van de nursery. Elke ochtend weer was Blacktail verbaasd dat ze niet op haar vertrouwde plekje in de warriors den lag , ookal verbleef ze al een tijdje in de nursery . Toch vond ze het niet echt erg om daar te liggen, maar soms miste ze het wel om gewoon op jacht te kunnen gaan. Slaperig rekte ze zich uit en keek de nursery rond, blijkbaar was ze de enige die al wakker was. Op de topjes van haar pootjes trippelde ze naar de uitgang , het laatste wat ze wouw was de andere queens wakker maken. Rustig ging ze aan de ingang van de nursery in de zon liggen . Het hele kamp werd langzaam wakker , enkele warriors vertrokken met hun leerlingen op training of vertrokken op jacht. Rustig bleef Blacktail liggen en ze sloot haar ogen om van de zon te genieten , maar opeens trok er een stevige pijnscheut door haar onderbuik en haar ogen vlogen open. En even later trok er nog een pijnscheut door haar buik, en daarna nog een. Dit kon maar een ding beteken dacht Blacktail in paniek, de kittens kwamen eraan! Zo snel als ze kon ging ze terug de nursery binnen en ze ging terug op haar mosbed liggen. "Seastreem ! Oakheart! het is tijd! de kittens komen!" schreeuwde ze in paniek , nu had ze waarschijnlijk het hele kamp wakker geschreeuwd maar de pijn begon nog erger op te zetten! waar blijven ze nu dacht Blacktail in paniek , ze kon dit niet alleen !

Onderwerp: Re: it's time za 16 apr 2011 - 22:29

Oakheart werd wakker door een hard geschreeuw. Hij herkende de stem en zijn ogen vlogen open. Het was Blacktail! Oh nee, de kittens komen! Met zijn vacht warrig van het slapen rende hij het krijgershol uit. Hij hoopte maar dat Seastream snel wakker werd en Blacktail kon helpen met bevallen. Binnen 5 seconde was hij binnen in de kraamkamer. Hij zag Blacktail op de grond liggen, pijn was te zien in haar ogen. Snel ging Oakheart bij haar liggen en likte over haar oren. " Alles komt goed, maak je maar geen zorgen. Ik zal Seastream roepen en dan kom ik weer" zei Oakheart met een zachte en liefelijke stem. Als een speer sprintte hij de kraamkamer uit, naar Seastream's hol. " Seastream !!" begon Oakheart. " Blacktail!! Kittens!!" Oakheart was zo opgewonden over de geboorte dat hij de woorden er maar moeilijk uit kreeg. Hij gaf een laatste blik op Seastream en rende toen weer naar de kraamkamer. " Kom snel Seastream" zei hij voordat hij weg ging. Toen hij weer bij Blacktail was, lag ze nog steeds op de grond. Oakheart was dan misschien geen medicijn kat, maar hij had een hekel aan niks doen. Zachtjes begon hij Blacktail's buik te likken om zo de pijn wat te minderen. Daarna ging hij weer naast Blacktail liggen en gaf haar een paar likken over haar kopje. " Ik heb Seastream wakker gemaakt, hopelijk komt ze snel" zei Oakheart. Hij wilde niet dat Blacktail iets overkwam. Oakheart werd wat bangerig. Wat als Blacktail dood zou gaan aan een bebloeding ? Niet alle kittens werden zonder zorgen geboren. Hij gaf Blacktail nog een lik. " Ik blijf hier, er zal niks gebeuren dat beloof ik" zei Oakheart terwijl hij zenuwachtig op Seastream wachtte.

