Can liars tell the truth? [open]

Het gebied van de clans hield hij soms in de gaten, maar nog steeds had hij de moed niet bij elkaar geraapt om er een kijkje te nemen. Hij had dan iemand nodig, iemand die hem zou vergezellen. Dus werd de gok maar gegooid op het lege landschap, waar een paar rogues hun gebied geclaimd hadden. Lecter's oor bewoog wat verveeld naar achter, bij het gefladder van een heldere vlinder. Ongeïnteresseerd wierp hij een blik op de vlinder en vervolgens weer recht voor zich uit.
Niemand. Het was hier leeg. Met een zachte zucht hief hij zichzelf weer op vier poten en slenterde verder, maar hij kwam geen levend voorwerp tegen dat zijn aandacht moest trekken, zelfs de niet bewegende dingen interesseerden hem niet. Zucht.

Jeffrey Woods

Where do bad folks go when they die
They don't go to heaven where the angels fly
-Lake Of Fire

De grote, grijze tabby stak zonder zelfs maar te twijfelen de grens over naar het territorium van een andere rogue. Die was vast ook wel al een keer op zijn territorium geweest dus eerlijk genoeg, en als de kat zou klagen zou Jeff hem afmaken. Met ongelijke passen liep hij door en fixeerde zijn ogen op een vlindertje dat rond aan het fladderen was. Jakkes, vrolijkheid. Kleur. Levend. Vooral dat laatste, wat een rotding. Hij zag nu een bruine kat die een blik om de vlinder wierp maar toen weer voor zich uitkeek. De kater stond op en liep een eind verder waardoor Jeff achter hem doorliep. Toen boorde hij zijn nagels in de vleugels van de vlinder die hij keihard tegen de grond smakte. Vervolgens liep hij achter de kat aan die naar de Bloodclan stonk. De tabby stak hem voorbij en ging voor hem staan. "Hey, pretty boy, wanna become a rogue?" vroeg hij met een grijns. "This is rogue territory. You shouldn't be here. But neither should I so fair enough. I won't tell him about it", zei hij, duidend op de kater tot wie dit territorium vehoorde.

Tag: Lecter --- Words: Nah --- Notes: Hoop dat je er wat mee kan c: --- Mood: Amused~

Een soort stamp weerklonk in zijn oren en Lecter draaide deze dan ook. Al snel verscheen degene wiens geluid het was geweest. Het was een rogue, zo te ruiken, en een grote ook. Heel snel liet de young one zijn lege zilveren ogen over de kater gaan, proberend elk detail in zich op te nemen. Maar bij het horen van zijn stem, werden zijn interesses gewekt. "Hey, pretty boy, wanna become a rogue?" Een van zijn bruine oortjes draaide zich nieuwsgierig, maar zijn gezichtsuitdrukking veranderde niet. Hij liet geen walging zien, maar ook geen hoop. Maar .. weer werd hij knap genoemd, dit keer door een kater. Hm. "This is rogue territory. You shouldn't be here. But neither should I so fair enough. I won't tell him about it" Ah. Het klonk niet heel vijandelijk en Lecter zou zich eigenlijk ook niets aantrekken van een eigenaar van een gebied. Hoe claimde je dat? Waar stonden regels opgeschreven dat iemand gebied mocht hebben. "Klink als een goede deal." Sprak Lecter met zijn vloeiende stem en gevolgd door een beleefd knikje. "Hoe bevalt het rogue leven dan?" Terugkomend op het 'aanbod'.

Onderwerp: Re: Can liars tell the truth? [open]