Another day, another stranger (Lumina)

Geërgerd zwiepte hij met zijn staart en moest hij toekijken hoe de vogel van hem wegvloog. Het beest was te snel geweest.
Rot beesten waren het, die vogels. Muizen en al het ander gut dat hier rondliep was prima te doen, maar die ku- pardon, rot beesten waren vaak ongrijpbaar. Wat hem mateloos irriteerde, zeker nu de honger aan hem knaagde. Hij besloot dan ook maar naar de slager te gaan, in de hoop daar wat te krijgen. Al leek het hem sterk. Hij was echter maar een paar minuten onderweg, of een kat doemde voor hem op. Een zucht rolde over zijn lippen "Hallo"

Het had lang geduurd voordat ze nog maar een poot buiten haar tuin had gezet, haar veilige omgeving. Ze had behoedzaam het bos vermeden en had zich een weg gebaand naar de voorkant van haar woning. De geur van Chiyna en Chester hing overal. Ze waren dan ook iets ouder als haar, waardoor ze ook veel sneller hun stap in de buitenwereld hadden gewaagd. Haar voorzichtigheid verdween echter al snel. Haar nieuwsgierigheid en speelsheid kreeg terug de bovenhand. Ze sprong tussen de planten door, die in de voortuin stonden van het huis van haar eigenaren en kwam vervolgens met haar poten op de stoep terecht. Haar oortjes zakten bijna direct achteren toen een groot iets in de verte opdoemde. Lumina sprong snel terug tussen de planten toen het grote monster langs de stoep voorbij raasde. De kitten haar angst verdween echter al snel en haar oortjes richtte zich in de richting waar het grote ding op vier ronde dingen verdween. Wat was dat? Al snel sprong ze terug uit de bak met planten toen er plots een oudere kater voor haar verscheen. Of de kater hier al even liep wist ze niet. Haar aandacht was daarnet totaal gegaan naar het monster op de zwarte strook. "Hallo" Een glimlachje stond op het snoetje van de jonge kittypet. Ondertussen kon ze al verschillende geuren onderscheiden. Zo had je de geuren van Chiyna en Chester, maar ook Skinny Love was een poes die een eigenaar had. Had deze kater ook een mens die voor hem zorgde? Nieuwsgierig zoals ze altijd was rolde de vraag bijna direct van haar lippen. "Hallo," mauwde het poesje direct en hield haar kopje even schuin. "Wie ben jij?" volgde er direct achter, zonder dat ze zichzelf eerst voor stelde. Neen, zij wilde eerst weten wie hij was. Zij moest eerst alles weten, zodat haar nieuwsgierigheid gekoesterd werd. Ze hield dat zich toch altijd voor. Zij was degene die het moest weten, want deze kater stond bijna in haar voortuin. Territoriumdrang zat dan wel niet in haar kopje gedramd, maar toch kwamen zulke dingen onopvallend naar voren. In elke kittypet zat nu eenmaal iets van hun wilde voorouders.

"Hallo,"Werd hem toegepiept. Toen Jinx doorkreeg dat hij met een kitten te maken had, verzachtte zijn blik. Hij ging geduldig zitten, wetend door de nieuwsgierigheid in de ogen en het schuine kopje van de kitten dat er waarschijnlijk een vraag aan zat te komen. En hij had het juist. "Wie ben jij?" Jinx kreeg een kleine glimlach op zijn lippen getoverd. Hij had het niet bijzonder op kittypets, maar het feit dat dit een kitten was maakte al een hoop goed. "Ik ben Jinx, ik leef hier wat dieper in de stad"Stelde hij zich geduldig voor. Hij ging zitten en sloeg zijn pluizige staart keurig over zijn pikzwarte poten. "En wie mag jij wel niet zijn?"Vroeg hij vriendelijk.

Ik ben Jinx, ik leef hier wat dieper in de stad" Lumina's staart zwiepte geamuseerde heen en weer toen de kater antwoordde op haar vraag. Dat zwiepen van haar staart had ze dan wel overgenomen van de hond in het huis naast dat van haar, maar in haar ogen leek daar niets mis mee te zijn. Jinx herhaalde ze in haar kopje. Ze was altijd al slecht met namen, dus het zou zkeer nog wel voorkomen dat ze nieuwe namen verkeerd uitsprak. Niet dat dat erg was. Kittens maakten nu eenmaal zulke fouten, ookal was nu nu 6moons. Lumina moest nu eenmaal alles op zichzelf leren. "En wie mag jij wel niet zijn?" Ze richtte haar kopje direct fier op. "Ik ben Lumina," piepte als antwoord en zette zichzelf met een opgewekt glimlachje neer.

