Hallelujah! Somebody to talk to!(Blackpaw)

De kitten verveelde zich dood. Al die tijd zat ze al opgesloten in dit stomme hol, ze mocht niet eens te kamp uit! De crème kleurige tabby poes haalde haar neus op bij dat idee, ietwat beledigd. Ze kon niet tegen de spelende kittens die alleen maar elkaar zagen, samen met 'speel-opties'. Bovendien mochten ze geen van allen haar echt. Waarschijnlijk omdat Airkit snel uit kon vallen en altijd net iets té hard stoeide, om daarna beledigd te zijn als de ander het terug deed.
De kitten was niet bijzonder sociaal, maar toen ze een tabby dichtbij zag die ze vaag herkende als Blackpaw, stapte ze toch op haar af. "Hey"zei ze kalmpjes en het klonk een beetje ongeïnteresseerd. Ze was nu niet heel erg sociaal.

Blackpaw kwam net terug van een training. Ze zag er afgepeigerd uit en het zweet liep nog even haar rug. Ze wilde zo even gaan rollen door de sneeuw om af te koelen, en zich daarna een uitgebreide wasbeurt te geven. Blackpaw liet zich niet ver van de H.U.T. op de grond vallen, en rustte even een paar seconden uit. "Hey," hoorde ze naast zich. Ze tilde haar kop op en keek in de ogen van Airkit. "Hee hee," reageerde ze vrolijk, al was in haar stem te horen dat ze moe was.

Pas nu merkte de kitten op hoe vermoeid de apprentice eruit zag, wat haar nog ongemakkelijker maakte. Moest ze nu, eh.. anders reageren? Ze kneedde de grond onder haar poten wat onzeker, wachtend totdat de andere kat zou reageren. "Hee hee,"Haar woorden waren vriendelijk, maar vermoeid. Het duurde net één tel te lang voordat de kitten wat onhandig reageerde. "Hoe is het met jou?" Ze gaf Blackpaw eigenlijk niet de kans te reageren. "Wat heb je gedaan? Ik zie dat je moe bent, wat heb je gedaan? Oh als ik vervelend ben dan moet je dat zeggen, dan ga ik wel weer weg. Wie is jou men-"Ze kapte haar laatste zin af omdat ze begreep dat ze wel heel veel vragen stelde. Beschaamd wendde ze haar blik af. "Euh, sorry"

De kitten reageerde laat, maar overviel Blackpaw vervolgens met een waterval aan vragen. Een grijns verscheen op haar snoet, en ze ging rustig zitten om elke vraag stuk voor stuk te beantwoorden. "Ik was net aan het trainen. We waren weer aan het vechten, want dat is m'n favoriete trainingsonderdeel. We hebben ook nog geprobeerd te jagen, maar we konden maar weinig prooi vinden. Dauntrose is m'n mentor," eindigde ze haar antwoordenreeks, radend dat de kitten wilde vragen wie haar mentor was. "En wie ben jij?" vroeg ze nu terug.

De poes ging rustig zitten en had een grijns op haar snoet. Hierdoor was Airkit een beetje overdonderd, simpelweg omdat ze gewend was meteen uitgelachen te worden door de andere kittens, of anders om raar te worden gevonden. De reactie van deze poes-die ze nu al meteen bestempelde als vriendin, hoewel ze haar ongeveer 5 secondes kende- bevestigde weer eens dat ze veel beter onder de apprentices thuishoorde. "Ik was net aan het trainen. We waren weer aan het vechten, want dat is m'n favoriete trainingsonderdeel. We hebben ook nog geprobeerd te jagen, maar we konden maar weinig prooi vinden. Dauntrose is m'n mentor," Ze nam alle zinnen, alle woorden in zich op en kreeg even een wat bewonderende vonk in haar ogen. Getraind worden moest geweldig zijn! "En wie ben jij?" Airkit keek haar even wat verbaasd aan, totdat ze doorhad dat haar iets werd gevraagd. "Oh, euh... Airkit.. L-leuk kennis te maken trouwens."Hakkelde ze een beetje onbeholpen.

"Ook leuk kennis te maken met jou, Airkit," miauwde Blackpaw, en ze duwde haar neus tegen het voorhoofdje van de kleine kitten. Airkit leek wat nerveus, en haar stem hakkelde af en toe. Dat was nergens voor nodig; Blackpaw vond veel kittens dan wel irritant, maar Airkit leek heel oké. Ze was niet zo gillerig en aandachtsvragend als veel andere kittens, maar leek wat chiller, wat stiller. "Heb je zin wat te gaan doen?" vroeg ze vervolgens, terwijl ze enthousiast haar oortjes heen en weer wiebelde.

"Ook leuk kennis te maken met jou, Airkit,"werd terug gemiauwd door de poes. Airkit wist iets dat leek op een glimlach op haar snoet te toveren. Deze werd echter vervaagd toen de apprentice haar neus even kort tegen haar voorhoofdje duwde. De kitten was even verrast, en misschien wel wat van haar stuk gebracht, maar glimlachte toen nog breder, al dan niet een beetje onzeker. Het was haar nooit echt geleerd hoe om te gaan met anderen, waardoor dit nu best overdonderend was. maar hoe dan ook, ze was nu al helemaal dol op de apprentice. "Heb je zin wat te gaan doen?"De oren van Blackpaw wiebelden wat enthousiast, maar het was niks vergeleken tegen haar ogen stijf getrokken van zenuwen, en puur geluk. "Ja!"Haar ogen waren groot en haar stem was een stuk hoger van enthousiaste dan normaal.

Onderwerp: Re: Hallelujah! Somebody to talk to!(Blackpaw)