We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
"I'm not like them, but I can pretend, the sun is gone, but I have a light" - Dumb
De tabby wurmde zich de nursery in, en voelde meteen hoe zijn spieren ontspanden. De gezellige warmte, de geur van kittens en melk deed hem terugdenken aan zijn kittentijd. Dawnpaw liep wat verder, voorzichtig, zodat hij niet tegen een kitten op liep, of op eentje ging staan. Maar terwijl hij een blik wierp naar de overkant van de nursery, botste hij toch tegen een hoopje vacht aan. Gelukkig stond hij er niet op, maar alsonog deed hij snel een stap achteruit. Hij drukte zich tegen de grond en hield zijn kopje scheef. "Gaat he? Heb ik je pijn gedaan?" vroeg hij gauw.
Burningkit was een casual wandelingetje door de nursery aan het maken toen er plots een gigantische, grote, gespierde kater tegen haar aanbotste. Burningkit werd omver geduwd en kreeg een tik tegen haar hoofd. De kater deed geschrokken een stap naar achter. "Gaat het? Heb ik je pijn gedaan?" Burningkit keek een beetje duizelig om zich heen. "Mwjah, gaat denk ik wel," lachte ze. Ze wreef even met haar voorpoot over haar kopje, en besloot toen dat het goed genoeg ging om weer op te staan. Zelfverzekerd stond ze voor de kater, en keek hem van onder aan. "Ik vind wel dat ik de naam mag weten van mijn aanvaller," grinnikte ze speels.
"Mwjah, gaat denk ik wel," mauwde ze met een lach, en de kater haalde opgelucht adem. Ze wreef over haar kopje met een poot. "Ik vind wel dat ik de naam mag weten van mijn aanvaller," Hij begon stil te lachen, en keek haar vriendelijk aan. "De naam is Dawnpaw. En wat is de naam van deze sympathieke dame?" vroeg hij op zijn buurt.
De kater, Dawnpaw, begon te lachen, waardoor er ook een glimlach op Burningkit's snoet verscheen. Sympathieke dame, hmm? Dat stond haar wel aan. Deze kater was oké. "Ik ben Burningkit," stelde ze zichzelf voor, en maakte een prinses-achtige buiging als begroeting. "Ik ben de dochter van Runningvole." Ze had geen idee of haar moeder een beroemdheid was binnen de clan, maar het was nog nooit in haar kop opgekomen dat dat niet zo zou zijn. Haar moeder was prachtig, perfect, en de meest geweldige moeder. Waarom zou ze geen beroemdheid zijn? Alle katers moesten haar vast aanbidden.
"Ik ben Burningkit," zei ze, met een buiging. De kater grijnsde even. "Aangenaam", zei hij. "Ik ben de dochter van Runningvole." Die naam herkende hij meteen, en hij keek haar verbaasd aan, maar kon terwijl zichzelf voor de kop slaan dat hij dara niet aan gdacht had. "Oh, dus jij bent het duiveltje dat ervoor zorgde dat ik een andere mentor kreeg!" plaagde hij haar, met een lach. "Running was mijn mentor, maar toen ze naar de nursery kwam, nam mijn oom, Tallshadow, mijn training over.
Duiveltje? Hmm, ze kon niet zeggen dat ze het vervelend vond zo genoemd te worden. "Mijn moeder was jouw mentor!" riep Burningkit enthousiast uit. "Je moest vast vereerd zijn geweest toen je aan haar gekoppeld werd. Hoe was ze als mentor? En Tallshadow?" Burningkit had Tallshadow sinds de eerste ontmoeting een bijzondere kater gevonden. Hij was aantrekkelijk, een kater waar ze naar op kon kijken. Lightkit beschermde haar altijd, maar zolang hij nog net zo'n kleine kitten was als zij, wist ze dat Tallshadow haar altijd zou beschermen.
Hij keek het poesje lachend aan. "Mijn moeder was jouw mentor!" riep ze. "Je moest vast vereerd zijn geweest toen je aan haar gekoppeld werd. Hoe was ze als mentor? En Tallshadow?" Hij knikte met een glimlach. "Ik was zeker vereerd, je moeder is heel vriendelijk, en ze legde me alles heel goed uit. Tallshadow is ook een goede mentor, maar hij gaat sneller over 'leerstof' heen. Ach, ik ga hen niet vergelijken ofzo, dat gaat niet, je moeder en mijn oom zijn beide goede mentoren!" Hij lachte opnieuw, en keek Burningkit aan.
Dat was fijn om te horen, maar Burningkit had dit antwoord al verwacht. Tallshadow was een grote, stoere kater, die waarschijnlijk zijn leerlingen wat harder aanpakte. Haar moeder was liever, zachter, en ze verwachtte dat ze de trainingen heel anders aan zou pakken. "Kan je dan nu ook al heel veel?" Ze bekeek de kater van top tot teen. Het was een knappe, gespierde kater. Hij moest vast de poezen van zich afslaan. Ze merkte hoe interessant een oudere kater was, één waar ze op deze manier mee kon praten, in plaats van verstoppertje mee speelde. Dat was ook leuk, maar deze kater was.. hoe moest ze dat omschrijven.. interessanter. Ze hield lieflijk haar kopje scheef, en keek de kater met haar ronde, helderblauwe oogjes aan.
