The cat where I look for

Bonepaw had vele wonden op gelopen de laaste tijd, oversteken om hier te komen. Hij had vele wonden die nu bloeden. Zijn ogen tuurde heen en weer, hij zocht naar de anderen, waar waren de andere spionnen. Hij zocht ook naar Skinny, hij had teveel informatie, alleen had het hem enorm veel tijd en pijn gekost. Hij sloop stil, gelukkig was hij niet weer door iemand aangevallen met zijn pat hier heen. Hij rook goed, ze moest hier ergens in de beurt zijn. Ergens wat hij niet kon bedenken, ze was te onvoorspelbaar, toch bleef hij stil. Wat moest hij haar vertellen, alle keren dat ik aan het spioneren was ben ik ondekt. Hij schudden zijn kop, hik was te veel in het nieuws, hij had er hoofdpijn van gekregen. Zijn ogen staarde even in het rond maar toch, jij moest eerlijk zijn. Hij had anders wel een klap gehad of een andere spion had het dan verteld, hij rook vele geuren. Veel tweebeners, veel eten en veel gepraat. Even bleef hij stil, zijn wonden deden pijn. Er liepen er veel over zijn lichaam en een over zijn oor, ook had hij dat litteken gekregen over zijn gezicht en schouder. Hij moest wel door zoeken, de plekken waren onmogelijk. Alleen waar zou die poes nu weer zitten, vast zou ze hem willen laten schrikken of zou ze hem helemaal onder vragen. Misschien kon hij later beter terug komen, hij bleef toch stil. Voor nu was Skinny Love zijn baas dus wegrennnen kon niet.


eerste post voor Skinny Love

Bonepaw liep over de paden heen, deze waren van steen gemaakt. De kattin was duidelijk te zien, hij zag haar kale lichaam over de straten heen sjouwen. Hij was ook moe, steeds als hij naar haar toe wilde gaan werd hij geblokeerd. Hij was ook een paar keer aangevallen en heeft twee keer met een das gevochten maar dat was nu niet relevant, haar gele ogen staarde naar zijn lichaam. Verbaast was ze niet, “Dus je bent teruggekomen Bonepaw.” Vroeg Skinny. Bone staarde haar roerloos aan en kon wel flauw vallen, hij had een bloed spoor achter gelaten. "Met veel Informatie.." Antwoorde hij zacht en hijgend, hij wiebelde kort met zijn oor en staarde haar aan. Haar gele ogen doorboorde de zijne, hij kreeg een angstig gevoel. "Ik heb lang voor U gezocht.." Zei hij en boog zijn kopje, hij glimlachten. "Alleen is dit mijn baan voor nu en altijd." Lachten hij en probeerde een vrolijke stemming in Skinny te krijgen maar vast kreeg hij een ijs koude blik terug. Hij wiebelde kort met zijn oor en ging gelijk zitten, hij wist dat zij bijna geen enkele gevoel uit straalden. "Een Shadowclan kopel heeft een liefde waarvan hun twee pleeg kittens er niks van weten, hier door zou een ruzie ontstaan. Sprak hij. Hij hoopte dat het intressand was voor haar, "Er is een nieuwe Thunderclan medicine cat app genaamt Mistpaw." Ging hij verder. Hij bleef even stil en staarde haar in de ogen, "Meer krijg je te weten op een andere plek." Zei hij daarna en rook de vieze lucht van alle tweebenige en monsters.

