Glorious food

De zwarte kattin was net succesvol van de jacht teruggekomen. Ze droeg een tweetal magere muisjes mee tussen haar kaken. Vreemd was het niet, gezien het hele woud nog maar bestond uit magere prooi. Ze had twee vliegen in één klap weten te slaan, dat omdat het tweetal waarschijnlijk een koppeltje waren geweest. Maar ShadowClan had kittens om te voedden, krijgers om sterk te houden, apprentices om te groeien. Medelijden had ze er dus niet mee. In het kamp aangekomen dropte ze de twee muisjes op de prooistapel en viste ze er een ouder, taaier muisje tussenuit. Ze keek rond en zag een kater zitten die ze nog iets schuldig was. Met kleine pasjes trippelde de zwarte kattin naar hem toe en legde vervolgens haar muisje op haar poten. "Mag ik erbij komen zitten?" vroeg ze voorzichtig en keek de kater met haar helderblauwe ogen aan.

Een halve grijns kwam rond haar lippen toen de kater een wat brutale grijns op zijn snuit toverde. 'Natuurlijk Fawnstep, hoe gaat het?' De kattin liet haar achterwerk zakken en rolde met haar snuit het muisje van haar poten af, zodat deze nu voor haar op de besneeuwde grond lag. "Well, alles gaat z'n gangetje weer geloof ik," zei de kattin met een glimlach en nam ondertussen een hap van haar muisje. Ze slikte het stuk rauwe, taaie vlees door en keek vervolgens weer op naar de kater. "Hoe gaat het met jou? Ik durf te wedden dat de taak van medicine cat zwaar is, zeker in deze tijd."

'Het is moeilijk, ik mis mijn eerdere taken en de vrije tijd.' Ook de zwarte kattin kon het niet laten om een grinnik over haar lippen te laten ontsnappen, waarbij ze lichtjes geamuseerd naar de gestreepte kater keek. 'Maar verder kan ik bijna geen planten vinden door die stomme sneeuw en na het gevecht met Windclan,' mokte hij vervolgens verder. "Als je ooit hulp nodig hebt, ik ben altijd bereid om te helpen met zoeken," zei ze met een kleine glimlach. Aangezien haar zusje medicine cat was geweest herkende ze zo hier en daar wel een kruid. De belangrijkste in elk geval toch wel. Ze nam vervolgens een hapje van haar muis en keek met een schuin oog naar Acefray. "Wat is je favoriete prooi?" vroeg ze vervolgens met een bedenkzame blik in haar ogen.

Langskomen zou ze zeker eens een keertje, dan kon ze zich ook nog nuttig maken en ze vond het wel leuk om de kater zo hier en daar eens te helpen. Toen ze van onderwerp veranderden ging de kater rechtop zitten. 'Nou beste Fawnstep,' begon hij en de kattin grinnikte lichtjes toen hij haar een wenkbrauwwiebel schonk, echt weer iets voor Acefray. 'Het absolute beste zijn tweebeen konijnen. Ze zijn dik, lui en vluchten niet, verder is hun smaak subtiel maar heeft een fijne nasmaak.' Een kleine grijns lag rond haar lippen, hij had haar namelijk op een perfect ideetje gebracht. Toen hij een hapte van zijn prooi nam, at ze automatisch het laatste beetje van de hare op. 'En de jouwe? Wacht, laat me raden,' zei de kater vervolgens en de kattin keek op toen hij haar nadenkend aankeek, kleine grijns nog altijd rond haar lippen. 'Hmmm, je ziet me eruit als iemand die van vogels houd, ze hebben een felle smaak maar kosten veel geduld.' De kattin grijnsde eventjes en knikte vervolgens. "Het enige jammere is dat er nu niet zoveel vogels meer zijn, dus doe ik het maar met de muizen, al zijn die alles behalve geweldig." Eventjes was ze stil en keek ze naar haar muis, waar amper nog wat van over was. "Hoe wist je dat, anyway?" vroeg ze vervolgens met een kleine glimlach terwijl ze de kater nieuwsgierig aankeek. Misschien bezat hij wel een of andere gave die StarClan hem had geschonken om de gedachtes van anderen te kunnen lezen. Neh, waarschijnlijk was ze gewoon voorspelbaar.

De zwarte kattin kon het niet laten om een korte grinnik uit haar mond te laten ontsnappen toen de kater haar met een wat bijzondere blik aankeek. 'Het was simpel. Katten met zo'n kont als ik kunnen onmogelijk op vogels jagen, aan jou lichaam te zien zou je dat met gemak moeten kunnen. Daarbij kost het veel tijd en geduld maar je word dan ook beloond, je lijkt me het typ dat er het geduld voor heeft.' Ondertussen had ze het laatste beetje van haar muis naar binnen gewerkt, en zorgde ze er vervolgens voor dat de botjes verdwenen. "Nou, ik denk dat je gelijk hebt ja," zei ze met een kleine glimlach terwijl ze nadacht over zijn woorden. Geduld. De zwarte kattin rekte zich uit en keek toen weer naar Acefray. "In elk geval, heb je nu nog hulp nodig? Behalve jagen heb ik toch niet veel meer te doen, en dat kan ik ook doen terwijl ik je help met je planten zoeken," zei ze vervolgens en keek de kater toen weer aan.

Er kwam een vrolijke uitdrukking in haar ogen te liggen toen de kater haar plagend aankeek en zijn oortjes naar voren draaide. "Zullen we eens ruilen? Jij planten knuffelen en ik eens jagen?" Fawnstep opende haar mond om iets te zeggen, maar vervolgens gaf de kater haar al een zetje met zijn kop en draafde bij haar vandaan. "Hé, wacht op mij!" riep ze op een redelijk vrolijke toon en snel rende ze achter hem aan, vervolgens aan zijn rechterkant mee dravend. Vrolijk stootte ze hem aan, wat waarschijnlijk niet eens zou zorgen dat hij zijn evenwicht een beetje verloor omdat hij groter was dan haar.