(OPEN)The last time

Bijna apprentice werden ze alweer. Met een liefdevolle blik staarde ze naar haar kittens aan haar zijde. Ze waren al zo groot geworden, ze waren haar grote trots. Zijzelf zou straks weer terug keren naar het warrior leven, iets waarvoor ze vreesde, maar waar ze ook blij mee was. Een compleet nieuwe start. Sinds al drie moons had ze geen nachtmerries, of angst gevoelens gehad en ging alles gewoon goed, al juichte ze niet te snel.
De gevlekte poes stond op uit haar nest, verliet de nursery waarvoor ze het nog had aangeven bij een andere queen. Hierna verliet de gevlekte poes het kamp om voor zichzelf nog wat te jagen en te luchten. Ze vond het fijn in de nursery, maar ze hield ook van de vrijheid buiten de nursery, contact hebben met de warriors en apprentices, jagen en langs de borders gaan, al viel dat laatste af omdat een queen geen risico lopen mocht. Moons was ze bang geweest, ongelukkig en haar leven zat. Dit was voor bij, gelukkig, trots, blij en verliefd, dat was nu wat aansloot op Brightspots.
Haar poten raakte de grond op een snel tempo. De koude frisse wind streek door haar korte, dikke vacht. Met een grote eekhoorn zou ze terugkomen, dat was haar doel. Echter ging dit moeilijk worden met dank aan deze vreselijke leafbare. Ze versnelde haar tempo, maar slaagde er in zo geruisloos als de wind te blijven, dat was haar kracht. Zo snel als ze was, zo stil als ze was, dit kon ze goed combineren tijdens de jacht. Echter sloeg deze techniek eerder op een Windclan kat dan op een Thunderlcan kat. Voor haar was dit gewoon een handige techniek om verder in het territorium te komen.
Abrupt stopte Birghtspots met haar ren toen ze het geraas van monsters hoorde. Haar haren rezen toch wel wat de lucht in bij de geur van Shadowclan, de clan die Thunderclans grootste verrader in hun clan had opgenomen. Darkfire, haar vroegere mentor. Met een ruk draaide Brightspots zich om, om er vervolgens weer vandoor te rennen. Een grote twoleg doemde echter voor haar op toen de bengaal zich had omgedraaid. De twoleg had een grote stok vast met een net aan het einde in zijn handen, een eindje verder op stond een stilstaande monster. Deze net was echter niet bedoeld voor het vissen. De twoleg maakte rare geluiden en zwaaide de net naar haar toe. Brightspots aarzelde geen moment en rende weg bij de twoleg op. Helaas leidde dit naar het thunderpath. Brightspots rende door, ze bevond zich bijna op het territorium van Shadowclan, maar opdat moment raasde er een monster voorbij en raakte het achterste deel van haar lichaam. Vol met pijn viel ze op de grond en hoorde ze het geraas van de monster verdwijnen in de verte. Ze sloot haar ogen. Bij bewustzijn was ze nu niet meer.

Op het moment dat ze haar ogen opende lag ze nog op de zelfde plek als waar ze aangereden was. Dood was ze niet, maar wel zwaar gewond. Ze voelde haar rechter achterpoot niet meer, die helemaal verbrijzeld was. De twoleg en zijn monster was er ook niet meer. Opnieuw legde Brightspots met een pijn lijdend geluid haar kop neer en sloot ze haar ogen.

Ze was de jonge medicine cat al een tijdje aan het volgen. Ze had zich toch verveeld en iets was beter dan niets! Het leek er eerst op dat Acefray niet veel kon vinden, maar naarmate ze verder naar de grens gingen hoe meer er gevonden werd. Opeens schoot hij weg, en Foxpaw rende hem snel achterna. Al snel zag ze wat er aan de hand was. Er was iemand weggebeukt door een monster! Ze zag Acefray bezig, en snel baande ze naar voren. Ze bekeek wat hij deed: spinrag op de wond drukken. Snel keek ze om zich heen, op zoek naar meer spinrag en na een tijdje zoeken had ze wat gevonden. Ze wikkelde het onhandig om haar poot heen en hinkelde toen naar de medicine cat. "Hier, voor als je meer nodig hebt," Miauwde ze en ze nam de poes op. Het was een bruine poes met stippen, en ze zag er best knap uit, al was ze al wat ouder. Ze lag nog steeds op het thunderpath, en Foxpaw snapte dat dit niet handig was. "Moeten we haar niet verplaatsen?" Miauwde ze naar de Shadowclankater, niet goed wetend wat ze moest doen om te helpen. "Kan ik iets doen?" Vroeg ook een andere kat, die de apprentice eerder nog niet eens had opgemerkt.

Haar ogen sloten zich opnieuw. Ze voelde zoveel pijn, het was ondragelijk. Opnieuw was de gevlekte poes buitenbewustzijn, zich nergens, behalve haar pijn, van bewust. Er was iemand bij haar had ze het gevoel, ze werd half wakker door het getrek aan haar lichaam. Het deed zoveel pijn. Maar de pijn was te heftig om ook maar iets te laten blijken. Opnieuw viel ze weg, helemaal.
"LAAT HAAR LIGGEN," hoorde Brightspots plots, het gesleep hield abrupt op. Langzaam opende ze haar ogen, glazig van de pijn. Ze zag een bruin gestalte wie stonk naar Shadowclan op haar afkomen. Shadowclan. De clan die de verrader van Thunderclan had opgenomen. Maar ze kon niks zeggen, al voelde ze nu naast haar pijn een hoop angst en verdriet. Ze hoorde de katten praten, twee katten op precies te zijn. Maar ze wist dat er drie waren, omdat de ander bezig was met haar. Het was best riskant, zo aan de rand van thunderpath. Maar gelukkig was het wel rustig en lag ze niet midden op thunderpath.

Acefray leek helemaal op te gaan in zijn werk, wat Foxpaw fascinerend vond. Hij was zo kalm, terwijl zij geen idee had wat ze moest doen. Na een tijdje nutteloos te hebben gestaan, begon de Medicine Cat te praten.  "Ze moet terug naar Thunderclan of anders Shadowclan van mijn pacht. Ze moet zo snel mogelijk naar een Medicine den zodat iemand haar pijnstillers kan geven en kruiden om op kracht te komen" De rode apprentice knikte ernstig. "Foxpaw neem jij die mee?" Met grote ogen keek ze op naar de kater, en knikte beduusd. Wow, een Medicine Cat had zojuist iets aan haar gevraagd! Trots pakte ze de kruiden op van de grond, maar wel voorzichtig dat ze op niks kauwde of iets doorslikte. "Wijs me de weg naar Thunderclan, Foxpaw breng de kruiden terug en vertel Innerghost of Shrewstar waar ik ben" Snel knikte ze, met een zwiep van haar staart en een zachte succes rende ze terug naar het kamp.

- Foxpaw topic uit

Ze voede van alles, pijn, verdriet en angst. Ze was haar poot kwijt, dat wist ze wel. Het was de Shadowclan medicine cat die haar holp, daar was ze zich ook van bewust. Dat ze nooit meer een warrior zou zijn, was voor haar nu ook bekend. De apprentice werd terug festuurd naar hun kamp, waarvoor Acefray nog had besloten Birghtspots terug te dragen naar het Thunderclan kamp. Silverfrost zou hem leiden naar het kamp. Telkens viel ze weg van het bewustzijn. Haar kop bonkte wanneer ze wel bij bewustzijn was, tevens was dat ook het moment van lijden, angst en een hoop verdriet. Wanneer ze bij bewustzijn was, was haar ademhaling ook onregelmatig.