Laws of Nature

Onderwerp: Laws of Nature do 26 feb 2015 - 20:07

Al een tijd lang had de kleine kitten voor zich uit zitten staren. Haar dunne vachtje trillend in de kou. Niemand had haar duidelijk opgemerkt. Niet dat het haar verbaasde ze was nou niet bepaald de meest sprankelende kat van Windclan. Sterker nog ze was waarschijnlijk heet meest zielige scharminkel dat je je maar kon bedenken. Met haar zwakke conditie was er vast gesteld dat ze elke maan wel de smerige kruiden van de medicine cat moest eten om ook maar iets van sterker te worden. Al was het nieteens zeker of ze ooit warrior zou worden. Ze was hopeloos dat was een punt dat zeker zo was. Zachtjes zuchtte ze en keek langzaam weg. Wind trok aan haar vachtje en ze viel om door de stevige wind die makkelijk tegen haar lichaam op kon. Ze vocht er niet meer tegen en sloot haar ogen. Als je goed zou kijken zou je zien dat ze nog leefde maar haar ademhaling was zo oppervlakkig dat het waarschijnlijk nieteens zichtbaar was. Misschien.. Misschien had ze toch maar haar kruiden moeten nemen..

Onderwerp: Re: Laws of Nature za 28 feb 2015 - 0:18

Al een tijdje zat de kitten te wachten aan de ingang van het kamp, hopend haar moeder nog eens terug te zien. Het enige probleem was dat ze haar nooit meer terug zou zien, nooit meer zou ze haar geur nog kunnen opvangen. Het was iets dat de kitten wel wist, maar ze bleef zich voorhouden dat ze elk moment voor haar neusje zou staan. Na een tijdje trippelde de kitten toch maar terug richting de nursery. Ze was bijna bij de den toen de kitten kort door haar pootjes zakte en behoorlijk onhandig op de grond belandde. Even gingen haar oortjes in haar nek liggen, maar toen er een warrior langs haar liep trok ze zich snel weer recht, alsof er niets aan de hand was en trippelde snel weer verder. Net toen ze in de ingang van de nursery verscheen, viel een een witte kitten omver. had deze kitten hetzelfde als haar? Even hield ze haar kopje twijfelend schuin bij het zien van het levenloos uitziend lijfje. Na een kort moment van twijfel stapte ze behoedzaam naar Radiant toe. "Whi-Radiant?" piepte ze plots luid en porde met haar ene poot in haar zij. Ze deinsde even naar achteren toen ze iets wat van beweging zag. Het was vreemd om eens tegen andere kittens te praten. Vaak was ze met zichzelf bezig en met de wereld om haar heen, maar andere kittens liet ze meestal achter zich. "Je bent toch niet ziek hé?" De toon die ze aannam was niet bepaald meelevend, al kon je ook niet met zekerheid zeggen of het nu helemaal slecht bedoeld was. Lizard porde nog een tweede keer in het poesje haar buik. "Radiant?" zei ze nu eerder verveeld. Haar blik ging even naar een queen die iets verder in de nursery zat. Waarom kwam ze de witte kitten niet helpen?