Ze was niet moe, voor 1 keer was ze eens niet moe in de avond. het was raar om bijna iedereen te zien slapen maar zelf nog vol energie te zitten. Gelukkig had ze niet iemand die om haar gaf en haar liet slapen, gelukkig was ze alleen en kon ze doen wat ze, nou ja zolang het binnen de regels was natuurlijk. Daardoor kon de kitten nu aan de ingang van de nursery zitten te genieten van de zachte koele wind die buiten waaide zonder het te koud te krijgen. De poes had het kamp nog nooit gezien wanneer de zon al aan het ondergaan was, het was zo veel rustiger nu dat de meeste apprentices en warriors al in hun den waren. Ook was het ene stuk donkerder dan overdag wat het kamp ook wel wat extra karakter gaf. Alles was zo rustig en stil, nou ja tot een apprentice iets tegen haar zei. Niet dat de poes dat erg vond, nee deze apprentice was wel oke, ten minste niet zo irritant als al die andere katten die ze had ontmoet. Ze wist dat de poes geen antwoord verwachte en dat was maar goed ook sinds ze geen verbaal antwoord zou krijgen. Wat de apprentice wel kreeg was ene knikje als begroeting, wat al ene stuk meer was dan de meeste katten kregen.