Hi Father

Met hangende oren en lege poten strompelde de jonge apprentice het kamp binnen, samen met de rest van de patrouille waarin zij deel had mogen nemen. Ze was zo trots geweest dat mee had mogen doen aan haar eerste jacht patrouille! Nu was ze echter terug gekomen met lege poten, waar ze heel erg van baalde. Mokkend over leaf-bare en over haar barre jachttechnieken liep ze door het kamp naar de apprentices den, waar ze voor ging zitten en zichzelf een wasbeurt begon te geven. De zon stond al wat lager, dus straks zou ze weer lekker warm haar nest in kruipen.

OOC: Eerste post voor haar lieve vader, Ashdrizzle.

De al wat fragiele band met zijn dochters wilde hij nu niet meer op het spel zetten dus besloot de kater zijn dag te slijten in het kamp en probeerde hij zo lang mogelijk daar te verblijven. De restauratie van de muur, een gat in de warrior's den, overal had hij bij geholpen en dat was ook te zien aan de hoeveelheid doorns en twijgjes in zjnn vacht. Moe verbleef hij nu dus op de open plek in een poel van zonlicht, maar energie stroomde zijn lichaam in toen hij een bekend grijs gedaante zag. Ze leek teleurgesteld.
Als een bezorgde vader liep hij op haar af en gaf zijn dochtertje een kopje gevolgd door een lik over een van haar oren. "Gaat het wel, Roughpaw? Zware dag gehad?" Vroeg hij voorzichtig en ging naast haar zitten.

Níks gevangen, ze baalde er zo van. Ze haatte leaf-bare, het seizoen dat er gewoon nergens prooien te bekennen waren. Hoe ging ze ooit een goede warrior worden als ze moest trainen tijdens leaf-bare? Starclan mocht het weten. "Gaat het wel, Roughpaw? Zware dag gehad?" Roughpaw schrok op en keek naar zijn vader toen hij haar aansprak. Roughpaw grijnsde, en gaf hem een kopje terug. Echter bleef die grijns niet lang. "Nou, het hele jagen gebeuren gaat fout. Ik heb vandaag en gisteren en die dag er voor gewoon helemaal níks gevangen!" Miauwde ze gefrustreerd. "Hoe kan ik nou ooit warrior worden als ik in leafbare niet één muis vangen kan?" Vroeg de apprentice van nog geen zeven moons aan haar vader.

Zijn kopje wrd beantwoord en hij begon nog wat meer te glimlachen. "Hoe kan ik nou ooit warrior worden als ik in leafbare niet één muis vangen kan?" De warrior gniffelde iets, zijn humeur kwam maar niet naar beneden. "Maak jij je nou geen zorgen. Je hebt misschien twee trainingen gehad, denk je dat je dan al een ervaren apprentice bent?" Grijnsde hij. "Zelfs je oude vader kon nog geen simpel muisje vangen in leafbare toen hij net zo oud was als jij. Concentreer jij je gewoon op het trainen, dan komt succes vanzelf wel." Hij gaf haar een zachte por. "Maar om je nog even op te vrolijken heb ik goed nieuws! Raad maar!"

Bij het antwoord van Ashdrizzle, fronste Roughpaw als of haar vader zojuist iets heel idioots had gezegd. "Euhh, ja?" Reageerde ze. Het was altijd haar doel geweest om de beste te worden, ondeugend en de beste. "Zelfs je oude vader kon nog geen simpel muisje vangen in leafbare toen hij net zo oud was als jij. Concentreer jij je gewoon op het trainen, dan komt succes vanzelf wel," miauwde Ashdrizzle. Roughpaw stak haar nageltjes kort in de grond. "Maar omdat het me nu niet lukt; ben ik niet de beste apprentice. En jij bent nog niet zo oud, hoor," miauwde ze mokkend.
"Maar om je nog even op te vrolijken heb ik goed nieuws! Raad maar!" Verbaasd keek Roughpaw op naar haar vader, nog steeds een mokkende blik in haar ogen, maar haar lippen begonnen al iets op te krullen. "Wat..? Nee, ik weet het echt niet hoor. Neem jij de rang van Innerghost over en wordt jij deputy?" Miauwde ze nieuwsgierig. "Nee, vertel!"

