FISH -spt-open-

De witte kater liep over het gebied van de visvreters. Hij was hier nog niet vaak geweest en een deel was dan ook nieuw. Er lag dan ook interesse in zijn blik terwijl hij de omgeving in zich opnam. Ondertussen waakzaam naar vijandige katten. Tenslotte had hij inmiddels geleerd dat niet alle katten kittypets waren -de meeste wel- en hij had meestal de pech om net die ene woeste te ontmoeten. Hij zwiepte met zijn staart en bleef staan. Dit was nieuw.

Open

Kijk, daar was de geur al. Hij boog zijn kop een beetje zodat hij de Riverclanner recht in de ogen kon kijken. Deze waren lichtblauw en maakte duidelijk dat de kater bereid was voor zijn clan te vechten. Inplaats van de snauw die hij normaal zou geven antwoordde hij vrij kalm. Draco was niet op ruzie uit vandaag, hij wou gewoon het nieuwe gebied ontdekken. Zoveel mogelijk ervaring opdoen voor de ceremonie daar was en hij niet langer young one was. Voor wanneer hij zelf alles moest gaan regelen. 'Ik heb geen reden om hier te zijn.' Zijn stem verried geen emotie waardoor er geen vijandigheid maar ook geen vriendelijkheid in zijn antwoord weerklonk. Precies zoals de witte kater het wou hebben.

Hij knikte. 'Dat klinkt redelijk' antwoorde hij eenvoudig. Hij bleef kalmer bij deze kater vanwege de kracht die de kater uitstraalde. In tegenstelling tot de eerder Riverclanners die hij had ontmoet. 'Maar ik vind het hier best aangenaam.' Draco kon best met dit vissengebied leven al had hij toch een voorkeur voor de Shadowclan en natuurlijk de Elite. 'Dus ik denk dat ik nog blijf.' Nog steeds viel er geen spanning van hem af te lezen. Hij wist dan ook dat als het te erg zou worden hij simpelweg zou verdwijnen. Een korte sprint en hij was van de kater af. Vandaar dat hij kalm bleef staan. Er kon nu toch niks mis gaan.

Hij had door dat hij de ander begon te irriteren, wat was het? Zijn nonchalante gedrag of gewoon zijn afkomst. Wel, hij kon er ook niks aan doen dat hij was opgegroeid tussen moordenaars en er nu ook een was. Moorden was nu een deel van zijn leven, niemand ging dat veranderen. 'Vertel mij, waarom niet?' Hij grijnsde en knipoogde, langzaam overgaand op een andere tactiek. Gewoon zijn meest charmante kant tonen en hopen dat het goed kwam. Deze kater was toch niet veel ouder dan hem. 'Loyaliteit ja, en ik ben loyaal aan de Elite.' Hij ging zo staan dat de littekens van zijn gevechten zichtbaar werden, dat moest genoeg bewijs zijn. 'Daarom ga ik niet zomaar ergens weg.' Hij bleef nog steeds kalm.