OCC: sorry voor de late en korte post

Bonepaw hijgden zijn ambere ogen keken in de giftige ogen van Skinny, zijn lichaam voelde zich niet perfect. “Ga binnenkort naar jullie Medicine cat.” Sprak de weize kattin, hij knikte en opende zijn mond. Hij had vele wonden op gelopen, "ik probeerde vele keren naar U toe te gaan alleen gebeuden dit." Antwoorde hij en staarde naar zijn bloedende poten, zijn kussen pootjes waren gescheurt van het lopen en vechten. Hij voelde nog zijn schouder prikken toen hij naar haar klauwen keek. “Uiteraard.” Zei ze op zijn vraag, ze leidde hem naar een oude knoestige boom, onder de boom zat een donker koud hol. Het leek erg leeg, hopelijk was er niet iets te kapot zo dat de boel kon instorten. Hij keek naar Skinny Love en zag hoe zij sierelijk naar binnen glipten. Toen ze binnen waren sloeg de kattin haar staart om haar middel heen, hij legde zijn staart achter hem weg op de natte grond. “Maar vertel om welk Shadowclan koppel gaat het?” Vroeg ze toen ze eindelijk zaten. Er was bijna geen enkel geluid te horen, hij spitsten voor de zekerheid toch zijn oren. "Het gaat over Dauntrose en Ravenheart, ze hadden twee pleeg kittens die ze op vingen alleen weten hun pleeg kittens niks over hun relatie. De pleeg kittens heten Blackpaw en Direkit." Antwoorde hij op haar vraag, stiekem schaamde hij zich voor zijn gedrag. Hij wist dat hij ontdekt was die keer maar te bang om het te vertellen, "Er is bij de Thunderclan een nieuwe Med. APP gekomen en haar naam is Mistpaw." Zei hij daarna met een glimlachje.

OCC: sorry voor de late reactie

Bonepaw keek in haar gif gele ogen, deze bekeken hem goed. Hij bekeek haar, haar lichaam leek nog steeds zo ruw als wat. Hij wist dat ze enorm goed kon vechten, zelfs beter dan hem. Wat moest hij doen om ook goed te worden, vele vragen spookten door zijn kop. Hij had geen zin meer om wat te beantwoorden, toch deed hij het. “Jezelf heel houden gaat boven alles Bonepaw houdt dat altijd in je achterhoofd.” Sprak ze, het leek op een waarschuwing maar was het niet. Hij knikte en opende zijn mond voor een tegenspraak maar besloot niks anders te doen dan een zachte grom te laten horen, Zijn amberen ogen op de poes gefocust. Hij luisterden maar het maakte het hem niet uit hoeveel hij moest door staan, wind of regen hield hem niet tegen. Hij volgde zijn pad, zijn pad om het te behalen wat hij al jaren wilden worden. Hij wilde een van de sterkste krijgers worden, een die andere wegjaagden en zijn Clan kon beschermen. “Maar," dan was er een maar op haar order, "het is goed dat je je informatie zo snel mogelijk bij mij wilt krijgen.” Sprak Skinny Love. Ze gaf hem een goedkeurend knikje, hij knikte terug. Toch deed hij iets goeds, hij staarde nog naar de kattin en wist dat ze nog niet uitgepraat was. Eigenlijk, wist hij zelf niet meer wat goed of slecht was. Hij was vergeten al de regels, hij leek niks meer te weten. “Vreemd dat de pleegkittens het zelf niet weten. Houden ze het geheim in de clan?” Vroeg zijn baas, hij knikte. "Ravenheart had ook een andere lief, haar naam was Slenderstep en een rodel gaat langs dat zij en hij ook kittens krijgen." Antwoorden hij en staarde haar strak aan, het volde dat hij gedwongen was om naar haar te luisteren. “En een nieuwe medicine cat apprentice, dat is interessant. Is het een kattin die goed met vier poten op de grond staat?” Vroeg de kattin nieuwsgierig, hij knikte op haar vraag. Hij wist er een beetje van maar er waren verder nog geen enkele med app's uitgekozen voor geen enkele clan. “En hoe staat het met de dassen?” Vroeg Skinny Love daarna. Hij staarde haar aan, hij keek naar een snij wond in zijn zij. Die had hij opgelopen in een gevecht met een das samen met Eagelrose en Walnutpaw, ook had hij drie krijgers van de Thunderclan zien vechten met een wat oudere das. 'Ze leven nog steeds, ben laatst nog aangevallen.' Antwoorde hij kort, hij wist ook dat hij zo gezien werd. Een van zijn grote fouten net zoals het fout dat hij ontdekt werd bij de twee shadowclan krijgers toen ze het over hun liefden hadden.

