those weird fish {Hawkpaw}

Het was koud buiten, maar de rivier was nog niet bevroren en het zonnetje deed zijn uiterste best om wat warmte te stralen en de zonnestralen verwarmden zijn pels wat deugd deed want hij haatte bladkaal. Pebblepaw zat op de rand van de rivier en hield de vissen die lager zwommen dan in bladgroen goed in de gaten. Wat zijn het een rare beesten met hun gestroomlijnd lijf en gladde, slijmerige haarloze huid waardoor ze simpel het water door schoten. Hij had niet veel succes gehad tijdens het jagen in het bos dus had hij bedacht dat hier beter zou gaan. Hij werd helaas teleurgesteld. Één keer was er een zilverglimmende vis binnen zijn bereik gezwommen, maar het mocht niet baten want nog voor pebblepaw zijn poot in water stak om de vis met een snelle graai het water uit te scheppen was de vis al weer verdwenen. Pebblepaw draaide zijn oren geïrriteerd om naar het lawaai dat de vis had weggejaagd. Toen hij zijn bek opendeed om te ruiken wie er in de beurt was rook hij dat het Hawkpaw was, een andere apprentice van de Riverclan. "Hadie Hawkpaw!" Riep hij nog voor hij de andere kat kon zien.

Hawkpaw liep het bos in, hij was van plan om eens bij de rivier te gaan kijken in de hoop wat vis te kunnen vangen. Op zijn dooi gemakje schokte de reusachtige kater door het bos. Er was toch niet zoveel prooi dus het was niet dat hij iets wegjaagde. De geur van vis en water drong zijn neus binnen, de rivier was niet meer ver. Hij versnelde zijn pas tot een rustige draf, die hij wel uren kon volhouden. Net voor hij het de struiken wou komen hoorde hij, "Hadie Hawkpaw!" Hij proefde van de lucht, Pebblepaw. "Ook jij hallo Pebble." Miauwde hij hartelijk, hij ploft langs de kater neer. "Wat zijn we aan het doen? Toch geen vissen vangen zeker?" Grinnikte hij tegen de calico kater. Hawk maakte het zich gemakkelijk en staarde het water in. Vissen zoefde langs en toen hij eindelijk door had hoe hij het beste een vis kon vangen, schoot zijn poot uit. Een zilverkleurige vis lande op de oever. Vlug maakte de grijze kater een einde aan zijn lijden.

"Ook jij hallo Pebble." Miauwde Hawkpaw hartelijk, hij ploft langs de kater neer. "Wat zijn we aan het doen? Toch geen vissen vangen zeker?" Grinnikte de grijze kater naast zich. Pebblepaw zuchte als hij dacht aan hoe vruchtloos zijn jacht al is geweest. "Ik had bijna een vis, maar..." Hawkpaw haalde zonder al te veel moeite een vis uit het water die nu lag te spartelen op de oever. Hawk beet hem snel dood. "... ze zwemmen te diep..." Maakte Pebble zijn zin verbijsterd af. "Hoe deed je dat??" Vroeg hij vol bewondering. Hij keek van de vis op de oever naar de vissen in de rivier en zuchte weer. Ietwat gefrustreerd zwiepte hij met zijn staart. Waarom lukte hem dat niet? Om te verbergen dat hij jaloers was op de andere leerling likte snel enkele keren over zijn borst. Toen hij weer opkeek stond zijn ogen weer vol bewondering en wou hij niets liever dan het nog eens te proberen om een vis te vangen.

"Hoe deed je dat?" De grijze kater grinnikte, "Eerst en vooral oefenen, ten tweede moet je je klauwen gebruiken." Hij deed net of hij een vis uit de lucht pakte en deed voor hoe hij het deed. "En ten derde, probeer het patroon een beetje te begrijpen." De grijze kater wees naar de oever, "Zie je die vis? Hij zwemt heel de tijd langs hier." Hawk toonde aan hoe de vis zwom, met een verwachtingsvolle blik keek hij zijn vriend aan. "Nu jij!"