Lightbearer
Member
Marlk 251 Actief What if I'm the only hero left
You better fire off your gun
Once and forever
Hij was wakker geworden nog voordat Burning wakker was geworden en was erop uit gegaan, om even rond te kijken in de Nursery. Ondertussen had hij gezien dat ze was opgestaan en een kater haar omver had gelopen, maar in plaats van er snel naartoe te sprinten bleef hij staan. Zijn ogen vernauwend toen hij zag hoeveel aandacht Burning aan die grijze tabby richtte. Alweer een kater waar hij zijn Burning van moest wegslaan? Hij slikte en observeerde de kater eventjes. Hij was groter, veel groter, en natuurlijk ook veel sterker. Geen echte match voor Light en daarom kon hij niets anders dan een andere manier te vinden om de aandacht van Burning terug te winnen. Hij vond uiteindelijk een kitten, ouder dan hem, misschien een halve kop groter, die hij uitdaagde tot een gevecht. Een speels gevecht natuurlijk, maar hij zou de winnaar ervan zijn. Als kleine kitten sloofde hij zich enorm uit, hij bukte, sprong, schoot om de kater heen en uiteindelijk had hij hem stevig tegen de grond aangedrukt. Een tevreden glimlach verscheen op zijn gezicht, zijn blik even zijdelings opkijkend naar Burning. Impressive enough?
Plots hoorde Burningkit een heel kabaal achter zich. Geschrokken keek ze achterom, en rolde met haar ogen toen ze Lightkit een heel overdreven, maar speels gevecht aan het houden was. Stomme katers. Altijd moesten ze zich uitsloven en de sterkste van hun den zijn. Maar toen ze zag hoe hij soms vanuit zijn ooghoeken naar haar keek, en op het eind heel duidelijk zijn blik op haar richtte en glimlachte, kon Burningkit het niet laten om een beetje te giechelen. Was het niet fijn als je broer een tikkie jaloers werd als ze met iemand stond te praten? En dan vooral met zo'n knappe kater als Dawnpaw? Lightkit was een schatje, en hij liet haar bijzonder voelen als hij zo voor haar vocht. Het gevoel was verslavend. Eens kijken hoe ver hij zou gaan. "Dawnpaw.." zei ze charmant met haar zachte stem, en ze keek hem van onder met haar grote, heldere ogen aan. "Zou je me eens een rondleiding om de nursery heen willen geven?" Ze durfde niet al te ver van haar nest te zijn, dus het hele kamp hoefde ze niet te zien. Maar een rondje om de nursery zou ze wel aankunnen. En bovendien.. Ze wilde zien hoe Lightkit zou reageren, én ze zou een tijdje met Dawnpaw doorbrengen, waar ze ook absoluut geen probleem mee had.
Five
Member
Caesar Emma II, but Emma2 is fine as well 274 Actief
Dappledkit werd wakker van het kabaal in de nursery, konden die lompe kittens nooit stil zijn? Binnenkort werd ze Apprentice en kon ze hier weg, eindelijk! Geeuwend stond ze op en liep naar de jongere kittens toe. Ze richtte zichzelf op en maakte zich extra groot. "Kunnen jullie stil zijn, Muizenbreinen. Er zijn hier kittens die willen slapen." Gromde ze kwaad naar de andere kittens, ze deed niet eens de moeite om hun namen te herinneren. Toen zag ze de grotere Apprentice staan, snel maakte ze zich nog groter. Ze moest namelijk indruk maken op de rest als ze het hier ooit wou overleven, zei haar moeder altijd. Haar grote mond was haar schild tegen de buitenwereld en met haar zelfverzekerde tred geloofde iedereen het. Ze sloeg met haar staart in het rond en wachtte op een antwoord.
De reactie van een poes die een eindje verder lag, verbaasde Burningkit met haar reactie. "Eh, no need to be this rude," zei ze geërgerd. "Ik vroeg hem net of hij me een rondleiding om de nursery kon geven. Dus als je écht zo veel last van ons had omdat we te hard praten, dan had je dat ook wel kunnen horen." Ze rolde met haar ogen. Wat was er met haar aan de hand zeg?
Five
Member
Caesar Emma II, but Emma2 is fine as well 274 Actief
De kattin had geërgerd geantwoord dat ze net een rondleiding ging krijgen. Alsof de calico poes naar de katten had geluisterd, hun stemmen hadden haar gewoon gewekt. "Whatever." Miauwde ze arrogant en ze draaide zich om, terug naar haar mosnestje. Met een laatste blik over haar schouder keek ze de katten aan, dat ze maar snel ergens anders zouden praten. Ze sloeg haar staar om haar lichaam heen en legde haar hoofdje er tussen. Ze viel terug inslaap en hoopte dat ze niet nog eens gestoord zou worden.
Lightbearer
Member
Marlk 251 Actief What if I'm the only hero left
You better fire off your gun
Once and forever
Het had niet gewerkt, Burningkit schonk hem niet eens een blik en het was net alsof ze hem niet eens gemerkt had. Verontwaardigd en met een open mond staarde hij naar haar, de zwart met witte poes die zijn kleine meid was en nu sprak met een of andere apprentice die een stuk groter dan hem was. Hij vernauwde zijn ogen en net op het moment dat hij naar ze toe wilde lopen, om Burning te laten zien wie de beste hier was en haar te vertellen dat hij vast meer af wist van de Nursery dan dit muizenbrein, leek een of andere oudere kitten zich ermee te bemoeien en te zeggen dat ze te hard aan het praten waren. Burning ging tegen de poes in, maar het leek niet te lukken. Hij grinnikte, zo nodig hoorbaar voor de gevlekte poes. "Ach, wil de kitten slapen? Het spijt me hoor, maar je ziet er ouder uit dan ons. Hoor je niet al buiten iets nuttigs te doen dan in je nest te tutten." Hij wendde zijn blik arrogant van de poes af en liep naar Burning. "Hey!" Zei hij, alsof hij haar nog niet eens opgemerkt had toen hij aan het 'spelen' was met de kitten die zich nu weer terug had getrokken in het nest van zijn moeder.
Onderwerp: Dumb 
zo 8 feb 2015 - 17:21
