Hihaay! Snow and wind. (Ravenbreeze)

De gestreepte kitten ploeterde met enorme vaart door de sneeuw, haar vachtje was er inmiddels mee bedekt. Haar mooie oceaankleurige ogen die ze had geërfd van haar moeder Icecloud stonden vrolijk en ondeugend. Ze had een zwarte vacht gezien in het eeuwige wit, en besloot hem eens te laten schrikken, natuurlijk kon de warrior haar pootstappen al van een afstand horen maar dat verpeste haar plezier niet.

Met een voor haar grote sprong tikte ze de kat zijn achterpoten aan. Een ondeugende kittengrijns sierde haar kopje. Haar oortjes stonden opgewekt omhoog. "HIHAAY!" Piepte ze, voordat ze haar kopje schuin hield en hem aan keek.

Nu rende ze langs hem met een uitdagende zwiep van haar staartje, ze leek qua vacht erg op haar overleden vader Sparkshade, het was lang en gestreept, in dezelfde bruine kleur. Whitelion was haar oudere halfbroer en Snowbird die ze niet goed kende haar halfzus. Toch trok ze meer op met haar broer Pantherkit. Haar stappen verlangzaamde iets en ze draaide zich om zodat ze de zwarte kat aan keek. "Hoi!" Piepte ze opgewekt.

OOC: Eerst Ravenbreeze

De sneeuw stond tot aan zijn buik en hij moest toegeven dat zelfs hij daar niet vrolijk van werd. Beter gezegd, het werd irritant om de hele tijd nat te zijn als je ook maar één stap buiten de den zette. De zwarte kater wilde net gaan jagen, toen hij hard geknisper achter zich hoorde en hij draaide zich om, waardoor hij de kitten zag aankomen. Hij glimlachte voorzichtig, toch nog een lichtpuntje op deze donkere dag. Hij hield van kittens. "HIHAAY!" Piepte de kitten terwijl ze omhoog sprong en hij tilde zijn poot op uit de sneeuw om hem daarna over het hoofdje van de kitten te halen, die hij nu herkende als Oceankit. "Hoi!" Miauwde ze daarna, en Ravenbreeze glimlachte. "Hoi," miauwde hij terug en hij schepte ongemerkt wat sneeuw op zijn poot, wat hij daarna vliegensvlug op de kitten liet vallen en uitdagend knipoogde hij.

"Hoi," Mauwde de kat terug, de kitten had onmiddellijk door dat hij haar aan had horen komen. Ze keek hem vrolijk met haar heldere ogen aan. Sneeuw viel op haar kopje en ze zag zijn uitdagende knipoog. Meteen sprong ze naar hem toe waarbij ze omviel en klagelijk een zachte piep liet horen. Dat spul was ongelofelijk koud! De pijn in haar rechterzij begon weer door de kou en ze stond met een nog klaaglijkere piep op. Haar ogen stonden even vol pijn voordat ze haar vachtje uitschudde en hem speels aan keek. "Ravenbreeze wat ga jij doen?" Piepte ze tevreden, in de hoop te verbergen dat ze pijn had. Haar oortjes legde ze speels uitdagend in haar nek en ze zwiepte haar staart kort maar krachtig heen en weer.

De kitten sprong naar voren, naar hem toe, waarna ze omviel en een klaaglijk gepiep liet horen. Eerst zocht hij er niks achter, maar toen ze nog een keer piepte toen ze opstond keek hij wel een beetje bezorgd. Ze keek naar hem omhoog en hij zag aan haar gezichtje dat ze pijn had. Met een bezorgde blik bracht hij zijn kop naar de hare en keek hij haar aan. "Ravenbreeze wat ga jij doen?" Vroeg de kitten, maar Ravenbreeze zei niks en stapte door de sneeuw heen en liep een rondje om haar heen, op zoek naar de pijn. "Waar doet het au?" Miauwde hij en hij hield zijn kopje scheef. "Moet je even naar de medicine cat?" Vroeg hij daarna en hij keek nog een keer of hij iets kon ontdekken van pijn.

Zodra de kater bezorgd keek zette ze nerveus een stapje terug. Ze haalde haar schouders op terwijl ze hem aan bleef kijken. Ravenbreeze antwoorde niet op haar vraag en stapte door de sneeuw heen en liep een rondje om haar heen, op zoek naar de pijn. "Waar doet het au?" Miauwde hij en hij hield zijn kopje scheef. "Moet je even naar de medicine cat?" Vroeg hij daarna en hij keek nog een keer of hij iets kon ontdekken van pijn. Ze was daar nog niet zo lang geleden s'nachts geweest, en schudde haar kopje. "Nee..." Piepte ze heel onschuldig. Wat als hij er ook nog achter kwam. Een rilling schoot door haar lichaam heen en ze duwde haar kopje tegen zijn schouder aan. "Hoeft niet, het was gewoon koud, en ..." Meteen hield ze midden in haar zin op, nee ze had zichzelf te beschermen. Wat als Whitelion er achter kwam? Dat ze met meerdere katten er over had gesproken? Icecloud haar moeder werd vast al boos op hem, en Sparrowfeather had haar nog geen dag geleden in zijn hol gehad door de nachtmerrie.