Bonepaw staarde naar de kale kattin, hij zag dat de poes even grinnikten. Dat kon vast niks goeds beteken, zijn oren waren gericht op de kattin. “Dat bewijst maar weer eens hoe onvoorzichtig katten kunnen zijn. Ze denken niet na en laten zich leiden door emoties.” Zei de kattin kill. Hij staarde naar de poes en knikten op wat ze zei, haar wijzen woorden. Hij keek even naar zijn poten, wat ze zei was ook bij hem. Hij is verliefd op Dawn en Scar alleen kon hij niet kiezen en ging naar Dawie, zij brak zijn hart en hij brak het hart van Scar. Hij zuchten even maar schudden zijn hoofd, het was allemaal zijn schuld. Hij had er gewoon mee moeten wachten, “Ja, die dassen zorgen voor veel problemen. Er is zelf een das in het BloodClan kamp geweest, ondanks dat het vlak bij Twoleg place ligt.” Antwoorde Skinny Love rustig en zoals op de zelfde toon als altijd. “Zijn er veel in ThunderClan territorium, ze komen bij WindClan territorium vandaan toch?” Vroeg ze aan hem. Vlug wiebelde hij met zijn oor. Hij knikten, "Ben ook in Windclan territory aangevallen door die rot beesten, dus niet alleen in Thunderclan." Antwoorde hij met een nep glimlach. Hij wilde dat Skinny wel wat aan de info had, anders kon hij ook nog aan andere info komen. “Maar zeg eens Bonepaw hoe vind je het om voor mij te spioneren?” Vroeg ze daarna. Hij staarde op met grote ogen, deze vraag had hij niet verwacht maar knikte. "Ach ja, een beetje daar en hier spanning maar gewoon normaal." Sprak hij maar zijn blik viel weer weg op de grond naar zijn bloedende poten. Hij keek ernaar, het was een vochtige grond. Hopelijk kon hij voor Skinny een goede daad doen..

Bonepaw staarde haar aan, weinig wist hij maar ook veel. Hij was niet zo veel wetend als haar, “Ja, ze zitten overal. Het zijn er veel en je zou bijna denken dat iemand de Clans weg wil hebben. Het is frappant in ieder geval.” Zei de gerimpelde kattin. Hij knikten, alleen vroeg hij zich dingen af. Hij wist dat Skinny een nieuw speeltje had, die katten ondervroeg. "Hoe zit het met je nieuwe maatje? Is hij te goed voor de spionnen?" Vroeg Bone een beetje aangebrand, hij was misschien stiekem jaloers, zijn ogen glinsterde even maar zijn ogen keken haar strak aan. Hij wiebelde kort met zijn oren maar voelde zijn poten steeds meer trillen in de aanwezigheid van haar. “Mooi dat het je bevalt.” Zei ze enkel. Hij zuchtte en knikte. Hij voelde zich schuldig, kapot. Hij had het slecht, Thunderclan zou hem haten als ze dit alles zouden weten. “Hoe staat het met de leiders van de Clans, is er nog ruzie onderling? Of nieuwtjes wat de leiders uitspoken?” vroeg de kattin. Bone knikten en staarde haar aan en opende zijn mond, stiekem krulde dezen. "Whitelion is de nieuwe Windclan deputy.. dus meer ruzies en meer gevechten" Antwoorde hij kil maar wilde niet met haar praten. Hij wilde het niet meer erover hebben, hij had zoveel gesloopt in zijn leven.

