Darkkit lag in het kamp, ze was pas net. Ze kon zich moeilijk dingen herinneren, ze schudden kort haar zwarte dunne kopje. Ze was nieuwschierig naar de antwoorden, hoe ze ook al weer hier kan. Vast was ze hier geboren of niet, dit was niet de geur die ze van thuis herkenden. Dit was niet de fijne geur van een moeder die haar melk gaf, ze staarde naar de lucht. Ze wist toen ze voor de eerste keer een kater ontmoeten, hielp dee haar. Opnieuw schudden ze haar kopje, ze gaapten kort en vermoeid haar scherpe kleine tandjes waren nu zichtbaar. Ze moest leven met het leven van nu, ze was immers maar 2 moons. Ze kende hier maar weinig katten en likte kort haar zwarte vachtje, het werd haar verteld dat ze hier moest blijven, schuilen voor de wereld. Was de wereld daar buiten gevaarlijk, ze had vele vragen door haar kopje spinnen maar bleef stil. Ze voelde de koude wind van buiten naar binnen komen, ze sloot kort haar ogen. Ze rook een bekende geur en stond gelijk op, ze zwiepte speels met haar staart en keek met verwonderende ogen op. Ze had een grote glimlach, de enige die ze hier kenden. Toch leek alles een waas voor haar ogen te zijn, vele dingen leken een waas voor haar ogen. Ze wachte en haar kleine tandjes waren zichtbaar, haar staart zwiepte nog in het rond. Vast zouden andere vreemde dingen van haar denken maar ze wist niet hoe ze het moest uit brengen, ze keek met open ogen naar de uitgang. Haar poten trippelden, haar ogen stonden wijt open. Ze wachten en wachten, een schaduw kwam steeds meer.
~Eerste post Determind