Observing

Zijn klauw miste maar op een haar en met een grauw keerde hij zich opnieuw naar de oudste apprentice. Uit het niets werd hij weggeduwd en hij keek boos om, om de jonge apprentice Hawkpaw weer te zien. Hij ontblootte dreigend zijn tanden. "Wat denk jij te doen?" Miauwde hij met een harde stem, terwijl hij neerkeek naar de kleinere apprentice. Hij keek naar de rode apprentice die wat over eer tegen hem zij en rolde geïrriteerd met zijn ogen. Op dat moment kwam Snowkiller op het toneel en zuchtend plofte Panthergrowl neer. Fijn, medeclanners waren altijd zo leuk. Vaak had hij de gedachte dat hij in de verkeerde clan geboren was, dat hij beter in Shadowclan geboren kon zijn. Daar wisten ze tenminste hoe je moest omgaan met indringers. Snowkiller hield een preek waar de zwarte kater niet naar luisterde, maar hij spitste wel zijn oren om te luisteren naar het excuus van de apprentice. "Maar ik kon hem toch ook niet gewoon een stel onschuldige apprentices laten aanvallen?" Zachtjes gromde de zwarte kater en zwiepte met zijn staart. "Sorry." Fluisterde de apprentice. "Het spijt me, ik zat fout, maar Panther ook even goed. En ik zou nooit mijn clan verraden!" Nu stond Panthergrowl op en tikte de apprentice hard op zijn oren met zijn poot. "Ik zat niet fout, ik verdedigde mijn clan zoals iedere waardige Riverclanner dat zou doen. Je hebt nog veel te leren. Ik wil dat je morgen de elders helpt en hun teken verwijderd met muizengal." Hij hield zijn gezicht in de plooi, maar toch had hij een twinkeling in zijn ogen. Hij mocht een apprentice straffen en dit was de vervelendste taak, omdat de muizengalgeur en smaak nog dagenlang in je vacht en mond bleef hangen en dat was niet erg fijn. Nu richtte Panther zich weer op de drie apprentices en keek hoofdschuddend naar de drie. Wat waren ze toch zwak.

Fijn nu had de zwarte kater hem nog straf gegeven ook en kwam er nog een riverclanner op af. Het vooruitzicht van muizengal deed hem niet goed, maar hij had nog steeds geen spijt van wat hij gedaan had. "Panthergrowl, ze stonden nog op hun eigen gebied. Dus je had het recht niet." Waarschijnlijk bracht deze uitspreek hem nog dieper in de problemen, maar op dit moment kon het hem niet veel schelen. Hij had toch al straf, waarom zou hij zijn gedachten dan niet kunnen zeggen?

zijn gezicht stond op onweer terwijl hij door het gebied rende. Zijn spieren duidelijk zichtbaar onder zijn dunne diep grijze pels en zijn amberen ogen naar voren gericht. Firepaw, Dazzlepaw en Sparkpaw waren nog altijd niet terug in het kamp en het zat hem niet helemaal lekker. Zeker niet met het nieuws van de dassen en de spanning rond Riverclan. Zeker voor Firepaw maakte hij zich zorgen de apprentice die nog nieteens een training gehad had was spoorloos verdwenen leek het wel. Hij was niet de enige die zocht dat wist hij maar hij had besloten langs de riverclan border te checken. Misschien dat de jonge apprentice daar wel heen was gegaan na alle verhalen over Firestar. En ja. Hij had gelijk, aan de border stonden de drie apprentices met verdomme drie Riverclan warriors die er stuk voor stuk niet uitzagen als schatjes en een iets te fluffy apprentice. Een lage grom gleed over zijn lippen terwijl hij tot stilstand kwam. De warriors herkende hij wel, de apprentice niet. "Panthergrowl, Lynxfang, Snowkiller, is er een rede waar al deze commotie vandaan komt?" Zijn stem was ijskoud terwijl hij naar de apprentices keek en een stil 'zijn jullie oke?' signaal aangaf met zijn staart.