Onderwerp: Re: it's time ma 25 apr 2011 - 19:25

Oceankit voelde hoe ze lekker warm in mama's buik zat. Haar broertjes en zusjes dreven hier ook ergens rond. Bloed was overal om haar heen, maar ze wist dat ze veilig zat. Heel even voelde ze een bonkje, misschien was mama tegen de grond gevallen ofzo? Ze merkte er niet veel van, in ieder geval. Zacht dreef ze rond, terwijl ze vastzat aan een streng. Ze kon ademen, al had ze geen idee hoe. Zuurstof vulde haar kleine lichaampje terwijl ze ook nog haar laaste eten via mama kreeg. Opeens voelde ze een ruk. Daar was het weer! Ze werd weg van mama getrokken! Dat wilde ze niet! Ze stribbelde tegen terwijl ze weggezogen werd. Opeens werd alles wit.

Oceankit voelde een warme zonnestraal over haar lichaampje gaan. Alles was zo helder, en licht! Even raakte ze in paniek, ze kon niet ademen! Haar pootjes draaide over de grond terwijl ze houvast probeerde te vinden op de harde grond onder zich. Opeens opende er iets in haar kleine keeltje en ze zoog alle lucht naar binnen. In een bliksemflits keek ze om zich heen. Was dat haar mama? Ze lag er niet echt blij bij. Kwam dat door haar? Oceankit wist het niet, en ze wist ook niet waar haar mama meer was, want ze moest even haar oogjes dichtdoen, anders deden ze straks pijn. In een flits deed ze ze weer open. Haar helder, donkere blauwe ogen schoten open en voor het eerst zag ze alles in een helder beeld. Ze lag in een soort nest en mama lag ergens voor haar.
"Mama?" vroeg ze zacht.
Toen keek ze achter zich. Een grote kater lag naast haar mama terwijl hij haar aan het likken was. Hij was groot, heel groot vond ze, maar iets in haar vertrouwde hem helemaal.
"Papa?" vroeg ze, terwijl ze zijn ogen probeerde te vangen.
Was dit haar huisje? Haar familie? Waar was de rest? Ze wist het niet en ze zou het allemaal later te weten komen maar op het moment was ze te moe om nog meer te denken. Ze kroop richting mama's warme buik en legde haar kopje vermoeid neer bij haar warme, gijze vacht...

Onderwerp: Re: it's time di 26 apr 2011 - 15:22

Oakheart's wenkbrauwen stonden overeind van blijdschap. Hij keek naar het eerste bolletje wol die op de grond kwam. Het was een donkergrijs poesje, ze leek veel op Blacktail. Oakheart spinde van trots en haalde het poesje uit het soort "zakje" waar kittens meestal in geboren worden. Hij beet de streng door en begon het poesje te likken. Voorzichtig legde Oakheart het poesje bij Blacktail's buik. Het poesje begon al snel het melk op te drinken, en Oakheart spinde van plezier. Lief keek hij naar Blacktail, die nog steeds bezig was met baren. " Onze dochter is geboren" spinde hij naar haar. Snel ging Oakheart weer bij Blacktail's zijde zitten, en wachtte zenuwachtig af voor de tweede kit. Hoeveel kits zouden er komen ? Hoelang zou dit door gaan ? dacht Oakheart, terwijl hij naar Blacktail keek die zo te zien veel pijn had.

(sorry voor de korte post. ik heb niet zoveel inspiratie vandaag)

Onderwerp: Re: it's time di 26 apr 2011 - 16:38

De Pijn in Blacktail's buik bleef aanhouden en opeens voelde ze een harde steek en daarna hoe de eerste kit geboren werd. Het eerste kleine bolletje vacht kwam tevoorschijn en Blacktail voelde hoe de trots haar lichaam vulde, het was een poesje en ze leek erg op haar . Blacktail zag hoe Oakheart de vlies van de kleine kitten haalde en haar aan Blacktail's buik legde, liever had Blacktail het zelf gedaan maar daar was ze niet toe instaat nu. De pijn werd even zachter en opeens kwam het in Blacktail op dat het kleine poesje een naam moest hebben, " wat dacht je van oceankit ?" mauwde ze vertederd tegen Oakheart. Maar toen trok er weer een kramp door haar buik, ze moest dit eerst voortzetten maar hoeveel kits zouden er nog komen ? Alweer een kramp en nu voelde Blacktail hoe er nog een kit ter wereld kwam. Trots keek ze naar het kleine bolletje en nu trok ze de vlies er snel zelf af en duwde de kit met haar neus in de richting van haar buik.

