> S W I F T

>Algemeen
Name: Swiftpaw
Nickname: Swift
Age: 8 Moons
Clan: Thunderclan
Rank: Apprentice


>Familie
Mother: Swangaze (†)
Father: Blackdawn (†)
Siblings: Leafkit (†), Drawkit (†)

>Innerlijk
Description:
Snel:
Swiftpaw is heel, heel snel. Omdat haar ouders uit de Skyclan kwamen, heeft ze de sterke achterpoten van hen en kan ze heel snel rennen, veel sneller dan de algemene Thunderclanner.
Lenig:
Alweer door de genen van haar ouders is Swift erg lenig. Ze kan met gemak de hoogste bomen in klimmen en heeft hier ook de sterke poten voor. Ze kan makkelijk door dunne gangetjes en verliest bijna nooit haar evenwicht.
Sterk:
Eindeloos trainen heeft voor een goed paar spieren gezorgd. De apprentice is sterk en kan met haar kracht zo voor een warrior door, ook al is ze niet groot.
Alleen:
Doordat al haar familie in één klap verdwenen was, heeft Swift zich afgesloten voor de buitenwereld. Ze heeft niemand op wie ze kan bouwen, niemand waarbij ze kan uithuilen; ze is alleen. Ze vindt het niet altijd vervelend.
Vriendelijk:
Ondanks dat ze afgesloten is van de rest, is Swift nog wel vriendelijk. Breek door haar muren heen en je hebt er een geweldige, loyale vriendin bij.
Uitmuntende apprentice:
Door al haar goeie talenten (klimmen, jagen, vechten) is Swift een geweldige apprentice. Ze blinkt erg uit en is heel waarschijnlijk de beste apprentice van de Thunderclan.
Likes: Jagen // Rennen // Klimmen // Vogels // Sterren // Nacht
Dislikes: Regen // Onweer // Bliksem // Vuur // Tweebenen // Honden // Gevaar

>Uiterlijk
Description:
Swiftpaw is klein voor haar leeftijd en wordt vaak onderschat. Te vaak, als je het haar vraagt. Ze heeft een mooi kort calico vachtje, die vooral bestaat uit zwart met bruin. Ondanks haar kleine uiterlijk is ze gespierd, wat te zien is ook.

>Verleden
Met liefde in haar ogen pakte de moeder haar kitten op. Het was de laatste kitten die ze gekregen had, de jongste kit van de drie. Ze keek glimlachend maar vermoeid op, naar haar partner, die dezelfde liefde in zijn blik had als de poes. De moeder zuchtte zachtjes, was blij dat ze klaar was, en noemde haar laatste kitten Swiftkit. Swangaze keek om zich heen. De nursery zal haar thuis worden voor een paar moons.

Swangaze en Swiftkit kregen een goede moeder-dochter band. Swangaze was trots op haar jongste, die haast wel de oudste leek zo snel groeide ze. Toch stopte dat na een tijdje weer en groeide haar broertjes haar weer voorbij.

Op een nacht werd Swangaze wakker van een vreemde geur. Veel katten waren naar de Gathering, en versuft van de vermoeidheid keek ze om zich heen. Haar ogen schoten echter wijd open toen ze het vuur zag. Het vuur dat aan de takken van de nursery likte en alles verwoestte. Het vuur dat steeds dichterbij naar haar en haar kittens kwam.
Verwoed begon ze te roepen maar wist dat niemand haar kon horen boven de vlammen uit. Ze staarde om zich heen, en keek naar de andere queens, die angstig en beschermend over hun kittens heen bogen. Swangaze wist dat ze er geweest was, en dat haar kittens - die al bijna apprentice zouden worden - geen warrior kon worden zoals ze hen zo vaak beloofd had. Haar oudste kitten, Leafkit, was nergens te bekennen en tranen prikten in haar ogen. Ze keek bang om zich heen en zag toen zijn levenloze lichaampje. Nee. Had Starclan hun verlaten? Met grote, bange ogen keek ze rond, en zag toen Swiftkit naar haar broertje kijken die dood op de grond lag. Drawkit. Swangaze was hen allebei verloren, in één klap haar twee jongetjes dood. Maar Swiftkit leefde nog. Dapper en bang tegelijkertijd pakte de poes haar kitten op, wetend dat als ze zou wachten ze allebei sowieso dood zouden gaan. Ze sprong het vuur in naar de ingang en gooide Swift uit de nursery, waarna ze huilend haar ogen sloot en de vlammen haar opvraten.

Swiftkit wist niet wat ze moest doen. Waarom was haar broertje niet met haar aan het spelen, zoals altijd? Een knagend stemmetje bleef de hele tijd dat woordje herhalen; dood, dood, dood. Ze keek naar haar mama, het werd nu toch wel heel warm in de nursery. Ze piepte en gromde wat klagelijk toen haar moeder haar beetpakte. Ze kon zelf wel lopen, hoor! Ze was al groot genoeg, ze werd bijna apprentice. Haar moeder leek verdrietig, dus verzette Swiftkit zich niet heel erg. Opeens werd het nóg warmer en waren er allemaal mooie gele kleuren om haar heen. Toen werd ze weggegooid, en met een smak belandde ze op de grond, uit de nursery. Wat was dit nou? Verbaasd staarde Swift om zich heen. Overal waren die mooie gele, oranje en blauwe kleuren. Maar wat was het warm! Ze begon te roepen. "Hallo? Mama?" Ze bleef dezelfde tekst maar steeds herhalen, ze was nooit zo'n prater geweest en kende daarom - zelfs al was ze al 5 moons - niet al te veel woordjes. Uit het niets werd ze opgepakt, maar niet door haar moeder. Het was door een wildvreemde kat, die er ook verdrietig uitzag, maar vastberaden keek. "Je moeder is weg, en je vader ook." Miauwde hij en Swift schudde met haar hoofd, waarna ze met haar poot op de nursery wees, die nu helemaal in de brand stond - al wist ze niet dat dit slecht was. "Nee hoor, mama is daar," zei ze eigenwijs, maar de warrior die haar had opgepakt rende met haar weg, de hitte uit.