De poes zwiepte bijna geamuseerd met haar staart. Iets wat Jinx ietwat in verwarring bracht maar waar hij niet te veel aandacht aan schonk, het was wellis waar een kitten. De zwarte kater vroeg naar de naam van de jonge poes."Ik ben Lumina," werd al meteen opgewekt als antwoord gepiept. Jinx glimlachte naar haar. "Aangenaam Lumina"Hij boog lichtelijk voor haar, met een vrolijke twinkeling in zijn ogen. "Jij woont hier zeker in de buurt?"

"Aangenaam Lumina," De jonge kat snorde geamuseerd bij de woorden van de kater. "Jij woont hier zeker in de buurt?" Ze knikte enthousiast bij zijn volgende vraag. "Ik woon hier." mauwde ze en wenkte met haar staart naar het huis waar ze voor stonden. Zijn companion, Samuel leefde daar samen met zijn familie. Jonge Samuel was dan wel 23moons, wat blijkbaar jong was voor een mensen, maar dat maakte voor haar niet uit. Lumina draaide haar blik direct om naar de straat naast hen, toen er weer zo'n vreemd ding met grote snelheid passeerde. Ze was dan wel niet snel bang, maar aan zulke dingen moest ze toch wel eerst wennen. "Wat is dat eigenlijk?" vroeg ze aan de oudere kater en knikte kort met haar knopje naar de rode auto die in de verte verdween.

"Ik woon hier."miauwde de poes terwijl ze met haar staart naar het huis wenkte. Jinx glimlachte flauwtjes. Het verraste hem dat er ook normale mensen waren. Die daadwerkelijk voor hun kittens zorgde, zoals Lumina's mensen. Die van hem hadden kleine kinderen, en het was nu net zo dat Jinx daar slecht mee op kon schieten.
Een auto racete voorbij en trok de aandacht van de kitten. Jinx, die al gewend was aan hen, draaide alleen afwezig met zijn oren. "Wat is dat eigenlijk?"Vroeg de tabby kitten en knikte naar de auto die voor bij was gekomen. "Dat is een auto"zuchtte hij. "Of terwijl een monster, zoals clankatten en rogues het noemen. Verschrikkelijke dingen, ik hoop dat je mensen je daar nooit in zullen stoppen"huiveringen kropen over zijn rug toen hij dacht aan de keer dat hij in zo'n ding was meegenomen

"Dat is een auto," De jonge poes richtte haar blik op de straat, die nu autovrij was. "Een auto," herhaalde ze zachtjes en richtte haar twee oogjes direct weer op de oudere kater. "Of terwijl een monster, zoals clankatten en rogues het noemen. Verschrikkelijke dingen, ik hoop dat je mensen je daar nooit in zullen stoppen," Haar oortjes schoten terug nieuwsgierig naar voren bij wat de kater zei. "Heb je dan al eens in een auto gezeten?" mauwde ze direct weer. Ze kon zo nog uren duren gaan en nieuwe vragen ophalen van dingen die ze eigenlijk nog niet wist. Ze was ondertussen al wel 6moons, maar dat wilde niet zeggen dat ze alles kende zoals een normale kat. Ze is als jonge kitten nog heel lang binnen gehouden, aangezien haar mensen haar niet in de sneeuw buiten wilden laten.

"Heb je dan al eens in een auto gezeten?"vroeg de poes meteen. Jinx glimlachte breder, hij amuseerde zich aan het feit dat de kitten het zo snel door had. Ze stelde een hoop vragen, maar Jinx vond het wel leuk. Het was iets waar hij zich even op kon richten. Een keertje geen zorgen maken; hij vond kittens, of jonge katten, geweldig. "Jazeker heb ik dat. Ik leef nu met een mens zonder huis, of terwijl een zwerver. Maar vroeger woonde ik in een gezin... die zorgde echter niet zo geweldig voor me. Af en toe moest ik in zo'n ding om naar een plaats te gaan waar het stonk naar zieke huisdieren." hij huiverde nogmaals bij die gedachte."Er waren daar allemaal mensen in nare pakjes die aan me zaten, en zelfs een prik gaven!" hij zwaaide nog een keer kwaad met zijn staart, totdat hij besefte dat hij misschien de kitten angst aan had gejaagd. "Maar jou mensen zijn vast wél goed, ze zullen dat vast niet doen."Zijn stem was warm, vriendelijk en oprecht. Maar diep in zijn hart wist hij ook wel dat zijn woorden waarschijnlijk niet waar waren.