Bonepaw staarde de kattin, aan Skinny Love's gezicht te zien was er weinig aan te zien. Ze leek op geen enkel antwoord anders te worden, zoals altijd was hij een alleenstaander. Hij vocht niet voor zijn clan maar voor haar, de reden kon hij er niet uitvissen. Zijn ogen kleurden, hij wist dat hij nikst te betekenen stond voor de ogen van haar. Zij was waardig maar hij zal dat nooit zijn, hij wist dat hij voor haar ogen nooit iets goeds kon doen. “Elke kat moet je op een andere manier benaderen. Je moet de juiste woorden gebruiken om iemand over te halen. Ik heb geen maatjes, daar doe ik niet aan.” Sprak ze alleen leek haar houding niet veranderd net zoals haar ogen, toch diep vanbinnen wist dat het haar irriteerden. Zijn gevoel voelde dat, misschien was dat niet goed maar toch. Hij vertrouwde haar niet, hij wilde de beste zijn maar dat zou hem nooit lukken helemaal niet door al haar nieuwe spionnen. Kort rolde hij met zijn ambre ogen, “Whitelion hè?” Zei ze toen plots. “Ik ben benieuwd wat dat teweeg brengt in de balans van de Clans, het is in ieder geval heel interessant. Goed werk.” Ging Skinny verder. Geweldig, vast was dat 'goed werk' sarcasme. Zelf negeerde hij dat en knikte, hij kon misschien ook het verhaal vertellen over hem en Walnut. "Ook ben ik in de Windclan geweest waarbij mijn vriendin tegen een steen is gebotst en ik samen met een Thunderclan krijger haar naar de Windclan hebben gebracht een windclanner had ons ook geholpen." Vertelde hij rustig. Hij vond het jammer, vast kon Skinny hier niks mee. Iets wat haar totaal niet interesseerde. Vlug voordat zij antwoord kon geven opende hij zijn mond, "Ik heb Silvergale met een van haar kitten gezien, ze liepen in rogue territory en ze werd verbannen alleen werden haar kittens aanvaard in Riverclan." Sprak hij vlug, hij had hun tweeén gezien. Hij wilde wel de beste proberen te zijn, alleen wist hij het al dat hij het nooit zal zijn. Daarom deed hij toch zo zijn best, zijn motivatie zetten hem verder. Het waren langen dagen voor hem, dus kon hij veel informatie rapen. Ze hoefde namelijk ook niet alles te weten, hij wiebelde kort met zijn oren.

Bonepaw zat recht voor de kattin, haar woorden waren wijs. Ze leek net een koningin op haar domein, het was vreemd het voelde niet goed wat hij allemaal deed. Hij kon weer vragen krijgen, hij wist dat ze nieuwsgierig was. “Hoe heet die vriendin van je uit WindClan?” Vroeg Skinny Love uit het niets aan hem, hij wilde geen namen noemen van zijn vrienden. Hij slikte kort, hij wist ook dat Walnut vaak met rogue's omging en met een Riverclan kater. "Walnutpaw..." Zei hij maar meer leek hij te mompelen, hij keek naar zijn poten. Hij wilde Skinny helpen maar ook de beste worden. Alleen wist hij dat hij zijn eigen Clan moest verraden, hij voelde een brok in zijn keel ontstaan. Hij wilde zich ergens voor waardig voelen, hij staarde even naar links en rechts. “Silvergale hè?” Vroeg Skinny als of ze die naam al wist. Als of alles wat hij al vertelden al wist, “Om welke kitten gaat het, weet je de naam?” Vroeg Skinny aan hem. Bone knikte, de kitten had een witte vacht en grijze ogen die fonkelden. "Fallenkit." Antwoordde hij rustig. Hij wilde kort antwoorden want te veel zou hem zijn leven kostten. “Zeg eens Bonepaw, is er iets wat jij heel graag wil weten?” Vroeg de kale kattin ineens. Hij spitste zijn oren en staarde haar verbaast aan, waarom vroeg zij aan hem iets. "Nee, dat is toch niet belangrijk." Antwoordde hij kort. Hij staarde haar verbaast aan, toch bleef zijn antwoord vast. "Ik wil gewoon Uw orders volgen, over twee weken geef ik je weer informatie." Sprak hij daarna, hij voelde het bloed over zijn lichaam lopen. Het was donker hier, toch wilde hij weten hoe hij moest vechten of andere dingen waarom Skinny naar spionnen zocht.