"Nee..." Miauwde de kleine kitten, waarna ze haar kopje tegen zijn schouder duwde. De kit rilde en de grote bruine ogen van Raven stonden bezorgd. "Hoeft niet, het was gewoon koud, en ..." Abrupt stopte de kitten met haar zin en ze leek een beetje gespannen. Ravenbreeze pakte haar op in haar nekvel en droeg haar mee naar de Warrior Den. Zo zou ze zich niet vervelen maar het wel lekker warm hebben! Hij zette haar neer en grijnsde naar haar. Zo, dat zou vast wel een avontuur voor haar zijn! Niet veel kittens kregen een kans om naar de Warrior Den te gaan en niet weggestuurd te worden. "Wat vind je ervan?" Vroeg hij en hij knikte naar zijn nest. "Daar is mijn nest," Hij liep ernaar toe en ging zitten, waarna hij uitnodigend naast zich tikte met zijn staart als teken dat Oceankit naast hem mog zitten.

Ravenbreeze pakte haar op in haar nekvel en droeg haar mee naar de Warrior Den. Zo zou ze zich niet vervelen maar het wel lekker warm hebben! Hij zette haar neer en grijnsde naar haar. Niet veel kittens kregen een kans om naar de Warrior Den te gaan en niet weggestuurd te worden. "Wat vind je ervan?" Vroeg hij en hij knikte naar zijn nest. "Daar is mijn nest," Hij liep ernaar toe en ging zitten, waarna hij uitnodigend naast zich tikte met zijn staart als teken dat Oceankit naast hem mocht zitten. Oceankit wist dat dit uit goede bedoelingen was maar het kalmeerde haar niet. Het maakte haar juist bang, ze hield een piep in toen hij haar had opgetild omdat de tilbeweging in haar zij bleef steken. Zodra hij haar had neergezet keek ze rond en verstijfde ze. Een bang piep verliet haar mond waarna ze doodsbang tegen de krijger aan ging zitten. "Waar is mama..." Piepte ze daarna. De herinneringen spookten door haar kopje heen terwijl ze in elkaar dook. Hier had Whitelion haar aangevallen naar de dood van Icyrose en sindsdien was ze er niet terug geweest. "Ravenbreeze..." Piepte de kitten terwijl ze in zijn bruine ogen keek. Haar grote blauwe ogen stonden bang. "Is Whitelion uit het kamp?" Ze had die geruststelling nodig. Hij was dan misschien haar broer. Ze had hem liever niet hier.

De kitten leek helemaal niet blij te zijn door zijn verrassing en wat teleurgesteld keek hij rond. Was het hier dan zo stom? Hij zelf had juist altijd heel graag ontdekt toen hij nog een kit was! "Waar is mama..." Piepte Oceankit daarna naar hem, en wat verrast keek hij haar aan. Hij wist niet eens wie haar moeder was. "Vast in de nursery," Stelde hij haar gerust en toen ze tegen hem aankroop merkte hij hoe erg ze trilde. "Ravenbreeze..." Piepte de kitten waarna ze naar hem keek. "Is Whitelion uit het kamp?" Vroeg ze daarna en nu wist Ravenbreeze niet goed waar hij moest kijken. "Ja, hoezo?" Vroeg hij, en hij keek haar ongemakkelijk aan. Wat had Whitelion geprobeerd? Was hij dan misschien toch schuldig, in plaats van Lionroar?

Toen ze hem had gevraagd waar haar moeder was, antwoorde hij het meest logische antwoord. "Vast in de nursery," Antwoorde hij, een poging om haar gerust te stellen, dat lukte. Haar oceaankleurige ogen keken hem recht aan. Ze vroeg of haar broer uit het kamp was, zijn antwoord die ze hoorde stelde haar gerust. "Ja, hoezo?" Vroeg hij, en hij keek haar ongemakkelijk aan. Ze gaf hem dankbaar een neusje en keek naar de grond. "Gewoon, hij is mijn broer..en hij..." Zou ze het dan toch vertellen? Heel even slikte ze. "Een poosje geleden was ik op zoek naar hem en keek ik dus ook even in de Warriors den, en hij huilde, toen ik hem op wou vrolijken viel hij aan.." Dat verklaarde natuurlijk meteen haar pijnlijke flank. Ze keek beschaamd naar haar pootjes. "Mama, weet er van...en..Sparrowfeather." Zei ze zachtjes. Ze keek bang naar de oudere kat. "Ze gaan toch geen ruzie maken?" Vroeg ze zacht met haar lieve piepstemmetje. Het rillen was inmiddels gestopt. Ze stond op en viel de kat speels aan. Nouja echt veel schade bracht ze hem niet aan het was gewoon een speelse aanval. Ze probeerde zijn staart te achtervolgen. Zoals een kat op zijn prooi joeg, alleen dan met ingetrokken nagels. Ze struikelde bijna over haar eigen poten en giechelde. Ze deed dit om zichzelf af te leiden.

