Shapeshifter

Klinkt leuk! Ik wil het wel gaan volgen :3

Ik volg! Klinkt super

Heel gaaf Luca! Origineel onderwerp, ik ga het zeker volgen!

Volgende deel komt dit weekend ^^

sorry voor DB
Haar handen trilde terwijl ze zo netjes mogelijk de porseleinen kopjes op de tafel zette, die overigens van glas was. Ik bekeek hoe ze haar best deed goed over te komen, haar slagader trilde lichtjes bij haar bewegingen en haar ademhaling was iets versneld. Dingen die alleen iemand als ik zou kunnen zien. ‘Fiona wil jij even de thee uit de keuken pakken?’ Haar gezicht was nu vlak bij het mijne en ik zag nogmaals dat ze té veel haar best deed om op te vallen. Ik haalde mijn schouders op en sleepte mezelf richting de keuken die vorige week nog nieuw er in was gezet. De witte tegels aan de wand glinsterde nog net zoveel als een week geleden, dankzij de schoonmaak doek van mijn moeder. Ik pakte de blauwe theekan en hield hem met éen hand vast terwijl ik weer terug slenterden naar de bank en het bijzettafeltje. Waar nu allemaal vrouwen zaten van de leeftijd van mijn moeder, die nu alweer hevig bezig was met zich in een gesprek te wurmen. ‘Hier,’ Zei ik zo zacht mogelijk, omdat het niet mocht opvallen dat ik ook nog bestond. Mijn moeder knikte goedkeurend en pakte de theekan van mij over zodat ik weer naast haar kon plaats nemen. Het was mijn moeder gelukt het jaarlijkse ‘thee comité’ dit jaar bij ons thuis te houden. De andere dames van hun ‘club’ waren er gelijk mee ingestemd zodra ze zagen waar mijn moeder en ik woonde, in een kast van een huis. Niet dat het mij nog iets deed, vroeger woonde ik in een kasteel dat 3 keer zo groot was als dit. Ik was dus wel wat gewend. Toen ze me had verteld dat de meiden langs zouden komen, zoals mijn moeder haar zogenaamde vriendinnen noemt, wilde ik meteen de deur uit snellen om langs mijn broer te gaan. Helaas had mijn moeder er op gestaan dat ik zou blijven zodat ik kon helpen met dingen uit de keuken pakken. Mijn favoriete hobby. Eerst had ik nog tegengestribbeld, ik had bijvoorbeeld gezegd dat ik huiswerk met Marijne ging doen, maar mijn moeder kent me beter dan wie dan ook en hield me thuis, duwde me in een jutten zak dat tegenwoordig jurk heet en plaatste me naast haar op de bank. Nu staarde ik een beetje dromerig voor me uit en probeerde ik te bedenken wat ik in de avond zou doen. Er was iets groots op komst, omdat mijn broertje, die 3 huizen verderop leeft, iets heel doms heeft gedaan. Bart, zijn mensen naam, heeft gister namelijk zijn vader ‘verwond’. Peinzend ging ik in me hoofd in op het probleem, zijn kleinere stief broertje had het gezien. Gelukkig was dat ventje nog te jong om iets te zeggen, helaas had hij wel dingen getekend die voor moeders als schokkend kunnen worden ervaren. ‘Schat ik heb nog thee nodig, wil jij het even zetten voor de dames en mij?’ Weer sleepte ik me naar de keuken, bekeek de tegels en zette vervolgens het vuur aan om het water te verwarmen. Ik had er een hekel aan als ze me schat noemde, maar het was beter dan die achterlijke naam die ze me had gegeven, Fiona Wallis. Mijn echte naam, Siv, of voluit: Siv Crorreckang Echock, klonk veel mooier in mijn oren. Al was Fiona beter dan Bart, waarbij de naam alleen al droop van de domheid die zijn ‘ouders’ bezaten. Mijn broer genaamd Theoruddus Crorreckang Echock, leefde een eenzaam leven bij zijn ouders en stiefbroertje aan wie hij een hekel had. Hij kon niet omgaan met de volslagen debielen in zijn huis. Zoals als hij het altijd noemde, zijn huis. Ik moest grinniken terwijl ik terug liep met de blauwe theekan nogmaals tot aan de rand gevuld. Het was fijn geweest als het zo kon blijven, overdag braaf, en zodra de avond viel konden we te werk gaan. Nee ik ben geen puber meer die s ’avonds alle feestjes van de stad afstruint, allang niet meer. Onze tijdbalk is heel anders dan in deze wereld. In mijn bestaan zou ik 316 zijn, in mensen jaren omgerekend als ongeveer 34 jaar. En toch was ik slechts 16, drie getallen om mijn leeftijd in uit te drukken.