Update

Zijn poten waren koud van het nieuwe pak sneeuw wat er weer lag, en zijn neus was bijna zeker bevroren. Maar dat maakte de kater duidelijk niet uit, want hij keek zo blij als een kitten die het kamp uitgeslopen was. Dat, in combinatie met zijn fluff wat alle kanten uitstak waarvan de puntjes bevroren waren, maakte dat Tall er uitermate vrolijk uitzag. Al ging zijn volwassenheid er wel een beetje in verloren, maar dat boeide de kater niet al teveel, zijn diepe stem en goede argumenten zouden dat duidelijk maken, of niet. In ieder geval wist hij wel dat zijn moeder het niet erg zou vinden. Als ze het wel erg vond zou hij een probleempje hebben.. "Mam?" Mauwde hij dan ook, zodra zijn poten voor de den gestopt waren. "Of ehm.." Tall keek even schuldbewust, hij maakte altijd deze fout, "Shrewstar?" Lastig hoor.

Hij spinde hard toen zijn moeder verscheen, en moest grinniken toen ze hem vertelde dat het dus nog geen Shrewstar was. "Dat duurt dan nog wel eeuwig kay?" Mauwde hij terug, en ontving de lik. Wat moest hij ooit als zijn moeder er niet zou zijn? Dan zou hij ronduit lost zijn, want daddy was heel aardig enzo, maar niet echt ehm.. Moeder. "Wanneer word ik weer eens oma?" Dramatisch rolde de kater met zijn vrolijk twinkelende ogen en grinnikte weer. "Praat me er niet van, poezen zijn zó lastig," Antwoordde hij zijn moeder, en wow wat zat er volgens hem een kern van waarheid in. Geen grap, poezen waren gewoon onmogelijk. Niet stom hoor, gewoon onmogelijk.

Hij grinnikte, hij leider? Lord, dat zou uiterst interessant worden. 'Jullie moeten nu allemaal verplicht meedoen aan een sneeuwballen gevecht!' Hij moest haast lachen bij het idee, maar keek weer op toen zijn moeder vroeg waarom hij was gekomen. De kater ging zitten, en moest glimlachen toen zijn moeder meteen leek te denken dat er weer iets mis was. "Nope," Meldde hij haar vrolijk, en grijnsde alsof het een persoonlijke overwinning was. "Ik wilde gewoon de vorderingen van de verschillende apprentices die ik op het moment train met u bespreken," Hij keek even serieus, maar was er niet zo goed in, een ondeugende twinkel bleef in zijn oog, standaard.

Hij glimlachte, maar zag heus wel dat er een of andere gedachte was die hem waarschijnlijk zou doen schrikken als hij hem zou zien. De kater maakte er een mentale notitie van, en ging even verzitten om goed verslag te kunnen doen van zijn apprentices. "Well," Begon hij, toch wel trots dat hij dit niet vergeten was te doen, "Dawnpaw, wiens trainingen ik mee help sinds Running in de Nursery ligt, gaat met sprongen vooruit. Zijn zelfvertrouwen wordt ook steeds beter, wat echt leuk is om te zien. Het is een erg slimme kater, en ik denk dat hij het inmiddels ook wel aankan om op Moonhigh border patrols te gaan, dat wilde ik dan ook met Innerghost overleggen," Hij keek eens rond, maar hij kon de deputy niet zien, logisch, "Zijn jagen is erg goed, en het vechten wordt 'ie ook steeds beter in. Klimmen en theorie is het volgende blok wat ik met hem wilde behandelen, om te zien hoe ver hij was gekomen met Running,"

Hij keek naar zijn moeder, en glimlachte bij het compliment dat hij kreeg. "Klinkt goed Tallshadow, waarschijnlijk heeft Dawnpaw niet veel trainingen voor jou gekregen en aangezien Runningvole nog maar net in de nursery ligt, lijkt het me logisch dat je nog wel even een stand-in mentor bent. Maar als het te veel wordt, moet je een andere warrior even laten invallen, ik wil niet dat je andere apprentices er onder te lijden krijgen, oke?" Nogmaals knikte de kater, dat had hij namelijk onder het verhaal door ook al gedaan. "Prima, daar kom ik nu bij inderdaad, over Maze zou ik u graag om advies willen vragen. Hij weigert aanwijzingen op te volgen als ze hem niet handig lijken, dat herken ik wel, maar hoe zou ik er het beste mee om kunnen gaan?" Hij keek even naar de grond, had hij dan gefaald? In ieder geval wilde hij nu moeder advies, ze hoefde het niet voor hem op te lossen, gewoon helpen.