"Gewoon, hij is mijn broer..en hij..." Oceankit slikte merkbaar, en Ravenbreeze gaf haar even de tijd om goed na te denken over wat ze ging zeggen. Ze was namelijk een kitten, die konden niet zomaar alles bedenken. "Een poosje geleden was ik op zoek naar hem en keek ik dus ook even in de Warriors den, en hij huilde, toen ik hem op wou vrolijken viel hij aan.." Had Whitelion haar áángevallen? Een kleine, kwetsbare kitten? Hoe durfde hij! "Mama, weet er van...en..Sparrowfeather." Zei ze zachtjes. "Ze gaan toch geen ruzie maken?" Meteen keek hij op. "Heeft Sparrowfeather dit ook aan Everstar verteld?" Miauwde hij, en hij negeerde haar vraag over ruzie. De kitten viel zijn pootje aan en dook daarna op zijn staart, die hij speels heen en weer bewoog zodat de poes hem net niet te pakken kreeg. "Zullen we verstoppertje spelen?" Miauwde hij en begon al met tellen. "1.. 2.. 3.."

De kater leek eerst redelijk geschrokken voordat hij opkeek naar haar en antwoorde. "Heeft Sparrowfeather dit ook aan Everstar verteld?" Miauwde hij, en hij negeerde haar vraag over ruzie. De kitten viel zijn pootje aan en dook daarna op zijn staart, die hij speels heen en weer bewoog zodat de poes hem net niet te pakken kreeg. "Zullen we verstoppertje spelen?" Miauwde hij en begon al met tellen. "1.. 2.. 3.." De kitten keek hem aan toen hij vroeg of het al aan Everstar was verteld. "Weet ik niet..." Piepte ze zacht. Zodra hij vroeg of ze verstoppertje konden gaan spelen rende ze giechelend weg, snel hield ze haar lach in en verstopte zich net buiten de Warrior Den. Ze hield zich zo stil als ze dat kon en keek opgewekt rond, ze was al weer bijna vergeten dat ze bang was.

Hij hoorde Oceankit al giechelend wegrennen en stiekem deed hij een oog open, en zijn blik volgde elke beweging die ze maakte. Ze verstopte zich uit de den, dus moest hij daar vooral niet gaan kijken! "8.. 9.. 10! Ik kom!" Miauwde hij en hij keek verontschuldigend naar een andere warrior die hem chagrijnig aankeek. Hij liep naar de uitgang, maar keek niet naar buiten alleen binnen trippelde hij rond. "Hm.. Ik zie haar nergens, hoor! Waar kan ze toch zijn?" Miauwde hij, zo hard dat de kitten het kon horen en hij liep nu naar de uitgang, waar hij naar links en naar rechts keek. Ah, hij zag haar, maar hij deed hoofdschuddend alsof hij haar niet kon vinden. "Nou zeg, ik geef het op hoor! Kom maar tevoorschijn, ik kan je niet vinden!" Miauwde hij.

"8.. 9.. 10! Ik kom!" Klonk er op eens. De kitten bleef doodstil staan, wachtend op wat er ging komen. Ravenbreeze liep naar de uitgang, maar keek niet naar buiten alleen binnen trippelde hij rond. "Hm.. Ik zie haar nergens, hoor! Waar kan ze toch zijn?" Miauwde hij, zo hard dat de kitten het kon horen en hij liep nu naar de uitgang, waar hij naar links en naar rechts keek. "Nou zeg, ik geef het op hoor! Kom maar tevoorschijn, ik kan je niet vinden!" Miauwde hij. Dat was snel, de kitten trippelde op hem af en duwde haar kopje heel even tegen hem aan. Haar ogen stonden weer rustig en vrolijk, zoals normaal was en ze grinnikte opgewekt. Hij was leuk om mee te spelen! De kitten tikte hem aan met haar voorpoot. "Dat was snel.."