Bonepaw staarde naar Skinny Love, haar gif groene ogen leken zijn ogen te doordringen. Er verscheen een andere emotie dan dat ze had, dat was vreemd. Alleen vlak daarna schudden ze haar kop om bijna geen emotie meer te tonen, “Bonepaw.” Zei ze toen kalm. “Het is zeker wel belangrijk of jij wat wilt weten. Het is altijd een kwestie van geven en nemen. Wanneer jij mij iets geeft moet ik jou daar iets terug voor geven. Ik ben een rechtvaardige oude kattin, ik hou niet van scheve verhoudingen.” Vervolgde Skinny. Bone knikte en keek haar aan, het voelde ongemakkelijk als hij bij haar was. Vaak kwam het doordat ze altijd zo kalm was of door haar ondoordringbare ogen, zij kon het lezen of je emotie had of niet. Hij vond het nog steeds vreemd dat ze geen vacht had, alleen sterk was ze wel. Hij zou er weinig meer doen, hij zou er niet over hebben. Zijn voorstel zou weer eerder naar een gevecht, maar ook weer niet. Hij zwiepte even met zijn staart, hij kon nergens op komen. Toch opende hij zijn mond, "het is niet nodig," Begon hij op haar antwoord. "Het geef mij levens ervaring." Ging hij verder. Hij staarde de kattin aan, alleen ging zijn blik naar boven. De gevechten, wat andere katten zeiden. Het gaf hem genoeg mogelijkheden, maar niet genoeg om haar weer met haar in de strijd te gaan.

Bonepaw staarde haar aan, hij voelde zich kapot. Kapot van zijn best te doen, kapot van te dromen. Hij voelde dat hij elk moment nog kon neer vallen, hij schudden zijn kop telkens om bewust te blijven. Medicine katten had hij niet nodig, hij wiebelde met zijn oren en probeerde op te letten naar haar woorden. “Oké,” Vervolgd ze rustig, “Maar als er wel iets is, dan weet je mij te vinden.” Ging ze verder. Hij knikte naar haar vraag, hij zag een glimlachje opkomen maar deze verdween zo snel als deze gekomen was. “Is er verder nog iets Bonepaw?” Vroeg ze. Hij staarde haar even stil aan, als of hij even weg was. De gevechten waren hard, zijn leven was hard. Hij wilde niks aan haar laten merken, vele van deze wonden zouden als littekens eruit zien. "Skinny, waarom is spioneren zo moeilijk?" Vroeg hij en herinnerde de twee Schadowclan katten nog, ook zijn vriendin ging met Rogue's om stiekem alleen kwam Windcall erachter. Hij wist het nog precies, hij werd daarna ook nog aangevallen door een das. "Laat die vraag maar." Antwoordde hij vlug en opende zijn mond voor iets ander, want dat moest zij ook weten. Dat zou ze vast interessant vinden of niet, hij staarde haar nog aan. Haar blik bleef rustig, ze had altijd de zelfde emotie. "Een windclan apprentice genaamd Walnutpaw gaat ook met rogues om, een van de Windclan krijgers kwam erachter." Zei hij om haar nog informatie door te geven. Informatie was nodig, hij wist dat Skinny dat wilde weten. Alleen zijn eigen verhaal hoefde ze niet te weten, vast vond ze dat ook niet interessant. "Tot over twee weken." Sprak hij tegen de kattin maar wist niet wat ze zou vragen, misschien wilde ze nog dat hij bleef. Als hij in zijn Clan zou zijn zou hij gaan liggen en niet eens naar de Med. katten gaan, hij zou gewoon zijn wonden afwachten tot ze genezen zijn.