~Is het erg als ik morgen pas weer reageer? I need to get a beauty sleep Very Happy

De grijze kater grinnikte, "Eerst en vooral oefenen, ten tweede moet je je klauwen gebruiken." Hij toonde het Pebblepaw voor in de lucht. "En ten derde, probeer het patroon een beetje te begrijpen." De grijze kater wees naar de oever, "Zie je die vis? Hij zwemt heel de tijd langs hier." Pebble keek geïnteresseerd hoe Hawk aantoonde hoe de vis zwom, met een verwachtingsvolle blik keek de grijze kater zijn vriend aan. "Nu jij!" Pebblepaw was even bang dat hij opnieuw zou falen, maar wie niet probeert kan ook nooit winnen! Dacht hij bij zichzelf. De calico kater ging weer aan de oever zitten en keek geconcentreerd naar de vissen. Hawk had gelijk, er zat echt een patroon in. Met een snelle zwiep sloeg hij zijn poot in het water, haakte de vis aan zijn nagels en gooide hem op de oever. Enthousiast en trots keek hij naar zijn vriend. "Het is gelukt. Ow wow niet zo snel jij!" Hij sprong op de vis die al spartelend het water weer in wou en beet hem snel dood. Met zijn staart hoog opgeheven hing hij terug naar de grijze kater. "Dankjewel voor de tips!" Zei hij nog steeds dolblij met zijn vangst. Hij vroeg zich af hij grotere vangst zou hebben als hij verder over het water zou leunen? Dat ging hij uitproberen! Voorzichtig om niet uit te slippen kroop hij nog wat dichter naar de oever. Hij keek weer naar het patroon dat de vissen hadden en koos er eentje uit. Met een pootslag die veel te sterk was, viel hij volledig in het water. Proestend kwam hij bovenwater, maar het lukte hem niet om voorruit te zwemmen iets aan zijn rechter voorpoot hield hem tegen. Even panikeerde de jonge kater, maar toen kreeg hij door dat het de vis was op wie het had gemunt. Het beestje ging nog vast aan zijn klauwen! Voorzichtig trok hij zijn nagels in en probeerde opnieuw te zwemmen. Intussen was hij wat verder weggedreven en was de stroming wat sterker. Hij haalde de oever, hij was tenslotte van de rivierclan, maar door de stroming kon hij zich niet goed op de oever hijsen.

~Geeft niet aangezien ik ook maar vandaag antwoord hehe Wink

Het was Pebble gelukt! Het was hem gewoon gelukt! Glimlachend keek hij toe hoe hij zijn vis ving. Hij zag dat de calico kater iets van plan was, hoe hij dichter naar het water toeging. "Dat zou ik niet doen als ik jou was." Grinnikte hij. Hij bleef de kater aankijken, je weet nooit water er zou gebeuren. Pebble leunde voorover en viel het water in. Vliegensvlug stond de grote kater recht en rende naar de oever. Gelukkig had de apprentice zichzelf al naar de kant toegekregen, maar er uit ging precies niet. Hawk greep hem bij zijn nekvel en trok hem omhoog terwijl hij zei: "Zie je wel, ik zei toch dat het een slecht idee zou zijn!" Maar het kwam er meer uit als: "Zwie e wel, k zwie twoch daw wet een wlecht idwee sou swijn."

Pebble voelde tanden in zin nekvel en al snel was hij het water uit. Hij proeste wat water uit. "Zwie e wel, k zwei twoch daw wet een wlecht idwee sou swijn." Zijn Hawk, de kat die hem uit het water had geholpen, maar hem nog steeds vast had. Pebblepaw ging staan zodat hij weer los was en schudde zich uit van kop tot staart. Water schoot alle kanten op. "Wat zei je?" Vroeg de kater terwijl hij water uit zijn oren probeerde te schudden. Hij mocht dan wel van de rivierclan zijn, hij hield er helemaal niet van dat zijn vacht helemaal doorweekt was. Opnieuw legde hij zijn pels wat deftiger met enkele krachtige likken. "Nou dat was een dom idee." Gaf de kleine kater eerlijk toe.

"Nou het was een dom idee." De grote kater lachte en echt een bulderende lach. De aanblik van zijn doorweekte vriend was hem echt teveel. "Ik zei het nog, maar wou die stoere kater luisteren? Nee natuurlijk niet." Hikte de Riverclan kater. Hij vond dit zo grappig.

