hello there {Icepaw}

Nightpaw liep zo snel dat het leek alsof hij de grond niet aanraakte. Hij kon zo eeuwig door gaan, het leek wel of hij nooit moe zou worden! Zilverpels straalde boven hem en een prooigeur drong zijn neus binnen. Hmmm Het rook naar een sappig konijn! Nightpaw keek rond om te bepalen waar het beestje zat. W..Wacht.. Zilverpels?
Nightpaw's ogen schoten open, hij lag in zijn mosnest in de apprentices den. Hij had weer liggen dromen. Snel ging hij rechtop zitten en rekte zich uit van kop tot staart, waarna hij aan zijn voorpoot likte en een paar keer over zijn hoofd wreef voordat hij naar buiten drong. Zoals gewoonlijk was het kamp al druk in de weer. Door zijn droom had Nightpaw zin om te gaan jagen. Hij keek even het kamp rond om te kijken of hij iemand vond die wel mee zou willen. Al snel zag hij Icepaw. Snel trippelde hij naar de poes. "Hallo Icepaw! Hoe gaat het?" Vroeg hij aan de andere leerling.

De witte apprentice was al vroeg opgestaan. Ze had behoorlijk naar gedroomd en wou dat even van haar afzetten. Het kamp was al druk in de weer zoals elke ochtend. Icepaw schudde haar hoofd heen en weer om de slaap eruit te krijgen. "Hallo Icepaw. Hoe gaat het?" Even dacht de jonge kattin dat ze het gedroomd had, maar als snel zag ze een zwarte apprentice naast haar staan. Ze herkende hem als Nightpaw. Vaak zag ze hem 'z avonds in de Apprenice den. "Hoi Nightpaw. Met mij gaat alles goed en met jou?" Zei ze beleefd en een tikkeltje schuchter. Ze keek verlangend naar de uitgang van het kamp, zo'n mooie ochtend konden ze toch niet verspillen?

"Hoi Nightpaw. Met mij gaat alles goed en met jou?" Antwoorde Icepaw toen ze Nightpaw had gezien. De zwarte kater knikte even om te laten weten dat met hem ook alles goed was. Opnieuw dacht hij aan zijn droom en kreeg hij weer zin om te gaan jagen. Toen hij naar boven keek zag hij dat het een prachtige dag ging worden, zeker voor leafbare! "Hé, uh, heb je misschien zin om samen te gaan jagen?" Vroeg hij, hopend dat ze ja zou zeggen aangezien het veel leuker was om met meerdere te gaan jagen.

Nightpaw vroeg of ze wou gaan jagen. Eigenlijk had ze daar best wel zin in. Ze knikte naar hem en deed het teken dat ze zou volgen. Haar ogen sloeg ze neer en ze bestudeerde haar poten. Van andere katten werd ze altijd een beetje zenuwachtig.

Toen Icepaw knikte en teken deed dat hij voor moest gaan kon Night wel een gat in de lucht springen van enthousiasme. "Kom mee! Ik denk dat er veel prooi zal rondscharrelen nu!" Riep hij toen hij vrolijk naar de ingang van het kamp liep. Hij merkte wel dat de witte poes wat zenuwachtig was, maar hij zou er wel voor zorgen dat ze straks veel plezier had in het jagen want zeg nou zelf, wie wordt er nu niet vrolijk een jagen met andere katten? Eenmaal uit het kamp en een paar staartlengtes het bos in wachtte hij haar op. "Waar zou je willen jagen?" Vroeg hij de poes met de helderblauwe ogen vriendelijk.

"Waar zou je willen jagen?" Vroeg de zwarte kater plots. Hij was zo plots gestopt dat Ice bijna tegen hem opliep. Ze had de hele wandeling dromerig het bos in zitten staren, verwonderd over de schoonheid er van. "Waar prooi is?" Grinnikte Icepaw, ze bekeek de zwarte kater, maar toen ze zag dat hij haar aankeek sloeg ze snel haar ijsblauwe ogen neer. Met een klein glimlachje om haar mond keek ze rond, de zon werd door de bladeren gefilterd en liet strepen op de grond achter. Samenzwerend keek ze naar de kater, ze knikte met haar hoofd richting de zonnestralen. Als een tijger klauterde ze erop af, ze deed alsof het een prooi was een maakte een hoge sprong recht op de zonnestraal. Grinnikend draaide ze zich om, ze hoopte dat de kater de hint begreep. Dan konden ze eerst wat spelen.