In zijn ooghoek zag hij dat de kitten naar hem toeliep en hij voelde een tikje op zijn poot. Hij keek gespeeld verbaasd naar beneden, toen de kitten miauwde dat het snel gegaan was. "Maar jij bent ook een heel goeie verstopper!" Miauwde hij en hij knipoogde vrolijk. Wat zouden ze nu is gaan doen? Hij keek Oceankit aan. "Wat zullen we nu is gaan doen? Heb je iets wat je ook leuk vind om te doen met andere kittens?" Vroeg hij en hij tilde even beide pootjes op die in de sneeuw stonden.

Hij keek gespeeld verbaasd naar beneden, toen de kitten miauwde dat het snel gegaan was. "Maar jij bent ook een heel goeie verstopper!" Miauwde hij en hij knipoogde vrolijk. Hij keek Oceankit aan. "Wat zullen we nu is gaan doen? Heb je iets wat je ook leuk vind om te doen met andere kittens?" Vroeg hij en hij tilde even beide pootjes op die in de sneeuw stonden. De kitten keek nu Ravenbreeze aan. "Maar waarom moet Sparrowfeather er eigenlijk mee naar Everstar?" Vroeg de kitten zachtjes, het was meteen duidelijk dat ze het over de aanval van Whitelion richting haar had. Ze wist wel dat haar moeder boos zou worden op Whitelion. Tenminste dat verwachtte ze. "Mama, pakt hem denk ik wel aan, ook al wil ik dat niet." Zei de kitten zachtjes. Ze keek heel even in gedachten verzonken naar de krijger terwijl ze haar staartje liet hangen. Ze was bang dat als haar moeder met Whitelion zou praten hij boos zou worden op haar.

"Maar waarom moet Sparrowfeather er eigenlijk mee naar Everstar?" De vraag kwam onverwachts maar was wel duidelijk, en zijn oren schoten wat ongemakkelijk van voor naar achter. "Het is niet goed dat Whitelion jouw heeft aangevallen," miauwde hij, hopend dat dit een beetje duidelijk was voor Ocean. "Mama, pakt hem denk ik wel aan, ook al wil ik dat niet." Zei de kit daarna zacht en Ravenbreeze staarde naar de grond. Nou, dat was beter dan niets, maar of dat genoeg was? Snel keek hij de kitten aan. "Het zou goed zijn als Everstar het wist. Moeten we samen een keertje naar haar toegaan?" miauwde hij, niet goed wetend wat hij moest doen. Hij wilde de kitten niet pushen, maar hij wilde ook niet dat ze onnodig pijn had.

Ravenbreeze liet zijn oren wat ongemakkelijk naar achteren schieten. Oceankit werd er een klein beetje zenuwachtig van. "Het is niet goed dat Whitelion jouw heeft aangevallen," miauwde hij. De kitten keek hem aan, al snel keek Ravenbreeze naar de grond. Net op het moment toen ze wou vragen waarom hij naar de grond keek, keek hij haar weer aan. "Het zou goed zijn als Everstar het wist. Moeten we samen een keertje naar haar toegaan?" miauwde hij. De kitten keek de kat recht in zijn ogen aan, een klein onzeker piepje verliet haar mond, voordat ze langzaam knikte. Ze liep dichter naar hem toe en duwde haar kopje tegen zijn schouder aan. Haar staart liet ze even slapjes hangen voordat ze zuchtte. "Oke.." Murmelde ze. Haar ogen keken onrustig om haar heen, ze hoopte maar dat niemand te boos zou worden.

-Sorry een beetje kort. (wie maakt het topic met Everstar?)

De kitten leek zenuwachtig te worden, logisch als hij dat ook was en dat liet merken. Met een zucht relaxte hij en Oceankit kroop tegen hem aan, waarna ze haar kopje in zijn schouder duwde. Ze piepte zachtjes, maar knikte daarna toch. "Oke.." Zei ze zachtjes, en Raven knikte. "Oke." Bevestigde hij, en hij stond op. "Zullen we dan maar gelijk gaan? Dan hebben we het ook maar gehad," zei hij, en hij trippelde al naar de leadersden toe. Everstar zou vast wel even tijd voor hun hebben, omdat het nog redelijk vroeg was en hij gaf de kitten een zacht duwtje om naar binnen te gaan.

- Ik vraag wel even aan Floriske vragen of dat goed is en dan maak ik hem wel C:

"Oke." Bevestigde hij, en hij stond op. "Zullen we dan maar gelijk gaan? Dan hebben we het ook maar gehad," miauwde Ravenbreeze en hij trippelde al naar de leadersden toe. Oceankit liep er voorzichtig achteraan. Haar grote oceaankleurige ogen keken naar de zwarte kater die haar met een zacht duwtje naar de ingang van de den duwde. Haar ogen werden even groot. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer, niet omdat ze wist dat ze geen gelijk had, maar omdat ze het eng vond het er over te hebben.

(Topic uit?)

Onderwerp: Re: Hihaay! Snow and wind. (Ravenbreeze)