Feelings are sometimes hard to understand(Open)

Het was een dag zoals alle anderen: Hij was wakker geworden naast zijn eigenaar, was daarna gaan jagen, had zijn eigenaar een muis gebracht, die hij uiteindelijk toch zelf had opgegeten omdat zijn vriend weigerde hem op te eten. Het maakte hem niet bijzonder veel uit. Daarna was hij gaan 'stappen', ofterwijl zijn ronde door de stad doen, zoals hij altijd deed. En nu lag hij in zijn vertrouwde boom. Een eenzame boom op een klein grasveldje midden in de stad. Hier bevond hij zich vaak, om een simpele rede waarvan hij nog steeds niet begreep waarom: hier had hij de laatste keer met Shiva gepraat. De poes was van de aardbodem verdwenen, en hoewel ze iedere keer dat ze elkaar hadden gezien ruzie hadden, miste hij haar enorm. Misschien was het gewoon zijn manier van affectie uitten, ruziën.
Littleface en haar gezondheid boeide hem weinig, het zelfde gold voor de kittens die hij perrongelijk op de wereld had gezet. Hoewel hij best vaak aan ze dacht, wist hij dat hij zich beter niet met ze kon bemoeien. Ze waren vast veilig en blij zonder hem. Maar Shiva...
De kater zuchtte en legde zijn kop op zijn poten, zijn blik gericht in de verte.

Open voor alles en iedereen!

Haar halflange vacht zat wat in de war, dus haalde ze haar tong erdoorheen, en zorgde dat ze er toch een beetje netjes uitzag. Ze stapte de grens tussen haar gebied en dat van de tweebenen over. Snowleap kwam een boom tegen, en ze rook een geur, waardoor ze omhoog keek. Ze zag een zwarte kat, hij rook als een kater, en hij rook ook naar tweebenen. Een kittypet dus. "Hallo", zei ze, niet vriendelijk, maar verrevan kortaf.

»Hoop dat ik mocht posten?

Doordat hij afwezig voor zich had uit gestaard, had hij niet door gehad dat er een andere kat onder hem was verschenen. "Hallo"werd er neutraal tegen hem gezegd. De kater zuchtte en besloot dat hij een goed humeur had. "Goedenavond" zei hij tegen haar en sprong soepeltjes uit zijn boom. "Wat doet een clankat zo ver van zijn gebied?"vroeg hij kalmpjes, terwijl hij de witte poes in zich opnam. Ze had een halflange vacht, net als hij. Maar dan in het wit. De kater richtte zijn geel/groene ogen op die van de poes en wachtte rustig op antwoord.

Natuurlijk! ^^ graag zelfs

"Goedenavond", zei de kater, en Snowleap knikte hem toe. "Wat doet een clankat zo ver van zijn gebied?" Ze haalde een schouder op, en keek van de zwarte kater naar de plaats waar de kater in de boom gezeten had. "Zich vervelen in haar eigen gebied, denk ik zo", gaf ze als antwoord, "Want wie wilt nu niet andere gebieden ontdekken?" Ze glimlachte even, en schraapte haar keel.

»Okay!

De poes haalde haar schouders op en keek naar de plaats waar hij vijf secondes geleden had gezeten. "Zich vervelen in haar eigen gebied, denk ik zo"antwoordde de poes. "Want wie wilt nu niet andere gebieden ontdekken?" Voor een moment was er een glimlach op haar snuit te zien. Jinx grinnikte zachtjes bij haar woorden. "Oh ik weet genoeg katten, clankatten en kittypets, die maar al te graag in hun eigen bekende gebied blijven"Zei hij kop schuddend. Hij kon het niet goed bevatten, waarom zou je je hele leven in het zelfde gebied willen zijn? Nu deed hij dat ook, voor het grootste deel van de tijd dan. Maar zodra hij de kans zag, ging hij naar waar zijn poten hem wilde dragen.

De kater voor haar grinnikte even. "Oh ik weet genoeg katten, clankatten en kittypets, die maar al te graag in hun eigen bekende gebied blijven", zei die, terwijl hij met zijn kop schudde. "Echt? Dat vind ik raar, wie wilt er nu altijd op hetzelfde terrein blijven?" Ze schudde ook even met zijn hoofd. "Mag ik uw naam vragen?" Ze keek naar de kater, die duidelijk (wat) ouder was als haar, dus gebruikte ze de beleefdheidsvorm.

"Echt? Dat vind ik raar, wie wilt er nu altijd op hetzelfde terrein blijven?"reageerde de poes op hem. "Mag ik uw naam vragen?"zij schudde ook even met haar kop. En hoewel Jinx het bijzonder vond dat hij met u werd aangesproken, zei hij er niks over. Voor de verrandering stelde hij zichzelf zelfs netjes voor! Misschien zou hij toch ooit een normale, aardige kat worden... Nee, natuurlijk zou dat nooit gebeuren. "Jinx, Jinx is de naam." antwoordde hij koeltjes, terwijl zijn ogen die van de vreemdeling opzochten. "En wie, als ik vragen mag, heb ik voor me?" Hij hield zijn kop ietwat vragend schuin.

Gelukkig kreeg ze deze keer wel ee, mooi antwoord op haar vraag, niet zoals de Windclan apprentice die boos werd toen ze om haar naam vroeg. "Jinx, Jinx is de naam." De witte poes knikte, en luisterde naar wat de kater verder zei. Ze kon al op een wedervraag gokken, maar toch luisterde ze. "En wie, als ik vragen mag, heb ik voor me?" Ze glimlachte, omdat haar vermoeden juist was. Wedervraag. "Snowleap, Shadowclan warrior", stelde ze zich voor.

Een glimlach was op de snoet van de poes te zien, toen Jinx ook haar naam vroeg. "Snowleap, Shadowclan warrior" Ah, Shadowclanner dus. Om eerlijk te zijn, verbaasde het hem. De keren dat hij zijn poten in het gebied van deze clan had gezet, waren ze behoorlijk agressief geweest. Maar deze poes leek juist een kalme poes met manieren, wat hij wel mocht. "Als je dan toch meer van de wereld wil zien, zal ik je een rondleiding geven hier?"Vroeg hij de poes.
De stad was 80% troep en vreselijke gebouwen. Maar er waren ook mooie plekjes, plekjes die je meestal alleen leerde kennen als je in de stad leefde, zoals hij.