-sorry vond die appjes heel zielig tegenover all dem warriors

Geweldig, nu kwam er nog een thunderclanner zich mee bemoeien. Was het al niet erg genoeg dat er een hele commotie was, terwijl niemand de grens had overgestoken. De grijze kater bestudeerde de zwarte warrior, ijzig nam hij hem op. Dat hij het op had genomen voor thunderclan apprentices wou nog niet zeggen dat hij andere clans graag in de buurt had. "Panthergrowl, Lynxfang, Snowkiller, is er een rede waar al deze commotie vandaan komt?" Super, nu werd hij ook nog vergeten. Een geërgerde grom steeg op uit zijn keel. De thunerclan apprentices waarderede zijn actie natuurlijk niet, hij moest morgen de Elders gaan helpen en nu kwam er nog een thunderclanner aan. Kon het nog erger?

~Welcome

''Zwijg, zo spreek je niet tegen een Warrior, wat hij ook gedaan heeft. Misschien moet je maar terug gaan naar het Camp'' De grijze kater was het zo beu om op zijn kop te krijgen. Waarom alleen hij? Die thunderclan apprentices waren hier toch ook? Hij vond het leven op dit moment zo oneerlijk. Mokkend keek hij Lynxfang aan, waarom was iedereen plots zo boos op hem? "Best, maar ik vind dat mijn deel van het verhaal ook verteld mag worden!" Grommelde hij boos terwijl hij zich omdraaide om richting het kamp te gaan. Alleen was hij niet van plan om terug te gaan, toen hij een paar vossenlengtes door de bossen had gelopen. Sloop hij stiekem terug en verstopte hij zich tussen de struiken. De wind kwam naar hem toe dus ze zouden hem ook niet kunnen ruiken, perfect.

Lynxfang vroeg hem wat er gebeurd was, maar voordat hij ook maar iets kon zeggen begon Hawkpaw al weer tegen te sputteren. Had straf niet genoeg geweest? Hij zuchtte diep, laag en was verschrikkelijk geïrriteerd door het gedrag van de apprentice. Hij knikte instemmend bij het voorstel dat hij weg moest en maakte een ksst-beweging met zijn poot. Uit het niets dook er een Thunderclan warrior op. Het begon te lijken op een heuse clanmeeting, al was het maar met twee clans, een Panthergrowl werd er nou niet bepaald vrolijk van. "Panthergrowl, Lynxfang, Snowkiller, is er een rede waar al deze commotie vandaan komt?" De zwarte kater hield zijn hoofd schuin en kneep zijn ogen tot spleetjes. Hoe wist deze kat zijn naam? Voor zover hij het wist had hij deze nooit uitgesproken. Al was hij wel op de ceremonie geweest waar misschien het één en ander werd verspreid. Opnieuw wilde hij het verhaal vertellen over deze indringers, maar de jonge vuurrode apprentice was hem voor. "ThunderClan territorium is ThunderClan territorium. Ik heb geen teen van mijn poot over die grens gezien en ik heb het recht om hier rond te lopen als ik wil. Ruik maar goed visvreter, ik ben niet in dat territorium van jou geweest," Nu grauwde Panthergrowl tegen iedereen dat ze stil moesten zijn en deed zijn verhaal. "Ik kwam hier en trof hier deze apprentices aan die doodleuk bij de grens stonden, en van plan waren erover heen te gaan. Ze hebben ook Hawkpaw weggejaagd van zijn eigen kant van de grens, hij stoof zo langs me heen. Toen heb ik ingegrepen, en gezegd dat ze niet moesten oversteken, maar ze luisterde niet en de grootste daar," hij wees met zijn poot op de apprentice die hij niet had aangevallen, "Wilde oversteken. Toen heb ik hem een tik verkocht, niemand komt zomaar op Riverclan territorium." De helft was allemaal verzonnen, maar zolang niemand dat merkte was dat goed. Het woord van een apprentice tegen het woord van een warrior.

Verveeld had hij naar de woord wisseling van de katten geluisterd. Waarom moest ze er weer een drama van maken? "Hakwpaw." Hij spitste zijn oren kort bij het horen van zijn naam. "Ja?" Miauwde hij dus maar. "Vertelt hij de waarheid?" Dacht die kater nu echt dat hij dom was? Het maakte niet uit wat hij zou zeggen, leugens of waarheid, ze zouden het toch niet geloven. "Waarom zou ik daar op antwoorden? Jullie zouden me toch niet geloven." Miauwde hij kwaad. Woest draaide hij zich om en rende terug naar het kamp. Hij had er geen zin meer in, het gekibbel van de katten was vervelend en zorgde ervoor dat hij slecht gehumeurd werd.