( dit is Hawkkit )

Onderwerp: Re: it's time di 26 apr 2011 - 17:23

Warm, veilig en geweldig! Zo voelde het toen Hawkkit hier lag, alles was gewoon belangrijk voor hem. Zachtjes hoorde hij buiten stemmen, een sterke en een moederlijke. Dat waren vast zijn moeder en vader, ookal kende hij ze niet, toch voelde hij zich daardoor veiliger. Dromerig dreef hij in zijn moeders buik, hij wilde hier niet meer weg! Opeens voelde hij dat er iemand naast hem bewoog en binnen een paar secondes was hij of zij verdwenen. Bang schopte hij met zijn kleine pootjes en probeerde zich vast te grijpen aan de buikwand. Niets hielp tegen het zuigende gevoel. Help! Wilde hij schreeuwen, maar het leek alsof zijn stem er maar niet uitkwam. In de verte kwam een koude windvlaag, rillingen liepen over zijn rug en hij kroop ineen. Dit was het einde voor hem! Niemand zou hem hier kunnen helpen! Hij voelde nog een keer rond zijn plek en nam een soort afscheid. Vanaf nu zou hij hier niet meer kunnen komen en misschien begon hij buiten wel een veel beter leven. Een gerust gevoel ging door hem heen en tevreden liet hij los. Of misschien was dit het einde voor hem......

Hawkkit voelde iets kouds bij zijn hoofd en hij kroop weer ineen. Bibberend voelde hij dat er iets duns van hem werd afgehaald en hij kon nu zijn poten weer bewegen! Even steekte hij zich uit en deed zijn kleine mondje open. Koude lucht klapte in zijn longen, geschrokken deinsde hij terug en kwam tegen een warme poot aan. Opeens voelde hij iets leegs in zijn borst, iets ontbrak er. Het leek alsof hij flauw kon vallen, maar wat ontbrak er!? Wacht! Doe koude lucht! Aan alles wat hij tot nu toe had gevoeld was die lucht het ergst. Maar het moest wel, met een open mondje nam hij een grote hap lucht. Meteen voelde hij zich beter en zijn lichaam was erg afgekoeld. Na een paar keer geademd te hebben voelde hij iets nats, maar toch een beetje warms, in zijn rug drukken. Met uitgestrekte pootjes voelde hij opeens een warme vacht. Een vreselijk zoete lucht kwam van de vacht af, met een open mondje klemde hij zich om een tepel. Warme vloeistof vulde zijn maag en hij werd slaperig. Moe viel hij ineen een en legde zijn kopje op de vacht. Misschien was deze wereld nog niet zo erg, misschien was het lfs beter dan daar binnen. Misschien, maar eerst zou hij deze wereld verkennen en misschien zou hij het wel leuk vinden hier. Misschien.. Met die gedachten viel hij in slaap en werd het zwart voor zijn ogen.

Onderwerp: Re: it's time za 30 apr 2011 - 20:22

(Sorry dat k een beetje laat ben ik had nogal privéproblemen:C )

Al twee kleine pluizebolletjes waren ter wereld gekomen, Blacktail begon zelfs te snorren van trots." Hoe noemen we deze ?" snorde ze blij, ze vond dat Oakheart deze moest beslissen want het katertje leek erg op hem. Blacktail kneep haar ogen dicht tegen de pijn die door haar onerbuik trok, dit was nog niet voorbij.Nog heel even tot al haar kits geboren waren en dan was haar leven compleet. Met Oakheart en haar kittens zou ze voor eeuwig gelukkig zijn, dacht ze vrolijk en toen zag ze nog een bolletje vacht tevoorschijn komen. Toen het helemaal naar buiten was gekomen trok ze snel het vlies eraf en likte het kleine poesje, dit keer leek het weer op Blacktail. De zachte zilvere vacht was net dezelfde als die van haar moeder, en Blacktail dacht even aan welke kleur haar oogjes zouden zijn maar die waren nu nog dicht. Met een klein duwtje van haar neus duwde ze de kit in de richting van haar buik .