De kitten luisterde in spanning naar wat de kater tegen haar vertelde. Een plek waar het rook naar zieke dieren. De uitleg gaf haar even de kriebels. Al goed dat haar mensen haar daar nog nooit naar toe hadden gebracht. Ze schudde dan ook direct haar kopje bij wat de kat uiteindelijk zei. Nu het koude weer op z'n einde liep mocht de kitten veel meer. Haar huismensen waren nu ook heel de dag weg. Waarschijnlijk gingen haar jongste huismensen naar een plek waar ze met andere jonge mensen konden praten, dat was toch iets dat haar was opgevallen. Af en toe verscheen er dan ook een wild vreemde twoleg in haar nest. 'Mijn huismensen zouden dat nooit met me doen,' zei ze plots zelfverzekerd en richtte haar kopje trots op. Jha, ze was trots op het feit dat ze een kittypet was. Ze had dan ook een goede reden, want zij was wel onder de hoede van goede tweebenen. Voorlopig dan toch.

Direct nadat hij zijn ietwat alarmerende woorden had uitgesproken schudde de poes vastberaden met haar kop. Jinx glimlachte flauwtjes naar haar. 'Mijn huismensen zouden dat nooit met me doen,' bracht ze zelfverzekerd uit en ze hief haar kop trots. Jinx grinnikte zachtjes, ietwat ontroerd door het feit dat ze zoveel om haar mensen gaf. Waarschijnlijk zag ze nog geen schrijntje slechtheid in hen. De zwarte kater hoopte dan ook voor haar dat haar vertrouwen in hen werd beloont. "Als je daar zo zeker van bent, dan heb ik daar niks tegen in te brengen"miauwde hij. "Je moet ook niet bang worden hoor! Ik kan niks zeggen, ik ken jou mensen per slot van rekening niet."

De kitten grinnikte zachtjes bij wat de kater vervolgens zei en richtte haar kopje weer even op de straat naast zich toen er weer een wagen voorbij ging. Plots zakte ze speels door haar pootjes. Ze trippelde al heel de tijd van de ene naar de andere kant. "Teach me," zei ze met een brede grijns en zwiepte haar staartje enthousiast heen en weer, zoals ze de hond van de buren had zien doen. Even richtte ze haar oogjes op de Kater, hopend dat hij het begreep. Ze was een bom vol energie en moest dat soms eens kwijt. Haar huisgenoten verdwenen altijd, dus daar had ze niets aan. Zonder verder nog te wachten sprong de jonge poes op de kater en zette haar nageltjes in Jinx's staart. Lumina was slim en wist dus dat ze dingen bij moest leren om te overleven in de tuinen van de mensen. Ze gebruikte gewoon haar schattige kitten uiterlijk om zulke dingen uit oudere huiskatten los te krijgen. Slim was ze zeker.

De poes grinnikte bij zijn woorden en volgde met haar ogen een andere auto die langs kwam rijden, waarna ze plots door haar poten zakte en speels heen en weer wipte. Inmiddels had Jinx al door gekregen dat het zwiepen van haar staart het zelfde zou betekenen als een hond, een rare tik als je het hem vroeg. "Teach me,"zei ze met een brede grijns. Jinx glimlachte haar flauwtjes toe, wetend wat ze wilde. Hij was echter nooit zo speels geweest, al zou hij geen nee tegen haar zeggen. De poes sprong op hem af en pinde met haar nageltjes zijn staart vast. Jinx grinnikte. "Prima, alleen als je me meteen zo aanvalt, weten de meeste katten al wat je van plan bent te doen. " Hij deed alsof hij haar poten zou 'aanvallen' maar richtte zich op het laatste moment op haar kopje en tikte die zachtjes aan. "Maak een schuinbeweging, zodat ze niet verwachten wat je gaat doen. "zei hij vriendelijk

Onderwerp: Re: Another day, another stranger (Lumina)