I remember you

Onderwerp: I remember you di 3 feb 2015 - 20:34

+Creamyfrost
Wandelend door het ijzige wonderland liep Rainpaw naar de stream. Al het pracht en praal van leafbare deed hem echter niks, hij kon alleen maar denken aan zijn rommelende maag. Hij was naar de stream gegaan, hopend hier wat te vissen. Helaas, bij zijn aankomen zag hij dat het ook bevroren was. Een beetje aarzelend voelde hij met zijn poot aan het ijs. Water kende hij wel, maar.... Ijs? Hij rilde, en vond het eerlijk gezegd een beetje eng. Hij wou een stap achteruit doen toen hij een licht gekleurde vacht zag. Rain knipperde, en keek opnieuw. Ja, het was een creme kleurige vacht. Creamy! er trok een grijns over zijn gezicht. Hey, wacht eens, waarom was hij blij om een kat te zien? Hij schudde zijn kop. Ach, wat. Voorzichtig zette hij een stap op het ijs. Het leek hem te houden. Nog een poot, en toen nog een... Hij stond nu met alle vier de poten op het ijs. Het kraakte lichtjes. De grijze kater rilde, en liep pootje voor pootje naar de overkant. Het kraakte af en toe, wat hij doodeng vond. Gelukkig kwam de overkant dichterbij. Hij zette een poot op de besneeuwde kant, en liet zijn volle gewicht op zijn achterpoten vallen. Slechte move. Een duizelend gekraak achter zich, met een ijskoud gevoel kort daarna. Rainpaw gromde, en boorde zijn nagels in de kant. Gelukkig was het alleen maar de stream, en stroomde het dus haast niet. Heel moeilijk was het niet om eruit te komen, maar het gevoel dat volgde was verschrikkelijk. Hij was half in het water gedipt, wat nu ijskoud was. Wat als zijn vacht zou bevriezen? Bibberend wandelde hij naar de kater. Hij was warrior, niet?"H-Hey C-creamyfrost!"

Onderwerp: Re: I remember you wo 4 feb 2015 - 17:20

Er was iets veranderd in zijn blik. Zijn ogen die normaal altijd enthousiast en vriendelijk hadden gestaan, hadden een harde gloed gekregen. De andere emoties waren er nog steeds wel, maar je moest beter kijken om ze te vinden. De zorgen om katten die hij lief had begon hem langzaam op te breken. Al bleef hij stug doorgaan en liep hij zijn patrouilles, hij was niet helemaal zichzelf. Dat werd alleen maar opgemerkt door de katten die hem goed kende, maar het geheel verbergen lukte hem niet meer. Hij vond het vermoeiend om zich te concentreren terwijl hij van binnen enkel verdriet voelde en daarom viel hij altijd als een blok in slaap zo snel hij zich in zijn nest oprolde. Het maakte hem langzaam kapot, een sluipmoordenaar. Toen hij terug kwam van een grenspatrouille knikte hij de katten toe die de patrouille samen met hem gelopen hadden, maar daarna draaide hij zich om en verliet het kamp. Hij moest even alleen zijn en dan kon hij misschien ondertussen nog een prooi vangen. Hij liep regelrecht naar de stream terwijl zijn poten hoorbaar in de sneeuw kraakten. De geur van Rainpaw wekte hem uit zijn gedachten, zijn geur was licht weggespoeld door water. De apprentice had toch niet zelf bedacht om een eindje te gaan zwemmen in deze kou? Meteen brandde het beeld van Honeypaw haar stille gedaante weer op zijn netvlies. Het benam hem de adem en hij deed geschrokken een stap achteruit, maar toen kwam Rainpaw al zijn kant op. Doorweekt, maar ongedeerd. Het beklemmende gevoel verdween en hij dwong zichzelf weer rustig adem te halen. “Hallo Rainpaw.” Zei hij terwijl zijn blik over de natte kater gleed. “Je moet niet zo blijven staan gek, straks krijg je nog groenhoest.” Hij ging dicht tegen Rainpaw aanstaan en keek hem aan. “Ben je door het ijs gezakt?” Dat leek hem de meest logische verklaring voor Rainpaw zijn doorweekte vacht.