Bloody nails

De gestreepte kater keek met een trotse uitdrukking in zijn ogen naar zijn voorpoten, waar de restantan de raaf waarhij zich juist aan te goed had gedaan lagen. Seven had expres zijn voorpoten niet afgelikt, zodat er nog wat bloed aan zijn nagels hing, wat er volgens hem echt macho uit zag. Hij kon zich niet voorstellen dat hij zijn vangst op een grote, rottende berg moest gooien, zoals de andere clans deden. Hier was de regel duidelijk; als je niets kon vangen, of niemand wilde met je delen, ging je dood. Einde. Niet echt een leuk vooruitzicht voor wanneer je oud en vesleten bent, maar wat maakt het ook uit? Wat heb je nog aan je leven als je niet eens meer een vogel kunt vangen?

eerst Claw

"Het is stoerder om het bloed van een kat aan je nagels te hebben, maar dit is een goed begin.", Seven keek op, zijn blik ontmoette die van een zwarte kater die hij als Claw herkende. "Heb jij al veel katten gedood?", vroeg het rosse katertje geintresseerd. Wel, Seven was zeker dat Claw geen kittypet-achtig watje was, zoals je ze wel eens tegenkwam. Je hoefde ook niet per se een kat te doden om bloed aan je nagels te hebben, maar je leverde slechts half afgewerkt werk als je een kat enkel verwonde.

“Dat leer jij ook nog wel.”, Seven knikte enthousiast. Ooit zou hij ook zo badass zijn als de zwarte kater voor hem. Hij was zo groot, en zo sterk. “Daar hoef je je geen zorgen over te maken. “, vervolegde Claw. "Natuurlijk", grijnsde de rosse young-one. "Hoe..hoe dood je een kat?", hij wist best dat je in de nek kon bijten, zoals bij prooi, maar er moest toch meer te weten zijn over het doden van andere katten?

Seven knikte. Hij kende de verhalen wel. Hij wilde gewoon de beste manier weten. Of anders Claw's favoriete manier. “Je kunt een kat op veel verschillende manieren doden, als je er maar voor zorgt dat het pijnlijk is.", legde de zwarte kater uit. De rosse tabby knikte. “Zorg er alleen wel altijd voor dat jij in het voordeel blijft. Wees ruig en speel met je tegenstander. Het belangrijkste is om plezier te hebben.”, vervolgde hij. "Plezier, daar zal het bij mij niet aan ontbreken", grijnsde de rosse young-one. Hij ging later zo groot en sterk worden als Claw, daar was hij zeker van.

“Welke manier van moorden lijkt jou het leukst Seven?”, vroeg de zwarte kater. "Liefst zo pijnlijk mogelijk...", mompelde hij bedachtzaam. Wat was de meest pijnlijke manier om te sterven. "Ik zou hem heel erg verwonden, en wachten tot hij sterft van het bloedverlies", begon de gestreepte young-one. "Het vraagt wel wat geduld, maar dat heb ik ook wel",

Er groeide een grijns rond Seven's lippen. Hij wist maar al te goed dat de meeste katten niet over de dood spraken alsof het een spelletje was. Daar was de rosse kater het niet mee eens. Het leven was een spel. Een spel dat je maar een keer kon spelen. Het was doden of gedood worden. Dat was de enige wet van de natuur. Hetgeen wat de meesten als 'de gruwlijke waarheid' omschreven. Veel katten probeerden er naast te kijken. Ze probeerden in een fantasiewereld te leven vol met goede starclankatten en een perfecte wereld om heen te gaan na de dood. Seven werd er ziek van. Het was maar een illusie. "Wat is jou favoriete manier om te doden?",

“Maar ik laat het vaak lang duren en het liefst bijt ik dan opeens hun keel door, waardoor je het laatste schrik moment in hun ogen ziet.” Seven knikte bij de uitleg, ja. Dat leek ook nog wel een goede dood. Best vreemd. Zij waren hier zo luchtig over de dood aan het praten terwijl die idiote clankatten het bijna als een taboe zagen. "Wanneer heb jij voor het eerst een kat vermoord?", miauwde de rosse tabby nieuwsgierig. Hij wilde elk detail erover weten.

“Ik heb mijn eerste kat vermoord toen ik twee weken was. Mijn vader had de kat tegen de grond gewerkt, ik hoefde enkel zijn keel door te bijten.”, Seven knikte. Niet echt een leuke ervaring, waarschijnlijk. "Waar is je vader nu?", de rosse tabby was duidelijk niet bang om vragen te stellen.