Onderwerp: Re: it's time ma 9 mei 2011 - 16:53

Gezellig dreef Tigerkit rond in de buik van zijn mama, hij zou hier nooit meer weg willen maar ooit zou het wel moeten. Opeens voelde hij hoe zijn zusje verdween uit de ruimte, maar goed want het werd hier al een beetje krap . Maar toen ook zijn broertje ook verdween kwam er paniek op, Nu zat hij hier helemaal alleen ! Maar toen voelde Tigerkit dat hij hier ook weg moest, zacht liet hij zich meevoeren tot hij ergens koud tevoorschijn kwam. Rillend kwam hij zacht op de grond terecht, wat was het hier koud ! Maar toen voelde hij een warme neus tegen zijn koude lichaam en kwam hij bij iets warm terecht. Met zijn pootjes voelde hij de zachte warme buik van zijn mama en de geur van melk kwam zijn kleine neusje binnen gewaaid en snel begon hij te drinken en hij voelde hou de warmte van de melk zijn lichaam vulde.

( sry inspiloos ;_; )

Onderwerp: Re: it's time ma 9 mei 2011 - 17:04

Toen Blacktail de laatste kitten naar har buik had geleid was de pijn voorbij , "Ik denk dat het voorbij is" mauwde ze opgelucht en ze keek in Oakhearts ogen . Daarna wierp ze een trotse blik op haar kittens, wat waren ze mooi ! In elk van hen kon je de ouders herkennen. Noemen we de laatste Tigerkit ? " mauwde ze blij. Blacktail snorde en de trots gloeide vanbinnen in haar lichaam . Nu zou haar leven compleet zijn, ze had Oakheart en haar kits ... alles was perfect. "Wat zijn ze mooi hé" Snorde Blacktail tegen Oakheart," Tigerkit lijkt erg op jou " lachte ze . En het was waar ook , de kleine kitten was het evenbeeld van zijn vader. Toen de kittens allemaal volgegeten waren rolde ze zich op en vielen in slaap. En Blacktail wou het liefst hetzelfde doen , en meteen voelen haar ogen dicht. Nog snel wierp ze een blik op haar prachtige kits en sloeg haar staart om hen heen . En toen werd alles zwart.

Onderwerp: Re: it's time di 10 mei 2011 - 20:14

Oakheart keek angstig maar ook trots toe hoe de laatste kittens geboren werden. Blacktail had drie prachtige kittens geworpen, hun kittens. Oakheart vond de namen goed passen bij de kits en snorde van plezier. " Ze zijn prachtig " spinde hij. Oakheart had zich nog nooit zo blij gevoelt. Hij had nu zijn eigen familie, en kon niet wachten tot deze kittens leerlingen en krijgers werden. Er waren twee katertjes en een poesje geboren. Het katertje dat ze Tigerkit noemde leek erg op hem, en Oakheart kon zijn ogen niet van hem af houden. Hij zag eruit als een sterke kit, die later een goeie krijger zou worden. Hawkkit leek ook erg op Oakheart, maar was wat donkerder. Het poesje, Oceankit had de grote ogen en de vacht van haar moeder. Ze zou vast een lieve maar ook sterke krijger worden. Oakheart was blij met zijn kittens, wat zou je anders moeten zijn ? Blacktail zou nu wel zes maanden in de kraamkamer moeten blijven, tot dat de kittens leerlingen zouden gaan worden. Oakheart likte Blacktail's kopje, en likte de kittens ook zachtjes over hun kopjes. Ze waren nog erg klein, maar binnen twee weken zouden hun oogjes open gaan en werden ze zo actief als nachtdieren.