~Heb jij de OS zelf gemaakte? Very Happy

Zoja hoe doe je dat? Smile

Hawk brulde het uit van het lachen en Pebble trok begrijpend met zijn oren. Hij zag er vast uit als een een grote rat ofzo met zijn vacht die helemaal aan zijn huid plakte. "Ik zei het nog, maar wou die stoere kater luisteren? Nee natuurlijk niet." Zei de andere leerling tussen het lachen door. Pebblepaw lachte ook mee. "Ja nou ik dacht dat het een slim idee was!" Verdedigde hij zich al lachend. Hij zag wel dat de grijze kater het hilarisch vond en Pebble kon het niet laten dan hem speels een slag, met ingetrokken nagels, op zijn oor te geven. "Het kon elke kat met een beetje gevoel voor avontuur tegenkomen!" Lachte hij.

~Deze niet, maar als je me n fotootje pm't wil ik er wel eentje voor jou maken? Smile

"Het kon elke kat met een beetje gevoel voor avontuur tegenkomen." Pebble gaf hem speels een slag. Dat kon de grijze kater ook, hij stortte zich speels op Pebble en drukte de kater tegen de grond. "Buig voor de machtige Hawkpaw!" Zei hij met zijn beste stem. "Of voel mijn toorn!" Zei hij terwijl hij van de Calico kater afsprong.

~Ik zal het zo doorsturen ma nu moek gaan slapen Very Happy

Hawkpaw sprong speels op hem. Pebble werd op de grond gedrukt en kon zich niet voortbewegen met het gewicht van de grijze kater op zich. "Buig voor de machtige Hawkpaw! Of voel mijn toorn!" Zei de andere kater waarna hij terug van Pebblepaw sprong. Al gauw kon hij zich weer bewegen. "Ik zal nooit voor je buigen!"Zei de kleine rivierclan kater eenmaal hij terug recht was gesprongen. Hij kwam weer op de grijze kater af, uiteraard met ingetrokken nagels. "Ik zal je eens mìjn toorn laten voelen!" Lachte hij terwijl hij de kater enkele zachte stompen gaf.

Hij kreeg enkele zachte stompen van Pebble, gierend van het lachen klauwde hij terug. Zijn nageltjes zaten nog mooi in hun verstop plaats en grauwend sprong hij achter Pebble. "Let maar op kat!"
Speels hapte hij naar de achterpoten van de kater. De zon begon al te zakken, ze hadden heel de da gespeeld. Hawk staarde naar de lucht en zei:"Misschien is het tijd dat we terug keren?"

"Let maar op kat!" Riep de grijze kater en speels hapte hij naar de achterpoten van Pebble. De calico kater liet zich niet doen en gooide Hawk al snel omver. De twee jonge katers hebben nog uren gespeeld en Pebblepaw was al wat buiten adem. De zon begon al te zakken toen zijn vriend voorstelde dat ze misschien beter terugkeerden naar het kamp voor het donker werd. Hij knikte dat dat Hawkpaw gelijk had. "Race'je doen?" Vroeg Pebblepaw uitdagend.

"Raceje doen?" Miauwde Pebble uitdagend. De grijze kater grinnikte, hij zou toch winnen! "Tuurlijk, als je wilt verliezen!" Hij spurtte er vandoor, zijn conditie was goed genoeg om dit tempo vol te houden tot aan het kamp. Takken en twijgjes sloegen in zijn gezicht, maar dat deerde hem niet. Het enige wat hij wou was winnen! En winnen zou hij!

Pebble zag de andere kater grinniken alsof hij al had gewonnen. Hij zou nog is wat zien! Dacht de kleine leerling bij zich zelf. "Tuurlijk, als je wilt verliezen!" riep de andere kat zelfzeker. Ze begonnen allebei te lopen op een snel tempo waar ze van wisten dat ze zo tot het kamp zouden kunnen lopen. Pebblepaw moest toegeven dat Hawk snel was, maar dat hield hem niet tegen. Hij zette een tandje bij en al snel liepen ze nek aan nek.