"Maar omdat het me nu niet lukt; ben ik niet de beste apprentice. En jij bent nog niet zo oud, hoor," De grijze kater moest weer lachen en tikte haar op haar schouder met zijn staart. "Ik denk dat jij wel de beste bent hoor," Snorde hij. "de andere apprentices zie ook geen hopen prooi binnenhalen." Knipoogde hij.
Een glimlach verscheen op zijn gelaat toen ze een poging deed. "Was het maar zo ver." Grijnsde hij. "Maar nee." Nou goed, hij kon zelf niet zo lang meer wachten. "Je hebt er een zusje bij!" Grijnsde hij toen breed.

Roughpaw hield er maar over op toen Ashdrizzle zei dat hij geloofde dat ze wel de beste was. Het luchte ook op toen Ashdrizzle zei dat de anderen ook niks vingen. Goed, dan was het goed.
Ashdrizzle moest glimlachen om haar gokjes over wat de verassing zijn kon. "Was het maar zo ver." Reageerde hij. "Maar nee." Roughpaw vernauwde haar ogen, wat was het dan wel? De woorden die hij echter uitsprak had hi totaal niet verwacht. "Wat een zusje? Hebben jij en mama een nieuwe kitten?" Vroeg ze verbaasd.

"Wat een zusje? Hebben jij en mama een nieuwe kitten?" Dat antwoord deed de glimlach op zijn gelaat wel een beetje krimpen. Hoe zou ze daarop komen? De laatste keer dat Roughpaw die twee samen had gezien waren ze.. niet heel erg vriendelijk tegen elkaar geweest. De grijze kater schudde daarom ook zijn kop. "Uh nee, niet echt." Begon hij wat ongemakkelijk nu. "Nee, Nightspark en ik zijn nu de trotse vaders van een kitten. Een poes bood zich aan om.. tja jeweetwel, ze is alleen overleden bij de bevalling." Nog wat schuldig drukte hij zijn oortjes tegen zijn kop.

Bij haar gokje compleet uit verbazing leek het lachje van Ashdrizzle in te krimpen. "Sorry," miauwde ze met een half lachje toen Ashdrizzle had gezegd dat dit niet zo was. "Nee, Nightspark en ik zijn nu de trotse vaders van een kitten. Een poes bood zich aan om..." Roughpaw vouwde haar oortjes naar achter. "Gatver, gatver gatver!" Riep ze door haar vader heen, rondjes lopend. Toen ze echter verstond dat de poes overleden was, stopte ze met druk rondjes lopen. "Oh..." reageerde ze. Ze wiebelde ongemakkelijk met haar oortjes. "Hoe heet ze?"

De kater moest even grijnzen bij de reactie van zijn dochter en gaf haar een plagerige por. "Later zal ik ook zo op jou gaan reageren hoor. Met je kater vriendjes." Knipoogde hij. "Ze heet Frozenkit"

Roughpaw keek haar vader vies aan. "Nou, nee hoor. Ik hoef geen vriendje of kittens, bah," miauwde ze standvastig en op een smerige toon. Bij het horen van haar naam glimlachte ze echter wel. "Wat een mooie naam! Waarm heb je haar Frozenkit genoemd?" Vroeg ze. Ze wist wel waarom zij Roughpaw heette. Het duidde voornamelijk op haar vacht.[/b]

De kater lachte hartelijk bij het horen van zijn dochter. "Zo dacht ik vroeger ook en kijk waar ik nu ben, dolgelukkig met jullie." Snorde hij. "Wat een mooie naam! Waarm heb je haar Frozenkit genoemd?" Wat serieuzer keek hij weer naar Roughpaw. "Ik vond het wel zo mooi haar naar haar gestorven moeder te noemen, Frozentime. Je moet haar maar eens opzoeken, ze vindt het vast heel leuk om haar grote zus te ontmoeten. Wie weet word je wel haar grote voorbeeld!" Hij wilde gewoon dat de twee nestjes goed met elkaar zouden omgaan, want kiezen kon hij niet.

