Finally |OPEN|

Er was een heel oproer in het kamp geweest. Er was een kitten weggeslopen, en nu was iedereen in rep en roer. Er waren heel wat katten opgeroepen op het kleine mormel te gaan zoeken, en ook Foxpaw was van plan het balletje vacht te vinden. Kittens horen niet in het territorium, ze mogen pas weg als ze apprentice zijn, herhaalde Foxpaw de regel in haar hoofd en ze stak haar neus in de lucht. Er waren heel wat geuren van Shadowclankatten, dus keek de poes maar naar de grond - hopelijk kon ze hier pootstappen vinden. En ja hoor, er stonden kleine pootstapjes die te klein voor een apprentice waren. Met haar snuit bijna tegen de grond snoof ze de lucht op, en onthield het zodat ze nu achter haar neus aan kon gaan. Na een tijdje lopen, ruiken en kijken had ze daar de kitten gevonden, die rustig met een half-dode muis aan het spelen was. Snel liep de rode apprentice erop af, en zag hoe de kitten het arme diertje doodde. "Dappledkit!" Miauwde ze boos, en ze keek bestraffend naar de ander - ook al was de kit maar iets jonger. "Ten eerste, kittens mogen niet uit het kamp. Ten tweede, wij danken Starclan voor de prooi en laten deze niet onnodig lijden!" Ze wees met haar rode staart naar het verminkte muisje op de grond en tikte daarna bestraffend met haar staart tegen het hoofdje van de kit. "Nu gaan we terug naar het kamp."

"En waarom zouden we?" Antwoordde de kitten brutaal, en met een geërgerde zucht ging Foxpaw voor de ander zitten. "Omdat ik als apprentice al bijna niet alleen uit het kamp mag, het is gevaarlijk hier. Heb je nog niet gehoord van de dassen die hier rondzwerven?" Er waren pas meerdere dassen gesignaleerd en je wist maar niet waar ze nu zaten. Toen, uit het niets, kwam er een witte kater uit de struiken gestapt. De rode apprentice stond op en ging beschermend voor Dapplekit staan. 'Exact kiddo.' Miauwde hij. 'Je kan ook met mij meegaan en ik zal je het hele gebied laten zien.' Hij droeg een onbekende geur bij zich, dus hij moest rogue zijn. Of misschien wel Bloodclan! Foxpaw probeerde de opkomende woedde weg te drukken, maar toen hij naar haar toekwam en haar zo makkelijk wegduwde kon ze het niet laten om haar oren tegen haar schedel aan te drukken. 'Wat denk je ervan?' Foxpaw schudde haar kop en wreef met haar poot over de grond. "Niet meegaan, Dapplekit! Of anders vertel ik Shrewstar of Innerghost hiervan en moet je misschien nog wel een extra moon wachten tot je apprentice wordt.." Dreigen kon geen kwaad, als je anderen ermee hielp, toch? Ze wendde zich naar de witte kater. "En jij moet hier niet zijn. Dit is Shadowclan gebied en voor zover ik geroken heb ben jij geen Shadowclanner."

Innerghost vernauwde haar ogen bij het ruiken van Bloodclan. Ze wist dat Bloodclanners een groep katten waren met een hekel aan de clans. Met opzet gingen ze recht tegen hun regels in en irriteerde ze de clans, én probeerde ze gewoon dwars te zitten. Innerghost vertelde één van de oudere warriors met wie ze op patrouille was dat hij de leiding over mocht nemen. Hierna ging Innerghost op de geur af. Ze hoorde de kater iets zeggen over de kitten trainen en dingen laten zien. Of daar kwam het op neer. De Shadowclan apprentice die er bij was zei dat niet te moeten doen, en dat ze anders het aan haar of Shrewstar zou vertellen en de kitten dan misschien wel langer apprentice moest blijven. Net op het moment dat ze tevoorschijn kwam, raasde Dappledkit langs haar heen. Met een zwaai van haar poot hield ze de kitten tegen. "Foxpaw, kom hier en blijf bij haar staan," beval de Deputy. Vervolgens wende ze zich tot de witte Bloodclanner. "Jouw geur, Bloodclanner, is wel vaker hier te vinden," grauwde Innerghost. "Maak nú dat je weg komt en hier nooit meer terug komt, of ík sleep je persoonlijk uit ons territorium," vervolgde Innerghost. Als het moest, zou ze met een gevecht de kater duidlijk maken dat hij hier niet welkom was. Tevens zou ze er voor zorgen dat hij het niet meer in zijn kop zou halen om hier te komen.

Dappledkit rende tegen een grote zwarte poot. Foxdung, nu zat ze in de problemen. Maar niet zoveel als de bloodclanner ""Jouw geur, Bloodclanner, is wel vaker hier te vinden. Maak nú dat je weg komt en hier nooit meer terug komt, of ík sleep je persoonlijk uit ons territorium." Had de nacht zwarte kattin, die luistert naar de naam Innerghost, gegrauwd. Met haar ogen samengeknepen en haar tong uitgestoken keek Dappledkit naar de bloodclanner, net goed, haar zo in verwarring brengen. Hoe durfde hij.