"Waar prooi is?" Grinnikte de witte poes. Nightpaw keek haar even aan, het was het eerste dat ze tegen hem had gezegd. Toen ze snel weer naar beneden keek, moest Night wel glimlachen. Deze kat is me een raadsel! Dacht hij vrolijk zeker toen ze weer opkeek. Met een glimlachje knikte ze richting een zonnestraal. Verbaasd en niet begrijpend keek hij naar de zonnestraal en dan weer terug naar haar. Hij zag nog net hoe ze als een tijger naar de zonnestraal sloop en er daarna op sprong alsof het prooi was. Er ontsnapte een lachje uit de zwarte kater en al snel deed hij haar na. Hij had wel zin om eens te spelen, de meeste leerlingen hadden daar geen zin in.

De zwarte kater had al snel door hoe het spelletje werkte en al stoeiend rende en sprongen ze op de zonnestralen. Tot een grote wolk hun spelletje verpestte , hij schoof majestueus voor de zon en liet ons stoei moment bruusk ophouden. En dat was nog niet het ergste, op de kop toe begon het nog te regenen ook. Niet een klein drupje, nee, het water viel met bakken uit de hemel. De ijsblauwe ogen van Icepaw keken Night aan, met een klein glimlachje rond haar lippen rende ze op de kater af en gooide hem omver. Hij viel zo het zand in dat, dankzij de regen, was veranderd in modder. De witte kattin moest moeite doen om haar lach in te houden, maar toen de zwarte kater recht kwam hield ze het niet meer. De regen viel met bakken uit de hemel en ze was helemaal doorweekt, maar toch had ze de slappe lach.

Nightpaw had de tijd van zijn leven met Icepaw en de zonnestralen, helaas kwam dat al snel, té snel als je het aan hem vroeg, tot een einde. Een donker grijze wolk slurpte alle zonnestralen op en nog geen seconde later zaten ze in de gietende regen. Night trok even geïrriteerd met zijn oor. Even keek hij recht in de ijsblauwe ogen van Icepaw en hij zag dat ze iets van plan was, maar het was te laat, hij lag al op de grond, of eerder in de modder. Snel stond hij op, maar de modder trok aan zijn vacht. Hij was niet langer zwart als de nacht maar bruin als modder! Icepaw gierde het uit en de zwarte kater kon niets anders dan mee lachen, want zeg nou zelf hoe belachelijk zag hij er wel niet uit! Des ondanks liet hij het er niet bij zitten en sprong op de witte poes in een poging haar ook de modder in te duwen. Wat grandioos mislukte omdat hij weg sloor in de modder waardoor hij opnieuw in de modder viel!

Nightpaw had een poging gedaan om haar ook in de modder te duwen, maar hij viel zelf terug. De witte kattin kon niet meer en lag op de grond van het lachen. De lucht was nog grijzer geworden en het begon te rommelen. Een flits spleet de lucht in twee, die haar lach al snel liet stoppen. Alert stond ze recht en keek ze naar de kater. "Night, misschien is het tijd dat we een schuilplaats zoeken." Miauwde Icepaw bang naar de zwarte kater, ze haatte onweer en nu ze zover van het kamp zaten konden ze nooit op tijd terug zijn. Ze liep naar Night toe en stak haar poot uit om hem recht te helpen.