Onderwerp: Re: it's time wo 11 mei 2011 - 20:40

Blacktail opende slaperig haar ogen, eigenlij was het nu geen uur om wakker te worden want het was midden in de nacht. Vol trots en spanning keek ze naar haar kits , waren ze allemaal nog oke ? Het zou niet de eerste keer zijn als een kitten net na de bevalling sterft. Bezorgt keek ze naar haar kittens en toen ze zag dat ze alle drie gewoon rustig lagen te slapen kwam ze weer tot rust, liefdevol gaf ze een lik over elke kitten een lik over hun kopje. Daarna besefte Blacktail dat ze al lang niets meer gegeten had en haar maag rommelde ter bevestiging. Het was middne in de nacht dus niemand zou iets voor haar kunnen gaan halen, maar de kits lagen zo vredig te slapen ... en ze zou maar een paar seconden weg zijn. Vermoeid hees Blacktail zich op en rustig stapte ze naar de ingang van de nursery, nog snel wierp ze een ongeruste blik op haar kittens en daarna verdween ze uit de nursery. Als een bliksemschicht vloog Blacktail naar de hoop verse prooi en pakte snel een forel mee , daarna schoot ze meteen terug naar de nursery. Gelukkig lagen haar kittens nog altijd even rustig te slapen als daarnet. Dus rustig liet Blacktail zich terug neerzakken op haar vertrouwde plekje, en vol genot zette ze haar parelwitte tanden in de Forel.

Onderwerp: Re: it's time do 12 mei 2011 - 21:47

Oceankit werd slaperig wakker van haar mama. Wat moest ze nu weer? Ze lag hier net zo lekker! Ze kon niets zien, maar haar innerlijke klok zei dat het heel laat was. Veel te laat om nog wakker te zijn! Maar mama gaf een likje over haar kopje en Oceankit spinde blij terug. Wat had ze het heerlijk hier! Het enige probleem was dat ze nog niks zag. Ze kon haar broetjes en zusjes horen en ruiken, en mama en papa ook, maar ze wou ze allemaal een keer zien, met haar eigen blauwe oogjes. Opeens hees mama zich op. Ze piepte in angst en tegenstrijd, nu was mama mét haar warme plekje weg! Snel kroop ze meer tegen Tigerkit en Hawkkit aan, hmmm.. toch nog lekker warm. Gelukkig, daar was mama weer! Maar ze droeg iets raars mee. Het stonk, of beter, het róók naar iets wat ze nog niet kende. Maar ze wist zeker dat mama er blij mee was wat ze at het zo op. Dat bracht haar op een idee en ze blindelings weer terug naar mama's buikje om ook weer te eten. Warme melk vulde haar kleine buikje en Oceankit was weer helemaal blij. Alhoewel, als ze kon zien zou ze zo haar zusjes en broertjes voorbij lopen en hoefde ze ze niet steeds weg te duwen! Oceankit hield op met eten en kroop nóg dichter bij mama. Mama was warm en al gauw viel Oceankit weer in een diepe slaap...

(sorry, inspiloos!)

Onderwerp: Re: it's time vr 13 mei 2011 - 19:53

Tigerkit lag rustig te dromen tot hij voelde hoe de zachte warmte van mama verdween, zacht stoote hij een zielige piep uit . Waarom kon hij nu niets zien ? Dan had hij kunnen zien waar mama naar toe ging ! Een andere zielige piep maakte bekend dat zij zusje Oceankit ook wakker was en ze kwam tegen Tigerkit liggen. Oceankit was ook lekker warm, maar niet zo warm als mama. Waneer zou ze terugkomen ? Opeens kwam de geur van mama al terug zijn neusje binnen en hij voelde hoe ze weer bij hen kwam liggen. Toen voelde hij hoe Oceankit hem uit de weg duwde , en snel volgde hij ook en ging hij weer lekker tegen mama liggen. Ze was zo zacht en warm en al snel viel Tigerkit terug in een diepe slaap.

Onderwerp: Re: it's time