Toen de kitten langs haar heen stoof, wist Foxpaw niet goed wat ze moest doen. Achter haar aan gaan of hier blijven om zeker te maken dat de kater niet meer schade aan zou richten? Ze besloot het laatste te doen en zette boos haar vacht op, duidelijk makend dat de kat hier niet welkom was. Opeens was daar Innerghost, en ietwat opgelucht haalde de apprentice adem. Gelukkig, dan stond ze er niet alleen voor! "Foxpaw, kom hier en blijf bij haar staan," miauwde haar deputy tegen haar en snel stoof ze naar voren, en zette haar poten voor Dappledkit zodat die niet weg kon lopen. "Jouw geur, Bloodclanner, is wel vaker hier te vinden," miauwde Innerghost woedend. "Maak nú dat je weg komt en hier nooit meer terug komt, of ík sleep je persoonlijk uit ons territorium," poe, wat kon zij dreigen zeg! Het was ook niet zo dat Foxpaw zelf nooit terechtgewezen was door haar, en ze was wat bang dat dat nu weer zou gebeuren ook al had ze dit keer echt niks gedaan. "Ja, ga weg!" Miauwde ze dus maar, om kracht bij de woorden van haar deputy te zetten.

Foxpaw stond haar bij door te zeggen dat hij inderdaad weg moest gaan. Echter vermoedde Innerghost al dat het geen effect zou hebben. Die Bloodclan katten waren nog dommer dan een kip zonder kop. 'Dit had een dreiging kunnen zijn maar uit de mond van een Shadowclankat, nah, het heeft geen zin.' Innerghost grauwde en stapte naar voren. Haar spieren waren duidelijk te zien, tevens was ze groter dat de jonge Bloodclan kat. "Je durft wel, youngster," siste Innerghost. "Ik waarschuw niet vaker dat één keer, Bloodclanner," siste ze terwijl ze dichter bij kwam, haar nagels uit haar hulzen liet glijden en haar tanden ontblootte. Nu moest hij weg gaan, anders zou hij er niet vanaf komen zonder een aantal fikse wonden.

De witte kater begon allemaal dingen bij elkaar te praten en wat geïrriteerd tikte Foxpaw met haar rode staart. Was hij nou nog niet klaar? Kon hij niet gewoon verdwijnen? "Je durft wel, youngster. Ik waarschuw niet vaker dat één keer, Bloodclanner," Miauwde Innerghost en de apprentice verzette haar poten. "Ga maar naar je mammie toe, bloodclanner!" Spotte Dappledkit en met een opgeluchte glimlach keek ze naar de ander. Gelukkig, die plande in ieder geval niet om nog is met de ander om te gaan. Nu wendde Foxpaw zich weer naar de Bloodclanner. "Ga weg, en we doen je niets. Blijf, en je komt er niet zonder schrammen vanaf." Haar stem klonk ontzettend kalm, iets waar ze best trots op was, aangezien ze vanbinnen bijna dood ging van de adrenaline.

Innerghost grauwde waarschuwend toen de twee jonge Shadowclan poezen zich er ook nog eens mee bemoeide. Vooral Dappledkit. Zíj mocht haar brutale bek wel eens houden. 'Tenslotte willen ze vast niet zijn hoe een van hun medemuizen word vermoord.' Innerghost grijnsde. "Foxpaw, leid jij Dappledkit eens uit de beurt van ons," miauwde ze kalm. Na nog geen halve seconde schoot ze onverwachts, onmerkbaar naar voren. Ze had er juist op getraind om niet te laten zien wat voor aanval ze plande. De witte Bloodclan kater was kleiner dan zij was, tevens was hij vele seizoenen jonger dan zij was. Met haar gespierde poot sloeg ze hem naar de grond, nagels uitgestoken, dus het was vrij logisch dat hij hier ook wat fikse wondjes aan over hield. "Dan zorg ík er wel voor dat je vertrekt," miauwde ze kalm met een dreigende, kille ondertoon.

'Niemand vroeg om jouw mening' snauwde de witte kater naar haar, en geïrriteerd zwiepte het rode poesje met haar staart. Wat dacht tie wel niet? 'Als ik jou was zou ik deze kleintjes weg sturen' miauwde hij vervolgens tegen Innerghost. 'Tenslotte willen ze vast niet zijn hoe een van hun medemuizen word vermoord.' Pardon? Dit ging te ver. Boos keek Foxpaw van de Bloodclanner naar de deputy, en ze klapte haar nagels uit - ook al had ze nog geen training gehad. Maar Innerghost grijnsde alleen maar, waarna ze zei: "Foxpaw, leid jij Dappledkit eens uit de beurt van ons," de apprentice knikte en ze duwde met haar poot tegen de kitten aan, richting de kant van het kamp. Net toen ze zichzelf omgedraaid had, hoorde ze Inner in de aanval gaan. Een triomfantelijke grijns sierde haar gezicht. Dat had die vieze Bloodclanner vast niet gedacht! "Dan zorg ík er wel voor dat je vertrekt," miauwde de deputy en Foxpaw duwde Dappledkit verder de struiken in. "Hup," miauwde ze, "Je gaat dit niet willen zien." Ze was van plan om zelf terug te gaan, ze kon toch niet zomaar iemand alleen laten in een gevecht? Al zou de zwarte kattin niet veel hebben aan haar, ze kon haar op zijn minst terug begeleiden naar het kamp en misschien kon ze - met het kleine beetje kennis dat ze had opgedaan van Acefray - wel helpen met het schoonlikken van eventuele wonden of het vinden van spinrag.