Een lichtstraal die feller was dan Night ooit had meegemaakt schoot door de lucht en hij zag hoe Icepaw verstijfde en stopte met lachen. "Night, misschien is het tijd dat we een schuilplaats zoeken." De zwarte kater knikte, hij had het ook niet zo voor onweer en hier, zo open als ze zaten, snel weg. Ice hielp hem recht en hij schudde zich van kop tot teen uit. "Geen zorgen! een paar zonhogen geleden heb ik de buurt een oud vossenhol gevonden, misschien kunnen we daar schuilen?" probeerde de zwarte kater haar gerust te stellen. Hij moest schreeuwen om boven de denderende regen te komen. Een tweede flits verlichte het bos en zijn staart werd twee keer zo dik van de spanning.

De zwarte kater probeerde haar gerust te stellen en leidde haar naar een oud en verlaten vossenhol. Toch kon ze het niet helpen dat haar haren omhoog gingen staan en haar staart dik werd. Algauw vond Nightpaw het vossenhol en kropen ze erin. Icepaw proefde van de lucht om er zeker van te zijn dat er geen ongewenste bezoekers waren, met haar ijsblauwe ogen scande ze het hol voor ze erin kroop. Ze liet zich zakken en rilde lichtjes van de kou. Nu ze zo binnen zaten vond ze de regen wel gezellig. Ze hoopte dat de kater een gesprek wou aanknopen, want zij was inspiratieloos. De regen roffelde voor het hol en de lucht lichtte een aantel keren op door de bliksem.

Icepaw volgde hem naar het oude vossenhol. Hij rook even of het nog steeds veilig was en kroop erin. Ice deed er wat langer over, ze scande het hol met haar ijsblauwe ogen voor ze er ook in kroop. De twee leerlingen rilden van de kou en de zwart kater kroop wat dichter naar haar toe zodat ze allebei wat warmer kregen. Hij zag hoe ze naar de regen keek en volgde haar blik. Hij haatte het om nat te worden, maar hij moest toegeven dat het toch iets moois en nuttigs was. Hij hield er ook van als het licht regende en tripte op de bladeren als hij slaapt. "Regen is toch iets raars niet?" Zei hij dromerig. Daarna keek hij naar de witte poes terug met een glimlach op zijn snoetje. "Als het niet aan de modder had gelegen, had ik je echt wel omver gekregen hoor!"

"Als het niet aan de modder had gelegen, had ik je echt wel omver gekregen hoor!" Icepaw grinnikte, de verlegen kattin van eerder de dag was helemaal verdwenen. De zwarte kater was wat dichter komen zitten, maar dat vond ze niet erg. "Tuurlijk," Miauwde ze sarcastisch, "Dat hoop je gewoon, zodat je mannelijkheid hersteld kan worden." Glimlachte ze met twinkelende oogjes. Zonder dat ze het zelf door had was ze wat dichter gaan zitten, het rillen van de kou begon af te nemen en haar vacht begon te drogen.

"Tuurlijk, dat hoop je gewoon, zodat je mannelijkheid hersteld kan worden." Glimlachte de witte poes met een sarcastische ondertoon. Nightpaw stootte een lachje uit. "Ohja? Moet mijn mannelijkheid dan hersteld worden?" Vroeg hij waarna hij zo stoer mogelijk poseerde, maar als snel in de lacht schoot. "Oké, misschien heb je gelijk, maar ik zal het je nog wel is bewijzen!" Glimlachte hij. Ook Ice was wat dichter komen zitten en hij had nu geen koud meer en hij vond het leuk dat Icepaw niet meer verlegen was, want ze was echt een grappige kat eenmaal je ze leerde kennen, dacht hij blij.

"Oké, misschien heb je gelijk, maar ik zal het je nog wel is bewijzen." Glimlachte de zwarte kater. Het onweer was nog altijd even heftig bezig en het begon al vrij donker te worden, ze waren al langer weg dan ze gedacht hadden. Icepaw keek naar de lucht en het zag er niet uit alsof het snel zou stoppen. Waarschijnlijk zaten ze hier heel de nacht vast. De witte kattin moest geeuwen en sperde haar bek open. Haar tanden glinsterde toen een zoveelste lichtflits langs schoot. "Ik denk dat we hier de hele nacht gaan moeten blijven. Hopelijk vind je het niet erg om een hele nacht met mij opgescheept te zitten." Giechelde de witte kattin. "Misschien moeten we zoiets als wachten hebben?" Weer moest ze geeuwen.

