With all your pride

Ze was hier al is eerder geweest en was toen bijna vast komen zitten, maar dat maakte haar niet uit. Ze wilde het nog een keertje proberen, iedere Shadowclanner kon het dus zij ook! Daarbij, er was een andere poes recht voor haar en ze deed diegene precies na. De poes was al wel wat ouder dan haar, maar Foxpaw wist zeker dat ze het kon. Ze volgde iedere stap die de poes nam, van steen naar tak en van tak weer naar steen. Het ging een tijd goed, totdat een tak het begaf en haar achterpoot kwam in het moeras terecht. Ze probeerde haar poot terug te trekken, maar hij leek in de vieze smurrie vast geplakt te zijn. Ze zag dat de poes, die ze nu herkende als Blackpaw, dit allemaal zag en wat chagrijnig keek ze weer naar beneden. "Kan je helpen?" Miauwde ze naar de ander met een zwiep van haar staart.

"Natuurlijk!" Antwoordde de andere apprentice meteen, en opgelucht knikte Foxpaw naar haar. Blackpaw bleef eventjes bij haar staan, en keek naar haar poot. Ook de rode poes probeerde een manier te verzinnen hoe ze uit dit zuigende spul kon komen, maar zonder succes. "Eh, dit gaat misschien een beetje pijn doen," de ogen van Fox schoten wijd open en bang keek ze naar haar clangenoot. Mousedung! Wat ging ze doen? Toen Blackpaw haar tanden in de witte poot zette, gilde Foxpaw het uit - al was dat meer van de angst dan de pijn. Pas toen de tabby poes begon te trekken begon het pijn te doen en kreunend sloeg ze haar nagels in de tak waar ze nog half op stond. Eindelijk schoot haar poot los, en Fox schoot bijna naar voren, maar ze kon zich nog net vasthouden. "Bedankt," hijgde ze naar de ander, voordat ze naar haar poot keek. Er stonden een paar tanden in, maar heel ernstig leek het niet. Snel begon de poes haar poot te likken, hopelijk zouden dit geen littekens worden.

"Geen dank," Blackpaw glimlachte naar haar, en de rode apprentice glimlachte voorzichtig terug. "Zullen we maar even snel naar de overkant gaan?" stelde haar clangenoot voor. "Voordat er weer iets gebeurd?" Foxpaw knikte en stond op, waarna ze de beweging van de tabby volgde. "Volg je me?" Vroeg Black opnieuw en de rode poes knikte. Ze sprong op de steen naast Blackpaw en zo gingen ze door, tot ze de overkant haalden. Opgelucht haalde Foxpaw adem, en keek al een stuk vrolijker naar haar clangenoot. "Pfoe, dat viel nog mee." Miauwde ze, en ze grijnsde naar de ander.

"Dat was best leuk eigenlijk!" Zei Blackpaw tegen haar, en Foxpaw knikte. "Wat was jij hier eigenlijk aan het doen?" Vroeg de andere apprentice aan haar. "Nou, ik was hier al eens eerder vast komen zitten en iedereen kan hier gewoon lopen dus ik moet het ook kunnen. Dus ging ik het opnieuw proberen," legde de rode poes uit en ze zwiepte even met haar staart. "Wat ging jij hier doen?" Vroeg Foxpaw daarna aan Blackpaw, die ze nu al wel als vriendin aanschouwde.

- Zitten ze nu eigenlijk op een eiland of in een soort nieuw stuk bos of zoiets? xd

De andere poes leek haar te snappen, en dat vond ze fijn ook. Gelukkig was ze niet de enige die zichzelf wilde bewijzen, die eigenlijk wilde opscheppen... "Nou, ik wilde eigenlijk even weg van het kamp. En omdat hier niet zo veel katten komen door de gevaarlijke shizzle hier leek het me wel een geschikte plaats om een beetje rust te vinden." Foxpaw knikte. Ja, dat snapte zij ook wel. Het was vaak genoeg druk in het kamp, er was altijd wel een nieuw drama. De rode apprentice keek om zich heen. "Ben jij hier ooit geweest?" Miauwde ze naar Blackpaw.

"Nee, niet echt. Ik probeer altijd wel voorzichtig te zijn." Was het antwoord van haar clangenote, en Foxpaw snoof vermaakt. Zijzelf probeerde nooit voorzichtig te zijn. Ze zocht graag grenzen op, zowel als grenzen van hun territorium als grenzen van katten. Ze hield ervan om andere uit te dagen, en zelfs om in de problemen te komen vond ze niet erg. "Dus... Foxpaw.." De rode poes keek op naar Blackpaw. "Zullen we eens kijken wat hier allemaal te vinden valt?" Vrolijk knikte ze, en stak ze haar kop in de lucht zoals ze had gezien dat anderen dat deden. Ze snoof diep in, maar ze rook geen prooi. Het enige wat ze rook was bos en moeras. "Kan jij een prooi ruiken? Ik euh.. Heb nog niet echt training gehad."

"Hoezo niet?" Vroeg Blackpaw aan haar, en wat onverschillig haalde Foxpaw haar schouders op. "Er waren niet genoeg mentoren, maar er is aan mij beloofd dat ik volgende ceremonie wel een mentor krijg hoor!" Dat was waar, en heel erg vond de apprentice het niet. Ze was nog jong en speels, en als ze nu echt al moest gaan trainen zou er toch niet veel van komen. Toch keek ze oplettend toe hoe haar vriendinnetje haar neus gebruikte om een prooi te zoeken. "Het is wel lastig," klaagde Blackpaw. "De zwavelgeur is te sterk, dus ik denk dat als we wat willen vinden, we heel stil moeten zijn en het met ons gehoor moeten doen." Oh! Dat moest vast wel heel lastig zijn! Maar Foxpaw zei gelijk niks meer, en ademde zachtjes door haar neus zodat ze minder geluid maakte. Ze stapte voorzichtig naar voren, en bewoog met haar oortjes van links naar rechts. Ze hoorde een klein hartje kloppen, het kwam van haar linkerkant en ze keek Blackpaw aan. Ze wees met haar pootje de richting op. Wat was dit leuk! Een grote grijns brak over haar gezicht.

Ze kreeg een knikje van Blackpaw, en haar grijns werd - als dat kon - nog groter. Haar vriendin ging op de prooi af, en Fox keek oplettend toe. De poes wist het diertje de schuilplaats uit te lokken en hierna stoof ze erachteraan. De rode poes volgde meteen en zag toen huiverend hoe Blackpaw het hoofdje plette van de muis. "Eh, iel," miauwde haar clangenoot. "Ik had z'n nek moeten breken, niet z'n hoofd verpulveren." De rode poes grinnikte en trok een vies gezicht. "Gadverdamme," miauwde ook de tabby apprentice en Foxpaw lachtte mee. "Zo hoort het dus niet?" Vroeg ze onder het lachen door, wijzend op de muis - of wat er nog van over was.