Roughpaw bleef er bij dat ze geen vriendje zou nemen, dat ze geen kittens zou krijgen en dat ze gewoon een super goede warrior zou worden. Zo zou het zijn en niet anders. "Ik vond het wel zo mooi haar naar haar gestorven moeder te noemen, Frozentime. Je moet haar maar eens opzoeken, ze vindt het vast heel leuk om haar grote zus te ontmoeten. Wie weet word je wel haar grote voorbeeld!" Roughpaw knikte. "Oh ja! Ik zal haar zeker eens gaan opzoeken en ik zal er voor zorgen dat ik haar grote voorbeeld ben!" Miauwde ze vastberaden. "Maar je houd nog steeds even veel van mij als altijd, toch?" Vroeg ze hoopvol, al twijfelde ze er niet aan dat haar vader nu meer van de ander zou houden dan van haar. Toch had ze wel die bevestiging nodig.

"Oh ja! Ik zal haar zeker eens gaan opzoeken en ik zal er voor zorgen dat ik haar grote voorbeeld ben!" Zij hart smolt even en trots gaf hij haar een lik over haar oor. "Zo mag ik het horen." Snorde hij blij. "Maar je houd nog steeds even veel van mij als altijd, toch?" Weer moest hij kort lachen. "Wat mal dat je dat nog moet vragen." Glimlachte hij. "Ik houd nu zelfs nog meer van je. Net zo als je zusjes. En je wilt niet weten hoe trots ik op je ben!"

"Zo mag ik het horen," klonk de trotse stem van haar vader. Roughpaw hief haar kopje hoog op. Ja, ze zou haar vader eens laten zien wat voor goede zus ze wezen kon. Ze was ook goed voor haar andere siblings, dus hoe zo zou het niet kunnen bij de nieuweling? Vervolgens kreeg ze toch wat onzekere gevoelens, deze sprak ze meteen uit naar haar vader toe. "Wat mal dat je dat nog moet vragen." Roughpaw grinnikte even. "Ik houd nu zelfs nog meer van je. Net zo als je zusjes. En je wilt niet weten hoe trots ik op je ben!" Klonk zijn stem. Roughpaw glimlachte en gaf hem een kopje. "Weet je? Ik heb echt een super vette techniek geleerd van Ravenheart!" Miauwde ze als een soort subchange. Vanavond zou ze nog langs haar zusje, Frozenkit gaan.

De kater snorde diep bij het ontvangen van een kopje. "Weet je? Ik heb echt een super vette techniek geleerd van Ravenheart!" Verrast trok hij zijn wenkbrauwen op. "Oh ja?" Glimlachte hij. "Waar wacht je nog op dan? Laat zien!" Glimlachte hij vrolijk.[/size][/justify]

"Waar wacht je nog op dan? Laat zien!" Roughpaw grijnsde breed en sprong op. "Euh oké," vurig dacht de jonge apprentice na. "Jij slaat naar mijn kop... Ik sla jouw poot weg... En dan sla ik naar jouw kop," miauwde Roughpaw bedenkelijk waarbij ze klaar ging staan.

De kater fronste bij haar uitleg en kwam overeind. Met een wat trage beweging bracht hij zijn grijze voorpoot naar haar kop en wachtte af tot Roughpaw iets zou doen. Zou ze de techniek al helemaal beheersen?

Roughpaw merkte de frons op van haar vader bij haar uitleg. Oh, ze ging eens laten zien wat ze kon! Ashdrizzle bracht zijn poot in de lucht. Roughpaw liet haar poot ook in de lucht schieten en sloeg de poot van Ashdrizzle weg. Ze stond niet helemaal stevig, dus wankelde wat. Wel was te merken dat ze deze techniek veel oefende. Vervolgens sloeg ze met haar rechter poot naar de kop van Ashdrizzle, vooral om te laten zien dat ze de techniek beheerste, al was deze slag ook wankelend.

Zoals ze had uitgelegd werd zijn poot weggeslagen voordat hij hij haar kopje kon slaan en sloeg vervolgens met haar pootje naar zijn kop. Toen het wat wankele pootje zijn kop raakte, zakte hij door zijn poten en slaakte een gespeelde kreun, terwijl hij met zijn voorpoten de plek op zijn kop bedekte.