Icepaw keek naar de lucht. Nightpaw wist wat ze dacht: het werd al donker en ze zouden hier waarschijnlijk de hele nacht vastzitten. Zijn maag rommelde, maar hij wist dat het onmogelijk was om nu prooi te gaan zoeken, zelfs de merel die hij die middag tussen het spelen door had gevangen ophalen, was gevaarlijk. De witte kattin geeuwde net wanneer er weer een flits alles oplichtte en haar tanden vlijmscherp schitterden. "Ik denk dat we hier de hele nacht gaan moeten blijven. Hopelijk vind je het niet erg om een hele nacht met mij opgescheept te zitten." Giechelde ze. "Haha, tuurlijk niet! Trouwens we slapen altijd in dezelfde den, nu liggen we gewoon wat dichter op elkaar." Lachte hij plots wat verlegen. "Misschien moeten we zoiets als wachten hebben?" Stelde Ice voor waarna ze weer moest geeuwen. "Goed idee, slaap jij maar eerst." Hij kon goed zien hoe moe Ice was geworden en met zo'n honger zou hij toch niet snel in slaap vallen.

"Goed idee, slaap jij maar eerst." Miauwde de zwarte kater hoffelijk. Normaal had ze tegen gesputterd, maar vandaag was ze zo moe. Haar maag knorde lichtjes, maar het kon niet op tegen de slaap. Een gedachte schoot door haar hoofd: Je ligt hier samen met een kater, in een vossenhol, in het donker! Normaal ben je toch zo'n verlegen kat? Ze geeuwde nog eens en nestelde zich tegen Nightpaw aan voor de warmte. "Weltrusten, wek me over een uurtje ofzo." Met haar hoofdje in haar staart gekruld viel ze in slaap.

De witte poes viel al snel in slaap en Night hield de wacht. Een hele tijd na zijn shift was het gestopt met onweren en sliep Icepaw nog steeds. Night geeuwde en keek even naar haar. Hij vond het te zielig om haar wakker te maken. Nu miezerde het enkel en de zwarte kater keek even naar buiten. Na nog een blik op de slapende kat kroop hij naar buiten. Hij rekte zich uit en keek rond terwijl hij rook of er iets in de buurt was. Zilverpels verbleekte al langzaam en het enige dat hij rook buiten de frisse lucht dat altijd in het bos hing na een onweer was de vage geur van prooi dat ook hun holletjes uitkwamen. Misschien kon hij snel wat gaan jagen, daar zou hij wel wakker van worden. Met nog een laatste blik achter zich in het hol, sprong hij dieper het bos in.

Hij kwam het hol weer binnen met een mus en een muis. Hij legde het op de grond in het hol en porde Icepaw voorzichtig wakker. Hij schudde zich uit zodat ze snel wakker werd van de druppels. "Hehe, sorry, maar het is bijna ochtend en ik dacht dat je wel honger zou hebben." Begon de kater vriendelijk. "Wil je de mus of de muis?" Vroeg hij daarna.

Ze werd wakker gemaakt door de geur van prooi en het zachte porren van kattenpootjes. Moeizaam deed ze haar ogen open. "Wil je de mus of de muis?" Miauwde de kater. Haar eerste gedachten was, zo zou ze welk elke ochtend willen opstaan. Haar tweede was, hoe laat is het? Heeft Night de hele nacht de wacht gehouden? "Kies jij maar, jij hebt ze ten slotte gevangen." Ze kroop een beetje uit het holletje en keek naar de lucht. Ze begon al lichtjes roze te kleuren en de zon maakte zijn entree. "Oh nee, heb ik de hele nacht geslapen? Had me wakker gemaakt! Het spijt me!" Ter verontschuldiging drukte ze haar snuitje tegen zijn neus. Hij had niks kunnen slapen, ze voelde zich ontzettend schuldig. "Als je wilt kun je nog wel even slapen voor we terug gaan!" Miauwde ze.