Remember that it's all in your head

+Thornpaw, open

De grijze kater wierp een blik op de horizon, die langzaam veranderde. De warme roodtinten smolten weg en maakte plaats voor de blauw paarse kleuren van de nacht. Tijd om te gaan slapen. De kater stapte de apprentice den binnen, en liep behendig tussen de slapende katten door. Hij stapte over een aantal jongere apprentices, tot hij bij zijn eigen den was. Niet alleen zijn eigen den, ook die van de witte tweeling. Thornpaw en Brokenpaw. Reckpaw bekeek beide. Broken leek diep in slaap, dus hij zou haar laten slapen. Een klein glimlachje sierde zijn snuit. Vervolgens liet hij zijn gouden ogen op Thorn vallen. Zijn lieve glimlach veranderde in een grijns, terwijl hij haar een paar keek prikte. "Wake up, Sleepy." Hij ging zitten in zijn warme nest, en wachtte geduldig tot Thornpaw wakker was. "Hoe gaat t?"

Het was veel te vroeg om wakker te worden.
Normaal zou Thorn nog lekker doorgeslapen hebben, ondanks dat ze ook verplichtingen had als apprentice. Toch opende ze nu haar ogen, aangezien ze haar zusjes stem hoorde samen met die van Reck. Ze knipperde langzaam tegen het felle licht en haar blauwe ogen keken zoekend om zich heen. Ze lag lekker, maar wilde ook met Reck praten.

"Hey," gaapte ze, nog steeds vermoeid, en ze ging langzaam overeind zitten, waarna ze haar vacht begon droog te liggen. "Wat is er?" Vroeg ze vervolgens, er moest toch een reden zijn waarom ze haar wakker gemaakt hadden?

Ondanks al zijn stille sluipen had hij Brokenpaw toch wakker gemaakt. "Met mij gaat het goed.", Grpate ze. "Dankjewel voor het vragen." Reck knipoogde, en fluisterde; "Dat is mooi prinses. Denk je dat we deze beer wakker kunnen maken?" Hij bleef de ander porren. "Hey," Thorn was ook wakker, mooi. "Wat is er?" De grijze kon het niet helpen om een beetje te lachen. Er moest altijd een reden zijn voor haar. Hij grijnsde. "Wat, mag ik mijn favoriete tweeling niet opzoeken?" Er klonk gesis, ergens achter in de den. Ookal was het donker, toch stak hij zijn tong uit. Katten moesten niet zo zeiken. Reck maakte het zich gemakkelijk en ging liggen, over de twee nesten heen. "Leuke katten ontmoet? Leuker dan ik, bedoel ik natuurlijk." Hij kende de twee al vrij lang, en was erg gehecht aan ze geraakt. Hij zag ze bijna als zijn eigen zusjes, al was hij niet de beschermende broer. Nee, op dat gebied faalde hij.

"Wat, mag ik mijn favoriete tweeling niet opzoeken?" Met een slaperige kop staarde de kattin Reckpaw aan. Had hij haar zonder reden gewekt? "Eh." Antwoordde ze met een grote gaap, wat een raar geluid bezorgde. Enkele katten werden hier chagrijnig wakker van en begonnen te sissen. "Leuke katten ontmoet? Leuker dan ik, bedoel ik natuurlijk." Met een grijnsje staarde Thorn hem aan.
"Oh ik heb veel nieuwe katten ontmoet. Brokenpaw, Gingertail, Shadowpaw, Bearpaw, Flashpaw." Poe, dat waren veel katten, waarom was haar zus zo actief en bleef zij maar wat achter in het kamp? Zij moest ook is vaker op onderzoek uit. "Jij moet maar beslissen of ze leuker zijn dan jij." Zachtjes grinnikte Thorn mee met haar zusje.
"Nou, ik heb ook wat katten ontmoet. " Begon ze, en wachtte even om het spannend te maken. "De namen van de ongelukkige vogels, vraag je me?" Miauwde ze zachtjes, spanning spanning. "Shadowpaw. Jup, ik heb niet veel gedaan." Zei ze lachend, maar haar ogen stonden al snel weer serieus. "Wisten jullie dat Whitelion, de deputy, mijn mentor is?"