The lost part of me.

Ze baalde er van wat Shrewstar haar had aangedaan. Nu vóélde ze hoe rot de zwarte poes zich wel niet voelde. Pijn, verdriet, als of ze van binnenuit werd opgeblazen. Het deed pijn en ze werd er onrustig van. Dit maakte ze dat ze aan het ijsberen was in het kamp. Af en toe kwam er een warrior om haar te adviseren dat ze rust moest nemen, echter ging dat toch niet werken dus negeerde ze de warrior en ijsbeerde ze door. Alles viel nu als een baksteen op haar kop. Fallentear was dood, na dat ze Windclan er nog wel van langs hadden gegeven. Haar Flamepath x Leopardgaze kwestie, al was haar keuze al gemaakt. Ze voelde zich gesloopt.

OOC; Littlestream.

Ook zij had het nieuws gehoord; Innerghost was opnieuw zwanger. Een zachte zucht verliet haar bekje terwijl ze naar de prooistapel liep. Ze had het een en 't ander gehoord over de stukgelopen relatie van haar ouders, maar veel aandacht had ze er niet aan geschonken. Niet dat ze dat niet wou, maar eerder omdat ze het heel druk had gehad de afgelopen dagen. Ze was aan het trainen, in de hoop ooit warrior te worden en dus niet als oudste in de elder den te belanden. Zodra ze twee muizen, een dikkere en een kleinere, beet had tussen haar tanden keek ze even rond. Waar was dat zwart geval? Echter duurde het niet lang of ze had haar al gezien, al ijsberende. Geluidloos trippelde ze naar haar depu- moeder toe. Het was nog steeds wennen. "Hier, eet." Alhoewel ze geen medicine cat meer was, had ze nog steeds de drang om anderen gezond te houden. Misschien kwam dit gewoonweg omdat ze er niet tegen kon anderen te zien lijden.. En Innerghost was nu eenmaal haar moeder.. Nouja, Littlestream probeerde haar dan toch zo te zien. Nadat ze haar gered had moest ze wel. Ze probeerde het als een tegendienst te doen, aangezien ze zonder de zwarte poes niet meer geleefd had..

Innerghost staarde wat voor zich uit. Ze was moe, ze had behoefte aan slapen, niet gewoon slapen, slapen voor moons. Ze kon het nog steeds niet bevatten, de dood van haar tweelingzus. "Hier, eet." Innerghost keek op bij het horen van een vertrouwde stem. Een stem die eindelijk vertrouwd was geworden, gezien ze deze stem lang had moeten missen als een stem die vriendelijk tegen haar sprak. Het deed haar goed, want ze had haar dochter voor zeker twee winters moeten missen. Ze staarde naar het muisje die Littlestream haar gaf. "Dankjewel, Littlestream," miauwde ze met een gebroken glimlach. Ze nam het muisje aan, maar nam nog geen hap. "Hoe gaat het met je?" Ze had er zo veel mogelijk geprobeerd te zijn voor haar dochter, naar haar idee was ze daar ook in geslaagd. Ze had het gevoel gehad en dat gevoel had ze nog steeds, dat ze zich in honderden had moeten splitsen. Flamepath, Fallentear, Windclan en haar dochter dus. Nu was Fallentear op een manier weggevallen dat veel zwaarder woog dan de ruzie. Het deed zo veel pijn. Nu waren ook nog eens deze kittens er bij gekomen.